|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى
﴿۱﴾
انصاریان: نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار.
خرمشاهی: به نام پروردگارت كه بلندمرتبه است، تسبيح گوى فولادوند: نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى قمشه‌ای: (ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکی یاد کن. مکارم شیرازی: نام پروردگار بلند مرتبهات را منزه دار.
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى
﴿۲﴾
انصاریان: آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید.
خرمشاهی: همانكه آفريد و سامان بخشيد فولادوند: همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد قمشه‌ای: آن خدایی که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانید. مکارم شیرازی: همان خداوندي كه آفريد و منظم كرد.
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى
﴿۳﴾
انصاریان: و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد،
خرمشاهی: همان كسى كه اندازه آفرينى و رهنمايى كرد فولادوند: و آنكه اندازه گيرى كرد و راه نمود قمشه‌ای: آن خدایی که (هر چیز را) قدر و اندازه‌ای داد و (به راه کمالش) هدایت نمود. مکارم شیرازی: و همان كس كه تقدير كرد و هدايت فرمود.
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى
﴿۴﴾
انصاریان: و آنکه چراگاه را رویانید،
خرمشاهی: و همان كسى كه چراگاهها[ى سبز و خرم] رويانيد فولادوند: و آنكه چمنزار را برآورد قمشه‌ای: آن خدایی که گیاه را سبز و خرم از زمین برویانید. مکارم شیرازی: و آنكس كه چراگاه را به وجود آورد.
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى
﴿۵﴾
انصاریان: و آن را خاشاکی سیاه گردانید،
خرمشاهی: و سرانجام آن را خاشاكى [پژمرده و] سياه گردانيد فولادوند: و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيره گون گردانيد قمشه‌ای: و آن گاه خشک و سیاهش گردانید. مکارم شیرازی: سپس آن را خشك و سياه قرار داد.
سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى
﴿۶﴾
انصاریان: به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد،
خرمشاهی: زودا كه تو را به خواندن آوريم و از ياد مگذارى فولادوند: ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى قمشه‌ای: ما تو را قرائت آیات قرآن چندان آموزیم که هیچ فراموش نکنی. مکارم شیرازی: ما به زودي (قرآن را) بر تو قرائت ميكنيم و هرگز فراموش نخواهي كرد.
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى
﴿۷﴾
انصاریان: جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند.
خرمشاهی: مگر آنچه خدا خواهد، كه او آشكار و نهان را مىداند فولادوند: جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى داند قمشه‌ای: مگر آنچه خدا خواهد (که از یادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاه است. مکارم شیرازی: مگر آنچه را خدا بخواهد، كه او آشكار و پنهان را ميداند.
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى
﴿۸﴾
انصاریان: و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم.
خرمشاهی: و در كار تو آسانى پديد آوريم فولادوند: و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مى گردانيم قمشه‌ای: و ما تو را بر طریقه (شریعت سهل و) آسان موفق می‌داریم. مکارم شیرازی: و ما تو را براي انجام هر كار خير آماده ميكنيم.
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَى
﴿۹﴾
انصاریان: پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد.
خرمشاهی: پس اندرز ده، اگر [دهى] اندرز سود دهد فولادوند: پس پند ده اگر پند سود بخشد قمشه‌ای: پس (به آیات الهی خلق را) متذکر ساز اگر سودمند افتد. مکارم شیرازی: پس تذكر ده اگر تذكر مفيد باشد.
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَى
﴿۱۰﴾
انصاریان: کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود.
خرمشاهی: زودا كسى كه خشيت پيشه كرده است، پند گيرد فولادوند: آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد قمشه‌ای: البته هر که خدا ترس باشد (به این تذکر) پند می‌گیرد. مکارم شیرازی: و به زودي آنها كه از خدا ميترسند متذكر ميشوند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو