|
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
﴿۱۱﴾
و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود (11)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ
﴿۱۲﴾
و آنگه كه جحيم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ
﴿۱۳﴾
و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
﴿۱۴﴾
هر نفس بداند چه فراهم ديده (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
﴿۱۵﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ
﴿۱۶﴾
[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند (16)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ
﴿۱۷﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ
﴿۱۸﴾
سوگند به صبح چون دميدن گيرد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
﴿۱۹﴾
كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ
﴿۲۰﴾
نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است (20)
|
||
Search
Recite
Select Chapter