|
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
﴿۱۱﴾
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت نگرى] بالا رود (11)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ
﴿۱۲﴾
و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست (12)
فَكُّ رَقَبَةٍ
﴿۱۳﴾
بنده اى را آزادكردن (13)
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ
﴿۱۴﴾
يا در روز گرسنگى طعام دادن (14)
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ
﴿۱۵﴾
به يتيمى خويشاوند (15)
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ
﴿۱۶﴾
يا بينوايى خاكنشين (16)
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ
﴿۱۷﴾
علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده اند (17)
أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ
﴿۱۸﴾
اينانند خجستگان (18)
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
﴿۱۹﴾
و كسانى كه به انكار نشانه هاى ما پرداخته اند آنانند ناخجستگان شوم (19)
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ
﴿۲۰﴾
بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد (20)
|
||
Search
Recite
Select Chapter