بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ
﴿۱﴾
انصاریان: آیا سینه ات را [به نوری از سوی خود] گشاده نکردیم؟
خرمشاهی: آيا دلت را برايت گشاده نداشتيم؟ فولادوند: آيا براى تو سينه ات را نگشاده ايم قمشهای: (ای رسول گرامی) آیا ما تو را (به نعمت حکمت و رسالت) شرح صدر (و بلندی همّت) عطا نکردیم؟ مکارم شیرازی: آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم ؟
وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ
﴿۲﴾
انصاریان: و بار گرانت را فرو ننهادیم؟
خرمشاهی: و بارت را [از دوشت] برنگرفتيم؟ فولادوند: و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتيم قمشهای: و بار سنگین (گناه) را (به اعطای مقام عصمت) از تو برداشتیم. مکارم شیرازی: و بار سنگين را از تو بر نداشتيم ؟
الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ
﴿۳﴾
انصاریان: همان بار گرانی که پشتت را شکست.
خرمشاهی: همان كه مىخواست پشت را بشكند فولادوند: [بارى] كه [گويى] پشت تو را شكست قمشهای: در صورتی که آن بار سنگین ممکن بود پشت تو را گران دارد. مکارم شیرازی: همان باري كه سخت بر پشت تو سنگيني ميكرد.
وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ
﴿۴﴾
انصاریان: و آوازه ات را برایت بلند نکردیم؟
خرمشاهی: و آوازهات را بلند گردانديم فولادوند: و نامت را براى تو بلند گردانيديم قمشهای: و نام نکوی تو را (به رغم دشمنان، در عالم) بلند کردیم. مکارم شیرازی: و آوازه تو را بلند كرديم.
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا
﴿۵﴾
انصاریان: پس بی تردید با دشواری آسانی است.
خرمشاهی: بىگمان در جنب دشوارى، آسانى است فولادوند: پس [بدان كه] با دشوارى آسانى است قمشهای: پس (بدان که به لطف خدا) با هر سختی البته آسانی هست. مکارم شیرازی: بنابراين مسلما با سختي آساني است.
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا
﴿۶﴾
انصاریان: [آری] بی تردید با دشواری آسانی است.
خرمشاهی: آرى در جنب دشوارى آسانى است فولادوند: آرى با دشوارى آسانى است قمشهای: و با هر سختی البته آسانی هست. مکارم شیرازی: و مسلما با سختي آساني است.
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ
﴿۷﴾
انصاریان: پس هنگامی که [از کار بسیار مهم تبلیغ] فراغت می یابی، به عبادت و دعا بکوش
خرمشاهی: پس چون فراغت يافتى، [در دعا] بكوش فولادوند: پس چون فراغت يافتى به طاعت دركوش قمشهای: پس چون از نماز و طاعت پرداختی برای دعا همت مصروف دار. مکارم شیرازی: پس هنگامي كه از كار مهمي فارغ ميشوي به مهم ديگري پرداز!
وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ
﴿۸﴾
انصاریان: و مشتاقانه به سوی پروردگارت رو آور.
خرمشاهی: و به سوى پروردگارت بگراى فولادوند: و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور قمشهای: و به سوی خدای خود همیشه متوجه و مشتاق باش. مکارم شیرازی: و به سوي پروردگارت توجه كن. |
||