|
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا
﴿۲۹﴾
و زيتون و درخت خرما (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا
﴿۳۰﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا
﴿۳۱﴾
و ميوه و چراگاه (31)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۲﴾
[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ
﴿۳۳﴾
پس چون فرياد گوشخراش دررسد (33)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ
﴿۳۴﴾
روزى كه آدمى از برادرش (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ
﴿۳۵﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ
﴿۳۶﴾
و از همسرش و پسرانش مى گريزد (36)
لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ
﴿۳۷﴾
در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى دارد (37)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ
﴿۳۸﴾
در آن روز چهره هايى درخشانند (38)
|
||
Search
Recite
Select Chapter