بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
In the name of Allah, Most Gracious, Most Merciful
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى
﴿۱﴾
سوگند به اختر [= قرآن] چون فرود مى آيد (1)
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى
﴿۲﴾
[كه] يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده (2)
وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى
﴿۳﴾
و از سر هوس سخن نمى گويد (3)
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى
﴿۴﴾
اين سخن بجز وحيى كه وحى مى شود نيست (4)
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى
﴿۵﴾
آن را [فرشته] شديدالقوى به او فرا آموخت (5)
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى
﴿۶﴾
[سروش] نيرومندى كه [مسلط] درايستاد (6)
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى
﴿۷﴾
در حالى كه او در افق اعلى بود (7)
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى
﴿۸﴾
سپس نزديك آمد و نزديكتر شد (8)
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى
﴿۹﴾
تا [فاصله اش] به قدر [طول] دو [انتهاى] كمان يا نزديكتر شد (9)
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى
﴿۱۰﴾
آنگاه به بنده اش آنچه را بايد وحى كند وحى فرمود (10)
|
||