|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى
﴿۱﴾
انصاریان: سوگند به شب هنگامی که فرو پوشد
خرمشاهی: سوگند به شب چون فرو پوشاند فولادوند: سوگند به شب چون پرده افكند قمشه‌ای: قسم به شب تار هنگامی که (جهان را در پرده سیاه) بپوشاند. مکارم شیرازی: قسم به شب در آن هنگام كه جهان را بپوشاند.
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى
﴿۲﴾
انصاریان: و به روز هنگامی که آشکار شود
خرمشاهی: و سوگند به روز چون روشن شود فولادوند: سوگند به روز چون جلوه گرى آغازد قمشه‌ای: و قسم به روز هنگامی که روشن و فروزان گردد. مکارم شیرازی: و قسم به روز هنگامي كه تجلي كند.
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى
﴿۳﴾
انصاریان: و به آنکه نر و ماده آفرید؛
خرمشاهی: و سوگند به آنكه نرينه و مادينه آفريد فولادوند: و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد قمشه‌ای: و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده بیافرید. مکارم شیرازی: و قسم به آن كس كه جنس مذكر و مؤ نث را آفريد.
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى
﴿۴﴾
انصاریان: همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛
خرمشاهی: كه كوشش شما پراكنده [و گونهگون] است فولادوند: كه همانا تلاش شما پراكنده است قمشه‌ای: (قسم به این آیات الهی) که سعی و کوشش شما مردم بسیار مختلف است (برخی بر صلاح و برخی بر فساد می‌کوشید). مکارم شیرازی: كه سعي و تلاش شما مختلف است:
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى
﴿۵﴾
انصاریان: اما کسی که [ثروتش را در راه خدا] انفاق کرد و پرهیزکاری پیشه ساخت
خرمشاهی: حال اگر كسى [مالى] بخشيد و پروا و پرهيز ورزيد فولادوند: اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت قمشه‌ای: اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد. مکارم شیرازی: اما آن كس كه (در راه خدا) انفاق كند و پرهيزگاري پيش گيرد.
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى
﴿۶﴾
انصاریان: و وعده نیکوتر را [که وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهیزکاری است] باور کرد؛
خرمشاهی: و [وعده] بهشت را استوار داشت فولادوند: و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد قمشه‌ای: و به نیکویی (یعنی به نعیم آخرت با هر خیر و سعادت که در قرآن بیان شده) تصدیق کرد. مکارم شیرازی: و جزاي نيك (الهي) را تصديق كند.
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى
﴿۷﴾
انصاریان: پس به زودی او را برای راه آسانی [که انجام همه اعمال نیک به توفیق خداست] آماده می کنیم
خرمشاهی: زودا كه راهش را به سوى خير و آسانى هموار كنيم فولادوند: بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت قمشه‌ای: ما هم البته کار او را (در دو عالم) سهل و آسان می‌گردانیم. مکارم شیرازی: ما او را در مسير آساني قرار ميدهيم.
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى
﴿۸﴾
انصاریان: و اما کسی که [از انفاق ثروت] بخل ورزید و خود را بی نیاز نشان داد
خرمشاهی: و اما كسى كه دريغورزيد و بىنيازى نمود فولادوند: و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى نياز ديد قمشه‌ای: اما هر کس بخل ورزید و خود را (از لطف خدا) بی نیاز دانست. مکارم شیرازی: اما كسي كه بخل ورزد و از اين طريق بينيازي طلبد.
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى
﴿۹﴾
انصاریان: و وعده نیکوتر را تکذیب کرد،
خرمشاهی: و وعده بهشت را دروغ انگاشت فولادوند: و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت قمشه‌ای: و نیکویی را تکذیب کرد. مکارم شیرازی: و پاداش نيك (الهي) را تكذيب كند.
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى
﴿۱۰﴾
انصاریان: پس او را برای راه سخت و دشواری [که سلب هرگونه توفیق از اوست] آماده می کنیم،
خرمشاهی: زودا كه راهش را به سوى شر و دشوارى هموار كنيم فولادوند: بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود قمشه‌ای: پس به زودی کار او را (در دو عالم) دشوار می‌کنیم. مکارم شیرازی: ما به زودي او را در مسير دشواري قرار ميدهيم.
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى
﴿۱۱﴾
انصاریان: و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند.
خرمشاهی: و چون به هلاكت افتد مالش به كار او نيايد فولادوند: و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى آيد قمشه‌ای: و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد. مکارم شیرازی: و در آن هنگام كه (در جهنم يا قبر) سقوط ميكند اموالش به حال او سودي نخواهد داشت!
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى
﴿۱۲﴾
انصاریان: بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست.
خرمشاهی: بىگمان راهنمايى [بندگان] بر ماست فولادوند: همانا هدايت بر ماست قمشه‌ای: و البته بر ماست که (خلق را) هدایت کنیم. مکارم شیرازی: مسلما هدايت كردن بر ما است.
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى
﴿۱۳﴾
انصاریان: و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست.
خرمشاهی: و بىگمان [جهان] واپسين و نخستين ما راست فولادوند: و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست قمشه‌ای: و ملک دنیا و آخرت از ماست (به هر که بخواهیم و صلاح دانیم می‌بخشیم). مکارم شیرازی: و دنيا و آخرت از آن ما است.
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى
﴿۱۴﴾
انصاریان: پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم.
خرمشاهی: پس شما را از آتشى كه زبانه زند هشدار دهم فولادوند: پس شما را به آتشى كه زبانه مى كشد هشدار دادم قمشه‌ای: من شما را از آتش شعله‌ور دوزخ ترسانیدم و آگاه ساختم. مکارم شیرازی: و من شما را از آتشي كه زبانه ميكشد بيم ميدهم.
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى
﴿۱۵﴾
انصاریان: [که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند.
خرمشاهی: كه جز شقاوت پيشه وارد آن نشود فولادوند: جز نگونبخت تر[ين مردم] در آن درنيايد قمشه‌ای: که هیچ کس در آن آتش در نیفتد مگر شقی‌ترین خلق. مکارم شیرازی: كسي جز بدبخت ترين مردم وارد آن نميشود.
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى
﴿۱۶﴾
انصاریان: همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید.
خرمشاهی: همان كسى كه [حق را] انكار كرد و روى بر تافت فولادوند: همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت قمشه‌ای: همان کس که (آیات و رسل حق را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید. مکارم شیرازی: همان كس كه آيات (خدا را) تكذيب كرد و به آن پشت نمود.
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى
﴿۱۷﴾
انصاریان: و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند.
خرمشاهی: و تقواپيشه از آن دور داشته خواهد شد فولادوند: و پاكرفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد قمشه‌ای: و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند. مکارم شیرازی: و به زودي باتقواترين مردم از آن دور داشته ميشود.
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى
﴿۱۸﴾
انصاریان: همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند.
خرمشاهی: همان كسى كه مالش را مىبخشد كه پاكدلى يابد فولادوند: همان كه مال خود را مى دهد [براى آنكه] پاك شود قمشه‌ای: آن کس که مال خود را (به فقیران اسلام) به وجه زکات بدهد. مکارم شیرازی: همان كس كه مال خود را (در راه خدا) ميبخشد تا تزكيه نفس كند.
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى
﴿۱۹﴾
انصاریان: و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد.
خرمشاهی: و بر او [منت از] نعمت كسى نيست كه بايد جزايش را بدهد فولادوند: و هيچ كس را به قصد پاداشيافتن نعمت نمى بخشد قمشه‌ای: و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد. مکارم شیرازی: و هيچ كس را نزد او حق نعمتي نيست تا بخواهد (به وسيله اين انفاق) او را جزا دهد.
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى
﴿۲۰﴾
انصاریان: بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد.
خرمشاهی: [و نمىكند آنچه مىكند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلندمرتبهاش فولادوند: جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد] قمشه‌ای: (او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است. مکارم شیرازی: بلكه تنها هدفش جلب رضاي پروردگار بزرگ او است.
وَلَسَوْفَ يَرْضَى
﴿۲۱﴾
انصاریان: و [بی تردید] به زودی [در قیامت با دریافت لطف، رحمت حق و پاداش بی پایان او] خشنود خواهد شد.
خرمشاهی: و زودا كه خشنود شود فولادوند: و قطعا بزودى خشنود خواهد شد قمشه‌ای: و البته (در بهشت آخرت به آن نعمتهای ابدی) خشنود خواهد گردید. مکارم شیرازی: و به زودي راضي و خشنود ميشود. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو