|
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا
﴿۲۱﴾
نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود (21)
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا
﴿۲۲﴾
و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صفدرصف آيند (22)
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى
﴿۲۳﴾
و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد (23)
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي
﴿۲۴﴾
گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم (24)
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ
﴿۲۵﴾
پس در آن روز هيچ كس چون عذاب كردن او عذاب نكند (25)
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ
﴿۲۶﴾
و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد (26)
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
﴿۲۷﴾
اى نفس مطمئنه (27)
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً
﴿۲۸﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (28)
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي
﴿۲۹﴾
و در ميان بندگان من درآى (29)
وَادْخُلِي جَنَّتِي
﴿۳۰﴾
و در بهشت من داخل شو (30)
|
||
Search
Recite
Select Chapter