و بنده ما ايوب را به ياد آور آنگاه كه پروردگارش را ندا داد كه شيطان مرا به رنج و عذاب مبتلا كرد (41)

[به او گفتيم] با پاى خود [به زمين] بكوب اينك اين چشمه ‏سارى است‏ سرد و آشاميدنى (42)

و [مجددا] كسانش را و نظاير آنها را همراه آنها به او بخشيديم تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى خردمندان باشد (43)

[و به او گفتيم] يك بسته تركه به دستت برگير و با آن بزن و سوگند مشكن ما او را شكيبا يافتيم چه نيكوبنده‏ اى به راستى او توبه‏ كار بود (44)

و بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه نيرومند و ديده ‏ور بودند به يادآور (45)

ما آنان را با موهبت ويژه‏ اى كه يادآورى آن سراى بود خالص گردانيديم (46)

و آنان در پيشگاه ما جدا از برگزيدگان نيكانند (47)

و اسماعيل و يسع و ذوالكفل را به ياد آور [كه] همه از نيكانند (48)

اين يادكردى است و قطعا براى پرهيزگاران فرجامى نيك است (49)

باغهاى هميشگى در حالى كه درهاى [آنها] برايشان گشوده‏ است (50)