|
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ
﴿۱۱﴾
انصاریان: این چنین [برخوردی شایسته] نیست، بی تردید این آیات قرآن مایه پند است.
خرمشاهی: چنين نيست، آن پندآموزى است فولادوند: زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است قمشه‌ای: این روا نیست، که آیات حق برای پند و تذکر (همه خلق) است. مکارم شیرازی: هرگز چنين مكن، اين (قرآن) يك تذكر و ياد آوري است.
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ
﴿۱۲﴾
انصاریان: پس هرکه خواست از آن پند گیرد،
خرمشاهی: هر كه خواهد آن را ياد كند فولادوند: تا هر كه خواهد از آن پند گيرد قمشه‌ای: تا هر که بخواهد پند گیرد. مکارم شیرازی: و هر كس بخواهد از آن پند ميگيرد.
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ
﴿۱۳﴾
انصاریان: در صحیفه هایی است ارزشمند
خرمشاهی: در ميان صحيفههاى ارجمند است فولادوند: در صحيفه هايى ارجمند قمشه‌ای: آیات الهی در صحیفه‌هایی مکرّم (یعنی لوح محفوظ یا کتب آسمانی یا قلوب پاکان) نگاشته است. مکارم شیرازی: در الواح پرارزشي ثبت است.
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ
﴿۱۴﴾
انصاریان: بلند مرتبه و پاکیزه
خرمشاهی: كه بلندمرتبه است و پاك داشته فولادوند: والا و پاكشده قمشه‌ای: که آن صحیفه‌ها بسی بلند مرتبه و پاک و منزه (از خطا) است. مکارم شیرازی: الواحي والاقدر و پاكيزه.
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ
﴿۱۵﴾
انصاریان: در دست سفیرانی
خرمشاهی: به دست نويسندگانى فولادوند: به دست فرشتگانى قمشه‌ای: (سپرده) به دست سفیران حق (و فرشتگان وحی) است. مکارم شیرازی: به دست سفيراني است،
كِرَامٍ بَرَرَةٍ
﴿۱۶﴾
انصاریان: بزرگوار و نیکوکار.
خرمشاهی: كه گراميانند و نيكان فولادوند: ارجمند و نيكوكار قمشه‌ای: که ملائکه مقرب عالی رتبه با حسن و کرامتند. مکارم شیرازی: والامقام و فرمانبردار و نيكوكار.
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ
﴿۱۷﴾
انصاریان: مرگ بر انسان، چه کافر و ناسپاس است!
خرمشاهی: مرگ بر انسان [كافر] چقدر كافركيش است فولادوند: كشته باد انسان چه ناسپاس است قمشه‌ای: ای کشته باد انسان (بی ایمان) که تا این حد کفر و عناد می‌ورزد! مکارم شیرازی: مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است؟!
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ
﴿۱۸﴾
انصاریان: [خدا] او را از چه چیز آفریده؟
خرمشاهی: مگر از چه چيزى او را آفريده است فولادوند: او را از چه چيز آفريده است قمشه‌ای: (نمی‌نگرد که) خدا و را از چه چیز خلق کرده است؟ مکارم شیرازی: (خداوند) او را از چه چيز آفريد؟
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ
﴿۱۹﴾
انصاریان: از نطفه ای [ناچیز و بی مقدار] آفریده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازه لازم عطا کرد.
خرمشاهی: او را از نطفهاى آفريده است و سر و سامان بخشيده است فولادوند: از نطفه اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد قمشه‌ای: از آب نطفه (بی قدری بدین صورت زیبا) خلقتش فرمود مکارم شیرازی: از نطفه ناچيزي او را آفريد، سپس اندازه گيري كرد و موزون ساخت.
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ
﴿۲۰﴾
انصاریان: آن گاه راه [هدایت، سعادت، خیر و طاعت] را برایش آسان ساخت.
خرمشاهی: سپس راه را بر او آسان داشته است فولادوند: سپس راه را بر او آسان گردانيد قمشه‌ای: سپس راه (خروج از نقص به کمال) را بر او سهل و آسان گردانید. مکارم شیرازی: سپس راه را براي او آسان ساخت. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو