|
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ
﴿۱۱﴾
در آن ميوه [ها] و نخلها با خوشه هاى غلاف دار (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ
﴿۱۲﴾
و دانه هاى پوست دار و گياهان خوشبوست (12)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۱۳﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ
﴿۱۴﴾
انسان را از گل خشكيده اى سفال مانند آفريد (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ
﴿۱۵﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد (15)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۱۶﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ
﴿۱۷﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۱۸﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (18)
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ
﴿۱۹﴾
دو دريا را [به گونه اى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (19)
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ
﴿۲۰﴾
ميان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمى كنند (20)
|
||
Search
Recite
Select Chapter