|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا
﴿۱﴾
انصاریان: سوگند به آن فرشتگانی که پی در پی فرستاده می شوند،
خرمشاهی: سوگند به فرستادگان پياپى فولادوند: سوگند به فرستادگان پى درپى قمشه‌ای: قسم به رسولانی که از پی هم (بر خیر و سعادت خلق) فرستاده شدند. مکارم شیرازی: سوگند به فرشتگاني كه پي درپي فرستاده ميشوند.
فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا
﴿۲﴾
انصاریان: و سوگند به آن فرشتگانی که [برای آوردن وحی در سرعت حرکت] چون تندبادند.
خرمشاهی: و تندبادهاى سخت فولادوند: كه سخت توفنده اند قمشه‌ای: قسم به فرشتگانی که به سرعت تند باد (به انجام حکم حق) می‌شتابند. مکارم شیرازی: و آنها كه همچون تند باد حركت ميكنند.
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا
﴿۳﴾
انصاریان: و سوگند به آن فرشتگانی که گشاینده صحیفه های وحی اند،
خرمشاهی: و سوگند به بادهاى پراكنده ساز [ابرها] فولادوند: و سوگند به افشانندگان افشانگر قمشه‌ای: قسم به آنان که (وحی حق و شرع الهی را در جهان) نیکو نشر می‌دهند. مکارم شیرازی: و سوگند به آنها كه (ابرها را) ميگسترانند، و منتشر ميسازند.
فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا
﴿۴﴾
انصاریان: و سوگند به آن فرشتگانی که جدا کننده حق از باطل اند،
خرمشاهی: و جداسازان [حق و باطل] فولادوند: كه [ميان حق و باطل] جداگرند قمشه‌ای: و قسم به حق آنان که (به حکم خدا راه هدایت را از ضلالت ممتاز کرده و بین حق و باطل را بر خلق) کاملا جدا می‌کنند. مکارم شیرازی: و آنها كه جدا ميكنند.
فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا
﴿۵﴾
انصاریان: و سوگند به آن فرشتگانی که القاکننده آیات آسمانی به پیامبران [اند،]
خرمشاهی: و سوگند به فرشتگان وحىآور فولادوند: و القاكننده وحى اند قمشه‌ای: و قسم به آنان که ذکر (خدا و کتاب الهی) را (به انبیاء) وحی می‌کنند. مکارم شیرازی: و سوگند به آنها كه آيات بيدار كننده (الهي) را به (انبياء) القا مينمايند.
عُذْرًا أَوْ نُذْرًا
﴿۶﴾
انصاریان: تا حجت [باشد برای اهل ایمان] و بیم و هشدار باشد [برای کافران]
خرمشاهی: براى اتمام حجت و هشدار فولادوند: خواه عذرى باشد يا هشدارى قمشه‌ای: تا عذر و حجت (نیکان) و بیم و تهدید (بدان) شود. مکارم شیرازی: براي اتمام حجت، يا انذار!
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ
﴿۷﴾
انصاریان: [به همه این حقایق سوگند] که آنچه [به عنوان روز قیامت] وعده داده می شوید بی تردید واقع شدنی است.
خرمشاهی: كه آنچه به شما وعده داده شده است، رخ دادنى است فولادوند: كه آنچه وعده يافته ايد قطعا رخ خواهد داد قمشه‌ای: (قسم به همه اینان) که آنچه (از ثواب و عقاب آخرت) به شما وعده دهند البته واقع خواهد شد. مکارم شیرازی: كه آنچه به شما (درباره قيامت) وعده داده ميشود به وقوع ميپيوندد.
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ
﴿۸﴾
انصاریان: در آن زمان که ستارگان محو و تاریک شوند،
خرمشاهی: پس چون ستارگان تيره شوند فولادوند: پس وقتى كه ستارگان محو شوند قمشه‌ای: وقتی که ستارگان همه بی نور و محو شوند. مکارم شیرازی: در آن هنگام كه ستارگان محو و تاريك گردند،
وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ
﴿۹﴾
انصاریان: و آن زمانی که آسمان بشکافد.
خرمشاهی: و چون آسمان شكافته شود فولادوند: و آنگاه كه آسمان بشكافد قمشه‌ای: و آن گاه که آسمان شکافته شود. مکارم شیرازی: و (كواكب) آسمان از هم بشكافند،
وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ
﴿۱۰﴾
انصاریان: و آن زمان که کوه ها از بیخ و بن کنده شوند.
خرمشاهی: و چون كوهها بر باد رود فولادوند: و آنگاه كه كوه ها از جا كنده شوند قمشه‌ای: و آن گاه که کوهها (چون خاک بر دم باد) پراکنده شوند. مکارم شیرازی: و در آن زمان كه كوهها از جا كنده شوند.
وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ
﴿۱۱﴾
انصاریان: و آن زمان که وقت حضور پیامبران [برای گواهی بر امت ها] معین شود.
خرمشاهی: و چون پيامبران را ميقات معين كنند فولادوند: و آنگاه كه پيمبران به ميقات آيند قمشه‌ای: و آن گاه که به رسولان، وقت (گواهی بر امتان) را اعلام کنند. مکارم شیرازی: و در آن هنگام كه براي پيامبران (به منظور اداء شهادت) تعيين وقت شود.
لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ
﴿۱۲﴾
انصاریان: این امور برای چه روزی به تأخیر افتاده؟
خرمشاهی: براى كدامين روز زمان داده شود؟ فولادوند: براى چه روزى تعيين وقت شده است قمشه‌ای: برای چه روزی وقت (وعده حق) معین شد؟ مکارم شیرازی: اين امر براي چه روزي به تاءخير افتاده ؟
لِيَوْمِ الْفَصْلِ
﴿۱۳﴾
انصاریان: برای روز داوری
خرمشاهی: براى روز داورى فولادوند: براى روز داورى قمشه‌ای: برای (روز قیامت) همان روزی که (بین حق و باطل و سعید و شقی) جدایی افتد. مکارم شیرازی: براي روز جدائي (حق از باطل).
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ
﴿۱۴﴾
انصاریان: و تو چه می دانی روز داوری چیست؟
خرمشاهی: و تو چه دانى روز داورى چيست؟ فولادوند: و تو چه دانى كه روز داورى چيست قمشه‌ای: و تو چگونه توانی عظمت و سختی آن روز جدایی را تصور کنی؟ مکارم شیرازی: تو چه ميداني روز جدائي چيست ؟
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۱۵﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان؛
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۶﴾
انصاریان: آیا پیشینیان را [به سبب تکذیبشان] هلاک نکردیم؟
خرمشاهی: آيا پيشينيان را نابود نكرديم؟ فولادوند: مگر پيشينيان را هلاك نكرديم قمشه‌ای: آیا ما پیشینیان را (به کیفر کفر) هلاک نکردیم؟ مکارم شیرازی: آيا ما اقوام (مجرم) نخستين را هلاك نكرديم ؟
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ
﴿۱۷﴾
انصاریان: سپس به دنبال آنان دیگران را هم [به سبب تکذیبشان] هلاک می کنیم.
خرمشاهی: سپس به دنبال آنان واپسينان را روان نساختيم؟ فولادوند: سپس از پى آنان پسينيان را مى بريم قمشه‌ای: از پی آنان آیندگان را (که منکران قرآن باشند) نیز هلاک می‌کنیم. مکارم شیرازی: سپس آخرين را به دنبال آنها ميفرستيم.
كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
﴿۱۸﴾
انصاریان: با گنهکاران این گونه رفتار می کنیم.
خرمشاهی: با گناهكاران چنين رفتار كنيم فولادوند: با مجرمان چنين مى كنيم قمشه‌ای: ما بدکاران عالم را همین گونه هلاک می‌سازیم. مکارم شیرازی: (آري) اينگونه با مجرمان رفتار ميكنيم.
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۱۹﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
أَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ
﴿۲۰﴾
انصاریان: آیا شما را از آبی پست و بی مقدار نیافریدیم؟
خرمشاهی: آيا شما را از آبى بىمقدار نيافريدهايم؟ فولادوند: مگر شما را از آبى بى مقدار نيافريديم قمشه‌ای: آیا ما شما آدمیان را از آب نطفه بی قدر (بدین زیبایی) نیافریدیم؟ مکارم شیرازی: آيا شما را از آبي پست و ناچيز نيافريديم ؟
فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَكِينٍ
﴿۲۱﴾
انصاریان: پس آن را در جایگاهی استوار قرار دادیم
خرمشاهی: كه سپس آن را در جايگاهى استوار قرار داديم فولادوند: پس آن را در جايگاهى استوار نهاديم قمشه‌ای: و آن نطفه را (از صلب پدر) به قرارگاه استوار (رحم) منتقل ساختیم. مکارم شیرازی: سپس آن را در قرارگاهي محفوظ و آماده قرار داديم.
إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ
﴿۲۲﴾
انصاریان: تا زمانی معین؛
خرمشاهی: تا هنگامى معين فولادوند: تا مدتى معين قمشه‌ای: تا مدتی معین و معلوم (در رحم بماند). مکارم شیرازی: تا مدتي معين.
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ
﴿۲۳﴾
انصاریان: پس توانا بودیم و چه نیکو تواناییم.
خرمشاهی: پس سامان داديم و چه نيك سامانگريم فولادوند: و توانا آمديم و چه نيك تواناييم قمشه‌ای: و ما تقدیر (مدت رحم و تعیین سرنوشت او تا ابد) کردیم که نیکو مقدّر (حکیمی) هستیم. مکارم شیرازی: ما قدرت بر اين كار داشتيم پس ما قدرتمند خوبي هستيم (و امر معاد براي ما سهل است)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۲۴﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا
﴿۲۵﴾
انصاریان: آیا زمین را فراهم آورنده [انسان ها] قرار ندادیم؟
خرمشاهی: آيا زمين را فراگير نساختيم؟ فولادوند: مگر زمين را محل اجتماع نگردانيديم قمشه‌ای: آیا ما زمین را جامع (حوایج و کفایت بر مسکن و هر امر بشر) قرار ندادیم؟ مکارم شیرازی: آيا زمين را مركز اجتماع انسانها قرار نداديم ؟
أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا
﴿۲۶﴾
انصاریان: هم در حال حیاتشان و هم زمان مرگشان
خرمشاهی: چه براى زندگان، چه براى مردگان فولادوند: چه براى مردگان چه زندگان قمشه‌ای: تا زندگان روی زمین تعیّش کنند و مردگان درونش پنهان شوند. مکارم شیرازی: هم در حال حياتشان و هم مرگشان.
وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا
﴿۲۷﴾
انصاریان: و کوه های استوار و بلند در آن قرار دادیم و شما را آبی گوارا نوشاندیم.
خرمشاهی: و در آن كوههاى بلند پديد آورديم و به شما آبى شيرين نوشانديم فولادوند: و كوه هاى بلند در آن نهاديم و به شما آبى گوارا نوشانيديم قمشه‌ای: و در آن کوههای بلند برافراشتیم و (از ابر و باران) به شما آب زلال گوارا نوشانیدیم. مکارم شیرازی: و در آن كوههاي استوار و بلند قرار داديم، و آبي گوارا به شما نوشانديم.
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۲۸﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
انْطَلِقُوا إِلَى مَا كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
﴿۲۹﴾
انصاریان: [آن روز به آنان گویند:] به سوی آتشی که همواره آن را تکذیب می کردید، بروید؛
خرمشاهی: به سوى چيزى كه انكارش مىكرديد برويد فولادوند: برويد به سوى همان چيزى كه آن را تكذيب میکرديد قمشه‌ای: (خطاب رسد: ای منکران) شما امروز به سوی آن دوزخی که تکذیب می‌کردید بروید. مکارم شیرازی: (و در آن روز به آنها گفته ميشود) بيدرنگ برويد به سوي همان چيزي كه پيوسته آنرا انكار ميكرديد!
انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ
﴿۳۰﴾
انصاریان: و [نیز] به سوی سایه ای [از دود متراکم و آتش زا] که دارای سه شاخه است، بروید.
خرمشاهی: به سوى دودى داراى سه شاخه برويد فولادوند: برويد به سوى [آن] دود سه شاخه قمشه‌ای: بروید زیر سایه دودهای آتش دوزخ که از سه جانب (شما را) احاطه کند. مکارم شیرازی: برويد به سوي سايه سه شاخه (دودهاي خفقان بار آتش!).
لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ
﴿۳۱﴾
انصاریان: [سایه ای که] نه مانع از حرارت است، و نه از شعله های آتش جلوگیری می کند.
خرمشاهی: كه نه سايهگستر است و نه از لهيب آتش باز مىدارد فولادوند: نه سايه دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى كند قمشه‌ای: نه بر سر شما سایه خواهد افکند و نه از شرار آتش هیچ نجاتتان خواهد داد. مکارم شیرازی: سايه اي كه نه آرام بخش است، و نه از شعله هاي آتش جلوگيري ميكند!
إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ
﴿۳۲﴾
انصاریان: آن آتش، شراره هایی چون ساختمان بلند پرتاب می کند.
خرمشاهی: آن شرارههايى همچون كوشك مىپراكند فولادوند: [دوزخ] چون كاخى [بلند] شراره مى افكند قمشه‌ای: آن آتش هر شراری بیفکند شعله‌اش مانند قصری است. مکارم شیرازی: جرقه هائي از خود پرتاب ميكند مانند يك كاخ!
كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ
﴿۳۳﴾
انصاریان: گویی آن شراره ها هم چون شتران زرد رنگ هستند.
خرمشاهی: گويى شترانى زرد سيهتاب هستند فولادوند: گويى شترانى زرد رنگند قمشه‌ای: گویی آن شراره (در بزرگی و رنگ) به شتران زرد موی مانند است. مکارم شیرازی: گوئي (در سرعت و كثرت) همچون شتران زرد رنگي هستند (كه به هر سو پراكنده ميشوند).
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۳۴﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
هَذَا يَوْمُ لَا يَنْطِقُونَ
﴿۳۵﴾
انصاریان: این روزی است که [انسان ها چون موقعیتی نمی بینند برای دفاع از خود] سخن نمی گویند،
خرمشاهی: اين روزى است كه سخن نگويند فولادوند: اين روزى است كه دم نمى زنند قمشه‌ای: این روزی است که (کافران بر نجات خود) سخنی نتوانند گفت. مکارم شیرازی: امروز روزي است كه سخن نميگويند (و قادر بر دفاع از خويش نيستند).
وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ
﴿۳۶﴾
انصاریان: و به آنان اجازه داده نمی شود که عذرخواهی کنند.
خرمشاهی: و به ايشان اجازه ندهند كه عذرخواهى كنند فولادوند: و رخصت نمى يابند تا پوزش خواهند قمشه‌ای: و به آنها رخصت عذر خواهی نخواهند داد. مکارم شیرازی: و به آنها اجازه داده نميشود كه عذر خواهي كنند.
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۳۷﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ
﴿۳۸﴾
انصاریان: امروز همان روز داوری است که شما و پیشینیان را در آن جمع کرده ایم.
خرمشاهی: اين روز داورى است، شما و پيشينيان را گرد آوردهايم فولادوند: اين [همان] روز داورى است شما و [جمله] پيشينيان را گرد مى آوريم قمشه‌ای: این روز فصل (حکم و جدایی نیک و بد) است که شما را با همه در گذشتگان پیشین (به عرصه محشر) جمع گردانیده‌ایم. مکارم شیرازی: امروز همان روز جدائي (حق از باطل) است كه شما و پيشينيان را در آن جمع كرده ايم.
فَإِنْ كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ
﴿۳۹﴾
انصاریان: پس اگر [برای فرار از عذاب] چاره و تدبیری دارید، آن را به کار گیرید.
خرمشاهی: اگر نيرنگى داريد براى من بسگاليد فولادوند: پس اگر حيلتى داريد در برابر من بسگاليد قمشه‌ای: پس اگر فکر و حیلتی (بر نجات خود) توانید بر من حیلت کنید. مکارم شیرازی: اگر چاره اي در برابر من (براي فرار از چنگال مجازات) داريد انجام دهيد.
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۴۰﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ
﴿۴۱﴾
انصاریان: به یقین پرهیزکاران در زیر سایه ها و کنار چشمه سارهایند،
خرمشاهی: پرهيزگاران در سايهساران و [كنار] چشمهسارانند فولادوند: اهل تقوا در زير سايه ها و بر كنار چشمه سارانند قمشه‌ای: (آن روز سخت) بندگان با تقوا و پرهیزگار در سایه درختان بهشت و طرف نهرهای جاری متنعّمند. مکارم شیرازی: افراد با تقوي در سايه هاي (درختان بهشتي) و در ميان چشمه ها قرار دارند.
وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ
﴿۴۲﴾
انصاریان: و نزد میوه هایی از آنچه همواره بخواهند.
خرمشاهی: و ميوههايى كه دلخواهشان است فولادوند: با هر ميوه اى كه خوش داشته باشند قمشه‌ای: و از هر نوع میوه مایل باشند فراوان فراهم است. مکارم شیرازی: و ميوه هائي از آنچه مايل باشند.
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
﴿۴۳﴾
انصاریان: [به آنان گویند:] به پاداش اعمالی که همواره انجام می دادید، بخورید و بیاشامید گوارایتان باد.
خرمشاهی: به خاطر كارهايى كه كردهايد، بخوريد و بنوشيد، [خوش و] گوارا فولادوند: به [پاداش] آنچه میکرديد بخوريد و بياشاميد گواراتان باد قمشه‌ای: بخورید و بیاشامید که شما را گوارا باد به پاداش اعمال نیکی که در دنیا به جای می‌آوردید. مکارم شیرازی: بخوريد و بنوشيد گوارا، اينها در برابر اعمالي است كه انجام ميداديد.
إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
﴿۴۴﴾
انصاریان: ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم.
خرمشاهی: ما بدين گونه نيكوكاران را جزا مىدهيم فولادوند: ما نيكوكاران را چنين پاداش مى دهيم قمشه‌ای: ما البته نیکوکاران عالم را چنین پاداش می‌دهیم. مکارم شیرازی: ما اينگونه نيكوكاران را جزا ميدهيم.
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۴۵﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ
﴿۴۶﴾
انصاریان: [شما ای کافران و مشرکان! در این دنیا] بخورید و اندک زمانی برخوردار شوید که شما گنهکارید [و بی تردید به کیفر اعمالتان گرفتار خواهید شد.]
خرمشاهی: اندكى بخوريد و بهرهمند باشيد، چرا كه شما گناهكاريد فولادوند: [اى كافران] بخوريد و اندكى برخوردار شويد كه شما گناهكاريد قمشه‌ای: (ای کافران شما هم که ایمان به لذّات روحانی و تنعّم و نشاط ابدی آخرت ندارید پس به خوی حیوانیت) بخورید و تمتّع برید به عمر کوتاه دنیا که شما بسیار مردم بزهکاری هستید. مکارم شیرازی: (در مقابل، به مجرمان گفته ميشود) بخوريد و بهره گيريد در اين مدت كم (ولي بدانيد عذاب الهي در انتظار شما است) چرا كه شما مجرميد.
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۴۷﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: [ولى] آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ
﴿۴۸﴾
انصاریان: و هنگامی که به آنان گویند: [در برابر خدا] رکوع کنید، رکوع نمی کنند.
خرمشاهی: و چون به ايشان گفته مىشد نماز بگزاريد، نماز نمىگزاردند فولادوند: و چون به آنان گفته شود ركوع كنيد به ركوع نمى روند قمشه‌ای: و هرگاه به آنها گفته شود که نماز و طاعت خدا را به جای آرید اطاعت نکنند. مکارم شیرازی: و هنگامي كه به آنها گفته شود ركوع كنيد ركوع نميكنند.
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۴۹﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ
﴿۵۰﴾
انصاریان: [اگر به قرآن ایمان نیاورند] پس به کدام سخن بعد از آن ایمان می آورند؟
خرمشاهی: پس به كدامين سخن پس از آن ايمان مىآورند فولادوند: پس به كدامين سخن پس از [قرآن] ايمان مى آورند قمشه‌ای: (این کافران) پس از آیات خدا (که آن را تکذیب کردند) باز به کدامین حدیث ایمان می‌آورند؟ مکارم شیرازی: (اگر آنها به اين قرآن ايمان نميآورند) پس به كدام سخن بعد از آن ايمان ميآورند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو