|
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى
﴿۲﴾
سوگند به شب چون آرام گيرد (2)
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى
﴿۳﴾
[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَى
﴿۴﴾
و قطعا آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود (4)
وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى
﴿۵﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5)
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى
﴿۶﴾
مگر نه تو را يتيم يافت پس پناه داد (6)
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى
﴿۷﴾
و تو را سرگشته يافت پس هدايت كرد (7)
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى
﴿۸﴾
و تو را تنگدست يافت و بى نياز گردانيد (8)
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ
﴿۹﴾
و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ
﴿۱۰﴾
و گدا را مران (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ
﴿۱۱﴾
و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى (11)
|
||
Search
Recite
Select Chapter