|
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ
﴿۱۰۵﴾
و در حقيقت در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد (105)
إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ
﴿۱۰۶﴾
به راستى در اين [امور] براى مردم عبادتپيشه ابلاغى [حقيقى] است (106)
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ
﴿۱۰۷﴾
و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم (107)
قُلْ إِنَّمَا يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ
﴿۱۰۸﴾
بگو جز اين نيست كه به من وحى مى شود كه خداى شما خدايى يگانه است پس آيا مسلمان مى شويد (108)
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَلَى سَوَاءٍ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ مَا تُوعَدُونَ
﴿۱۰۹﴾
پس اگر روى برتافتند بگو به [همه] شما به طور يكسان اعلام كردم و نمى دانم آنچه وعده داده شده ايد آيا نزديك است يا دور (109)
إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ
﴿۱۱۰﴾
[آرى] او سخن آشكار را مى داند و آنچه را پوشيده مى داريد مى داند (110)
وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ
﴿۱۱۱﴾
و نمى دانم شايد آن براى شما آزمايشى و تا چند گاهى [وسيله] برخوردارى باشد (111)
قَالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ
﴿۱۱۲﴾
گفت پروردگارا [خودت] به حق داورى كن و به رغم آنچه وصف مى كنيد پروردگار ما همان بخشايشگر دستگير است (112)
|
||
Search
Recite
Select Chapter