|
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى
﴿۱۹﴾
انصاریان: و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد.
خرمشاهی: و بر او [منت از] نعمت كسى نيست كه بايد جزايش را بدهد فولادوند: و هيچ كس را به قصد پاداشيافتن نعمت نمى بخشد قمشه‌ای: و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد. مکارم شیرازی: و هيچ كس را نزد او حق نعمتي نيست تا بخواهد (به وسيله اين انفاق) او را جزا دهد.
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى
﴿۲۰﴾
انصاریان: بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد.
خرمشاهی: [و نمىكند آنچه مىكند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلندمرتبهاش فولادوند: جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد] قمشه‌ای: (او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است. مکارم شیرازی: بلكه تنها هدفش جلب رضاي پروردگار بزرگ او است.
وَلَسَوْفَ يَرْضَى
﴿۲۱﴾
انصاریان: و [بی تردید] به زودی [در قیامت با دریافت لطف، رحمت حق و پاداش بی پایان او] خشنود خواهد شد.
خرمشاهی: و زودا كه خشنود شود فولادوند: و قطعا بزودى خشنود خواهد شد قمشه‌ای: و البته (در بهشت آخرت به آن نعمتهای ابدی) خشنود خواهد گردید. مکارم شیرازی: و به زودي راضي و خشنود ميشود. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو