كِرَامًا كَاتِبِينَ
﴿۱۱﴾
انصاریان: بزرگوارانی نویسنده
خرمشاهی: كه نويسندگانى گرامىاند فولادوند: [فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند قمشهای: که آنها نویسندگان (اعمال شما و فرشته) مقرب خدایند. مکارم شیرازی: والامقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما).
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ
﴿۱۲﴾
انصاریان: که آنچه را [از خیر و شر] انجام می دهید، می دانند [و ضبط می کنند.]
خرمشاهی: آنچه مىكنيد مىدانند فولادوند: آنچه را مى كنيد مى دانند قمشهای: شما هر چه کنید همه را میدانند. مکارم شیرازی: آنها ميدانند شما چه ميكنيد.
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
﴿۱۳﴾
انصاریان: به یقین نیکان در نعمت فراوانی قرار دارند
خرمشاهی: بىگمان نيكان در ناز و نعمت [بهشتى]اند فولادوند: قطعا نيكان به بهشت اندرند قمشهای: همانا نیکو کاران عالم در بهشت پر نعمت متنعّمند. مکارم شیرازی: مسلما نيكان در نعمت فراواني هستند.
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ
﴿۱۴﴾
انصاریان: و مسلماً گناهکاران در دوزخ اند
خرمشاهی: و بىگمان نافرمانان در آتش دوزخند فولادوند: و بيشك بدكاران در دوزخند قمشهای: و بدکاران در آتش دوزخ معذبند. مکارم شیرازی: و بدكاران در دوزخند.
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ
﴿۱۵﴾
انصاریان: [که] روز پاداش در آن درآیند،
خرمشاهی: در روز جزا وارد آن شوند فولادوند: روز جزا در آنجا درآيند قمشهای: روز جزا به آن دوزخ در افتند. مکارم شیرازی: روز جزا وارد آن ميشوند و ميسوزند.
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ
﴿۱۶﴾
انصاریان: و آنان از دوزخ غایب نمی شوند
خرمشاهی: و از آن بدور [و در امان] نيستند فولادوند: و از آن [عذاب] دور نخواهند بود قمشهای: و هیچ از آن آتش دور نتوانند بود. مکارم شیرازی: و هيچگاه از آن غائب و دور نيستند.
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ
﴿۱۷﴾
انصاریان: و تو چه می دانی روز جزا چیست؟
خرمشاهی: و چه دانى روز جزا چيست فولادوند: و تو چه دانى كه چيست روز جزا قمشهای: و تو چگونه به روز با عظمت جزا (ای بشر امروز کاملا) آگاه توانی شد؟ مکارم شیرازی: تو چه ميداني روز قيامت چيست ؟
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ
﴿۱۸﴾
انصاریان: باز چه می دانی روز جزا چیست؟
خرمشاهی: باز چه دانى كه روز جزا چيست فولادوند: باز چه دانى كه چيست روز جزا قمشهای: باز هم عظمت آن روز جزا را چگونه توانی دانست؟ مکارم شیرازی: باز چه ميداني روز قيامت چيست ؟
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ
﴿۱۹﴾
انصاریان: روزی که کسی از کسی چیزی از عذاب را دفع نمی کند، و در آن روز، فرمان و حکم ویژه خداست.
خرمشاهی: روزى كه هيچ كس، اختيارى در حق هيچ كس ندارد، و در چنين روز كار با خداوند است فولادوند: روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست قمشهای: آن روز هیچ کس برای کسی قادر بر هیچ کار نیست و تنها حکم و فرمان در آن روز با خدای یکتاست. مکارم شیرازی: روزي است كه هيچكس قادر بر انجام كاري در حق ديگري نيست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. |
||