عَلَّمَهُ الْبَيَانَ
﴿۴﴾
به او بيان آموخت (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ
﴿۵﴾
خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ
﴿۶﴾
و بوته و درخت چهره سايانند (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ
﴿۷﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ
﴿۸﴾
تا مبادا از اندازه درگذريد (8)
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ
﴿۹﴾
و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ
﴿۱۰﴾
و زمين را براى مردم نهاد (10)
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ
﴿۱۱﴾
در آن ميوه [ها] و نخلها با خوشه هاى غلاف دار (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ
﴿۱۲﴾
و دانه هاى پوست دار و گياهان خوشبوست (12)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۱۳﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (13)
|
||