إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا
﴿۳۱﴾
انصاریان: بی تردید برای پرهیزکاران پیروزی و کامیابی است.
خرمشاهی: بىگمان پرهيزگاران را رستگارى است فولادوند: مسلما پرهيزگاران را رستگارى است قمشهای: متقیان را در آن جهان مقام گشایش و هر گونه آسایش است. مکارم شیرازی: براي پرهيزگاران مسلما پيروزي بزرگي است.
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا
﴿۳۲﴾
انصاریان: باغ هایی [سرسبز و خرم] و انواع انگورها
خرمشاهی: بوستانها و درختان انگور فولادوند: باغچه ها و تاكستانها قمشهای: باغها و تاکستانهاست. مکارم شیرازی: باغهايي سرسبز، و انواعي از انگورها.
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا
﴿۳۳﴾
انصاریان: و دخترانی نو رسیده و هم سن
خرمشاهی: و [حوريان] نارپستان همسال فولادوند: و دخترانى همسال با سينه هاى برجسته قمشهای: و دختران زیبای دلربا که همه در خوبی و جوانی مانند یکدیگرند. مکارم شیرازی: و حورياني بسيار جوان و هم سن و سال.
وَكَأْسًا دِهَاقًا
﴿۳۴﴾
انصاریان: و جام هایی لبریز [از باده طهور]
خرمشاهی: و جامهاى سرشار فولادوند: و پياله هاى لبالب قمشهای: و جامهای پر از شراب (طهور و انواع نوشابههای شیرین و خوش). مکارم شیرازی: و جامهايي لبريز و پياپي (از شراب طهور)
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا
﴿۳۵﴾
انصاریان: در آنجا نه سخن بیهوده ای می شنوند و نه دروغ و تکذیبی.
خرمشاهی: در آنجا نه لغوى بشنوند و نه دروغى فولادوند: در آنجا نه بيهوده اى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] قمشهای: هرگز در آنجا سخن بیهوده و دروغ نشنوند. مکارم شیرازی: در آنجا نه سخن لغو و بيهوده اي ميشنوند و نه دروغي.
جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا
﴿۳۶﴾
انصاریان: [این] پاداشی کافی و به اندازه از سوی پروردگار توست.
خرمشاهی: پاداشى است از سوى پروردگارت و بخششى بسنده است فولادوند: [اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب قمشهای: این (نعمتهای ابدی) مزدی به عطاء و حساب پروردگار توست. مکارم شیرازی: اين جزايي است از سوي پروردگارت و عطيه اي است كافي.
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا
﴿۳۷﴾
انصاریان: همان پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست، آن مهربانی که هیچ کس را اختیار چون و چرای با او نیست.
خرمشاهی: پروردگار آسمانها و زمين و مابين آنها كه خداى رحمان است، و از جانب او اجازه سخن گفتن ندارند فولادوند: پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست قمشهای: خدایی که آسمانها و زمین و همه مخلوقاتی که در بین آسمان و زمین است بیافریده همان خدای مهربان که (در عین مهربانی) کسی (از قهر و سطوتش) با او به گفتگو نتواند لب گشود. مکارم شیرازی: همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، پروردگار رحمان، و هيچ كس حق ندارد بياجازه او سخني بگويد (يا شفاعتي كند).
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا
﴿۳۸﴾
انصاریان: روزی که روح و فرشتگان در یک صف می ایستند و سخن نمی گویند مگر کسی که [خدای] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گوید.
خرمشاهی: روزى كه روح [جبرئيل] و فرشتگان به صف ايستند و هيچيك جز كسى كه خداوند رحمان به او اجازه دهد، و صواب گويد، سخن نگويند فولادوند: روزى كه روح و فرشتگان به صف مى ايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد قمشهای: روزی که آن فرشته بزرگ روح القدس با همه فرشتگان صف زده و به نظم برخیزند و هیچ کس سخن نگوید جز آن کسی که خدای مهربانش به سخن اذن دهد و او سخن به صواب گوید (و به اذن خدا شفاعت گنهکاران کند). مکارم شیرازی: اينها در آن روز واقع ميشود كه «روح» و «ملائكه» در يك صف قيام ميكنند، و هيچيك جز به اذن خداوند رحمان سخن نميگويند: و آنگاه كه ميگويند صواب ميگويند.
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا
﴿۳۹﴾
انصاریان: آن [روز] روز حق است، پس هرکه بخواهد راه بازگشتی به سوی پروردگارش برگزیند؛
خرمشاهی: اين روز واقعى است پس هر كه خواهد بازگشتگاهى به سوى پروردگار خويش بجويد فولادوند: آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد قمشهای: چنین روز حتمی و محقق خواهد بود، پس هر که میخواهد نزد خدای خود (در آن روز) مقام و منزلتی یابد (امروز در راه ایمان و طاعت بکوشد). مکارم شیرازی: آن روز حق است، هر كس بخواهد راهي به سوي پروردگارش بر ميگزيند.
إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا
﴿۴۰﴾
انصاریان: ما شما را از عذابی نزدیک هشدار دادیم، روزی که آدم آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید: ای کاش من خاک بودم [و موجودی مکلّف آفریده نمی شدم تا چنین روز سختی را ببینم!]
خرمشاهی: ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم، از روزى كه هر انسانى به [نتيجه] آنچه به دستان خويش پيش فرستاده است، بنگرد و كافر [از سر حسرت] گويد كاش من خاك بودم فولادوند: ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم قمشهای: ما شما را از روز عذاب که نزدیک است ترسانیده و آگاه ساختیم، روزی که هر کس هر چه کرده در پیش روی خود حاضر بیند و کافر در آن روز گوید که ای کاش خاک بودم (تا چنین به آتش کفر خود نمیسوختیم). مکارم شیرازی: و ما شما را از عذاب نزديكي بيم ميدهيم، اين عذاب در روزي خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاي خود فرستاده ميبيند، و كافر ميگويد: «اي كاش خاك بودم!» |
||