|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ
﴿۱﴾
انصاریان: آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟
خرمشاهی: آيا داستان هنگامه فراگير به تو رسيده است؟ فولادوند: آيا خبر غاشيه به تو رسيده است قمشه‌ای: (ای رسول ما) آیا خبر هولناک قیامت و بلیّه عالم گیر محشر بر تو حکایت شده است؟ مکارم شیرازی: آيا داستان «غاشيه» (روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه را ميپوشاند) به تو رسيده است؟!
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ
﴿۲﴾
انصاریان: در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛
خرمشاهی: در چنين روز چهرههايى خاكسار باشند فولادوند: در آن روز چهره هايى زبونند قمشه‌ای: که آن روز رخسار گروهی (کافر و متکبر) ترسناک و ذلیل باشد. مکارم شیرازی: چهره هائي در آن روز خاشع و ذلت بار است.
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ
﴿۳﴾
انصاریان: [آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند]
خرمشاهی: سختى ديده و محنت كشيده فولادوند: كه تلاش كرده رنج [بيهوده] برده اند قمشه‌ای: و همه کارشان رنج و مشقّت است. مکارم شیرازی: آنها كه پيوسته عمل كرده و خسته شده اند (و نتيجه اي عائدشان نشده).
تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً
﴿۴﴾
انصاریان: در آتشی سوزان درآیند.
خرمشاهی: كه به آتشى بس سوزان درآيند فولادوند: [ناچار] در آتشى سوزان درآيند قمشه‌ای: به آتش فروزان دوزخ در آیند. مکارم شیرازی: و در آتش سوزان وارد ميگردند.
تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ
﴿۵﴾
انصاریان: آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛
خرمشاهی: از چشمهاى گرم به آنان نوشانده شود فولادوند: از چشمه اى داغ نوشانيده شوند قمشه‌ای: از چشمه آب گرم جهنم آبشان نوشانند. مکارم شیرازی: از چشمهاي فوق العاده داغ به آنها مينوشانند.
لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ
﴿۶﴾
انصاریان: برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد
خرمشاهی: خوراكى غير از خار خشك زهردار ندارند فولادوند: خوراكى جز خار خشك ندارند قمشه‌ای: طعامی غیر ضریع دوزخ (که علفی بد طعم و بوست) غذای آنها نیست. مکارم شیرازی: طعامي جز از ضريع (خار خشك تلخ و بد بو) ندارند.
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ
﴿۷﴾
انصاریان: که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید.
خرمشاهی: كه نه فربه گرداند، و نه گرسنگى را چاره كند فولادوند: [كه] نه فربه كند و نه گرسنگى را باز دارد قمشه‌ای: که آن طعام (هر چه خورند) نه فربه‌شان کند و نه سیرشان گرداند. مکارم شیرازی: غذايي كه نه آنها را فربه ميكند و نه گرسنگي را فرو مينشاند!
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ
﴿۸﴾
انصاریان: در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند
خرمشاهی: در چنين روز چهرههايى خرم باشند فولادوند: در آن روز چهره هايى شادابند قمشه‌ای: جمعی دیگر رخسارشان شادمان و خندان است. مکارم شیرازی: چهره هايي در آن روز شاداب با طراوت است.
لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ
﴿۹﴾
انصاریان: از تلاش و کوشش خود خشنودند
خرمشاهی: از كوشش [پيشين] خود خشنود فولادوند: از كوشش خود خشنودند قمشه‌ای: از سعی و کوشش خود (در طاعت خدا) خشنودند. مکارم شیرازی: چرا كه از سعي و تلاش خود خشنود است.
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ
﴿۱۰﴾
انصاریان: در بهشتی برین اند
خرمشاهی: در بهشت برين فولادوند: در بهشت برين اند قمشه‌ای: در بهشت بلند مرتبت مقام عالی یافته‌اند. مکارم شیرازی: در بهشتي است عالي! |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو