بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
﴿۱﴾
انصاریان: ما نوح را به سوی قومش فرستادیم که قوم خود را پیش از آنکه عذابی دردناکبه آنان رسد، بیم ده.
خرمشاهی: ما نوح را به سوى قومش فرستادهايم كه قومت را پيش از آنكه عذابى دردناك بر سرشان بيايد، هشدار ده فولادوند: ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قومت را پيش از آنكه عذابى دردناك به آنان رسد هشدار ده قمشهای: ما نوح را به سوی قومش (به رسالت) فرستادیم که قوم خود را (از قهر خدا) به اندرز و پند بترسان از آنکه بر آنان عذاب دردناک فرا رسد. مکارم شیرازی: ما نوح را به سوي قومش فرستاديم، و گفتيم: قوم خود را انذار كن پيش از آنكه عذاب دردناك به سراغشان آيد.
قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ
﴿۲﴾
انصاریان: گفت: ای قوم من! همانا من شما را بیم دهنده ایآشکارم،
خرمشاهی: گفت اى قوم من، من هشداردهنده آشكار شما هستم فولادوند: [نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهنده اى آشكارم قمشهای: نوح گفت: ای قوم، من برای شما رسولی هستم که شما را با بیانی روشن از عذاب قهر خدا میترسانم. مکارم شیرازی: گفت: اي قوم! من براي شما بيم دهنده آشكاري هستم.
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ
﴿۳﴾
انصاریان: که خدا را بپرستید و از او پروا کنید و از من اطاعت نمایید،
خرمشاهی: كه خداوند را بپرستيد و از او پروا و از من پيروى كنيد فولادوند: كه خدا را بپرستيد و از او پروا داريد و مرا فرمان بريد قمشهای: (و از راه خیر خواهی به شما میگویم) که خدای را به یکتایی بپرستید و از او بترسید و پرهیزکار باشید و مرا پیروی کنید. مکارم شیرازی: كه خدا را پرستش كنيد، و از مخالفت او بپرهيزيد، و مرا اطاعت نمائيد.
يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
﴿۴﴾
انصاریان: تا خدا گناهانتان را بیامرزد و شما را تا زمانی معین مهلت دهد. اگر آگاهی داشته باشید [توجه خواهید کرد که] بی تردید هنگامی که اجل خدایی فرا رسد، تأخیر نخواهد داشت.
خرمشاهی: تا گناهانتان را براى شما بيامرزد و شما را تا سرآمدى معين واپسبدارد، چرا كه اگر بدانيد اجل الهى، چون فرا رسد، بازپس داشته نمىشود فولادوند: [تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشايد و [اجل] شما را تا وقتى معين به تاخير اندازد اگر بدانيد چون وقت مقرر خدا برسد تاخير بر نخواهد داشت قمشهای: تا خدا به لطف و کرم از گناهان شما در گذرد و اجلتان را تا وقت (عمر طبیعی) معیّن به تأخیر افکند، که اجل الهی چون وقتش فرا رسد اگر بدانید دگر هیچ تأخیر نیفتد. مکارم شیرازی: اگر چنين كنيد خدا گناهانتان را ميآمرزد، و تا زمان معيني شما را عمر ميدهد، اما هنگامي كه اجل الهي فرا رسد تاخيري نخواهد داشت اگر ميدانستيد.
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا
﴿۵﴾
انصاریان: گفت: پروردگارا! همانا قوم خود را شب و روز [به آیین توحید] دعوت کردم،
خرمشاهی: گفت پروردگارا من قومم را شب و روز [به خداپرستى] دعوت كردم فولادوند: [نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت كردم قمشهای: (و او به درگاه خدا نالید و) گفت: بارالها، من قوم خود را شب و روز دعوت کردم. مکارم شیرازی: (نوح) گفت پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوي تو) دعوت كردم.
فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا
﴿۶﴾
انصاریان: ولی دعوت من جز بر فرارشان نیفزود،
خرمشاهی: ولى دعوت من جز بر گريزشان نيفزود فولادوند: و دعوت من جز بر گريزشان نيفزود قمشهای: اما دعوت و نصیحتم جز بر فرار و اعراض آنها نیفزود. مکارم شیرازی: اما دعوت من چيزي جز فرار از حق بر آنها نيفزود!
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا
﴿۷﴾
انصاریان: و من هرگاه آنان را دعوت کردم تا آنان را بیامرزی، انگشتان خود را در گوش هایشان کردند و جامه هایشان را به سر کشیدند و بر انکار خود پافشاری ورزیدند و به شدت تکبّر کردند،
خرمشاهی: و من هرچه دعوتشان مىكنم تا سرانجام آنان را بيامرزى، انگشتانشان را در گوشهايشان مىگذارند، و خود را در جامههايشان مىپوشانند و [در كفر] پاى مىفشرند و سخت گردنكشى مىكنند فولادوند: و من هر بار كه آنان را دعوت كردم تا ايشان را بيامرزى انگشتانشان را در گوشهايشان كردند و رداى خويشتن بر سر كشيدند و اصرار ورزيدند و هر چه بيشتر بر كبر خود افزودند قمشهای: و هر چه آنان را به مغفرت و آمرزش تو خواندم انگشت بر گوش نهادند و جامه به رخسار افکندند (تا مرا نبینند و سخنم را نشنوند) و (بر کفر) اصرار و لجاج ورزیدند و سخت راه تکبر و نخوت پیمودند. مکارم شیرازی: و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه ايمان بياورند و تو آنها را بيامرزي انگشتان خويش را در گوشها قرار داده، و لباسهايشان را بر خود (پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند، و شديدا استكبار كردند.
ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا
﴿۸﴾
انصاریان: آن گاه آنان را آشکارا دعوت کردم،
خرمشاهی: سپس باز ايشان را آشكارا دعوت كردم فولادوند: سپس من آشكارا آنان را دعوت كردم قمشهای: باز هم آنها را به صدای بلند دعوت کردم. مکارم شیرازی: سپس من آنها را آشكارا (به توحيد و بندگي تو) دعوت كردم.
ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا
﴿۹﴾
انصاریان: سپس آشکار و پنهان آنان را خواندم.
خرمشاهی: آنگاه آشكارا به ايشان گفتم و پنهانى به ايشان گفتم فولادوند: باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشيده نيز به ايشان گفتم قمشهای: و آن گاه آشکار و علنی خواندم و در خلوت و پنهانی خواندم (به هیچ وجه اثری نکرد). مکارم شیرازی: و پنهان آنها را به سوي تو خواندم.
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا
﴿۱۰﴾
انصاریان: پس [به آنان] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره بسیار آمرزنده است.
خرمشاهی: سپس گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد چرا كه او آمرزگار است فولادوند: و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است قمشهای: باز گفتم: به درگاه خدای خود توبه کنید و آمرزش طلبید که او بسیار خدای آمرزندهای است. مکارم شیرازی: به آنها گفتم از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است.
يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا
﴿۱۱﴾
انصاریان: تا بر شما از آسمان باران پی در پی و با برکت فرستد،
خرمشاهی: تا بر شما از آسمان بارانى پيوسته و پيگير بفرستد فولادوند: [تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد قمشهای: تا باران آسمان بر شما فراوان نازل کند. مکارم شیرازی: تا بارانهاي پر بركت آسمان را پي درپي بر شما فرستد،
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا
﴿۱۲﴾
انصاریان: و شما را با اموال و فرزندان یاری کند، و برایتان باغ ها و نهرها قرار دهد،
خرمشاهی: و شما را با بخشيدن اموال و پسران مدد رساند و براى شما باغها و براى شما جويبارها پديد آورد فولادوند: و شما را به اموال و پسران يارى كند و برايتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پديد آورد قمشهای: و شما را به مال بسیار و پسران متعدد مدد فرماید و باغهای خرّم و نهرهای جاری به شما عطا کند. مکارم شیرازی: و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد كند، و باغهاي سر سبز و نهرهاي جاري در اختيارتان قرار دهد.
مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا
﴿۱۳﴾
انصاریان: شما را چه شده که [ربوبیت خدا را نفی کرده و در نتیجه از بندگی اش دست برداشته و] به عظمت و بزرگی خدا امید ندارید؟
خرمشاهی: شما را چه مىشود كه از عظمت خداوند نمىترسيد؟ فولادوند: شما را چه شده است كه از شكوه خدا بيم نداريد قمشهای: چرا شما مردم خدای را به عظمت و وقار باور ندارید؟ مکارم شیرازی: چرا شما براي خدا عظمت قائل نيستيد؟
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا
﴿۱۴﴾
انصاریان: در حالی که شما را مرحله به مرحله [خاک، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و...] آفریده است
خرمشاهی: و حال آنكه شما را گونهگون آفريده است فولادوند: و حال آنكه شما را مرحله به مرحله خلق كرده است قمشهای: و حال آنکه او شما را (از نطفهای) به انواع خلقت و اطوار گوناگون (ارمتب آدمیّت) بیافرید. مکارم شیرازی: در حالي كه شما را در مراحل مختلف آفريده است.
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا
﴿۱۵﴾
انصاریان: آیا ندانسته اید که خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز یکدیگر آفرید؟
خرمشاهی: آيا نينديشيدهايد كه خداوند چگونه هفت آسمان را توبرتو آفريده است؟ فولادوند: مگر ملاحظه نكرده ايد كه چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفريده است قمشهای: آیا ندیدید که خدا چگونه هفت آسمان را به طبقاتی (بسیار منظم و محکم) خلق کرد، مکارم شیرازی: آيا نميدانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكي بالاي ديگري آفريده ؟
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا
﴿۱۶﴾
انصاریان: و ماه را در میان آنها روشنی بخش، و خورشید را چراغ فروزان قرار داد،
خرمشاهی: و ماه را در آن پرتوافشان و خورشيد را [چون] چراغى قرار داده است فولادوند: و ماه را در ميان آنها روشنايى بخش گردانيد و خورشيد را [چون] چراغى قرار داد قمشهای: و در آن آسمانها ماه شب را فروغی تابان و خورشید روز را چراغی فروزان ساخت؟ مکارم شیرازی: و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنائي، و خورشيد را چراغ فروزاني قرار داده است.
وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا
﴿۱۷﴾
انصاریان: و خدا شما را از زمین [مانند] گیاهی رویانید،
خرمشاهی: و خداوند شما را مانند گياهى از زمين روياند فولادوند: و خدا[ست كه] شما را [مانند] گياهى از زمين رويانيد قمشهای: و خدا شما را مانند نباتات مختلف از زمین برویانید. مکارم شیرازی: و خداوند شما را همچون گياهي از زمين رويانيد!
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا
﴿۱۸﴾
انصاریان: سپس شما را در آن باز می گرداند و باز به صورتی ویژه بیرون می آورد،
خرمشاهی: سپس شما را به آن باز مىگرداند، و [پس از آن] شما را [دوباره] بيرون مىآورد فولادوند: سپس شما را در آن بازمى گرداند و بيرون مى آورد بيرون آوردنى [عجيب] قمشهای: آن گاه بار دیگر (پس از مرگ) به زمین باز گرداند و دیگر بار هم شما را (از خاک به روز حساب) برانگیزد. مکارم شیرازی: سپس شما را به همان زمين باز ميگرداند، و بار ديگر شما را خارج ميسازد.
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا
﴿۱۹﴾
انصاریان: و خدا زمین را برای شما فرشی گسترده قرار داد،
خرمشاهی: و خداوند زمين را زيرانداز شما كرد فولادوند: و خدا زمين را براى شما فرشى [گسترده] ساخت قمشهای: و خدا زمین را برای شما چون بساط (پرنعمت) بگسترانید. مکارم شیرازی: و خداوند زمين را براي شما فرش گسترده اي قرار داد.
لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا
﴿۲۰﴾
انصاریان: تا از راه ها و جاده های وسیع آن [هر جا که خواستید] بروید؟
خرمشاهی: تا به شاهراههاى گشاده آن راه يابيد فولادوند: تا در راههاى فراخ آن برويد قمشهای: تا در زمین راههای مختلف وسیع بپیمایید. مکارم شیرازی: تا از راههاي وسيع و دره هاي آن بگذريد (و به هر نقطه ميخواهيد برويد).
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا
﴿۲۱﴾
انصاریان: نوح گفت: پروردگارا! آنان از من نافرمانی کردند و از کسانی [چون سردمداران کفر و متولیان بتخانه] پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان جز خسارت و زیانی بر آنان نیفزود!
خرمشاهی: نوح گفت پروردگارا آنان از من نافرمانى كردند و از كسى كه مال و فرزندش جز به زيانكاريش نيفزوده است، پيروى كردند فولادوند: نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من كردند و كسى را پيروى نمودند كه مال و فرزندش جز بر زيان وى نيفزود قمشهای: نوح گفت: پروردگارا (با این همه تبلیغ و دعوت و اتمام حجت باز) این قوم مرا مخالفت کردند و پیرو کسی (از ثروتمندان) شدند که او خود مال و فرزندش هم جز بر زیانش نیفزود. مکارم شیرازی: نوح (بعد از ياءس از هدايت آنها) عرض كرد پروردگارا! آنها نافرماني من كردند، و از كساني پيروي نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزي جز زيانكاري بر آنها نيفزوده.
وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا
﴿۲۲﴾
انصاریان: و [این پیشوایان گمراهی، برای گمراه نگاه داشتن این مردم] نیرنگی بزرگ به کار گرفتند،
خرمشاهی: و نيرنگى سترگ در كار آوردند فولادوند: و دست به نيرنگى بس بزرگ زدند قمشهای: و (بر ضد من) بزرگترین مکر و حیله به کار بردند. مکارم شیرازی: و (اين رهبران گمراه) مكر عظيمي به كار بردند.
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا
﴿۲۳﴾
انصاریان: و گفتند: دست از معبودانتان بر ندارید، و هرگز [بت های] وَدّ و سواع و یغوث و یعوق و نسر را رها نکنید؛
خرمشاهی: و گفتند نه هرگز دست از خدايانتان و نه هرگز دست از ود و سواع و يغوث و يعوق و نسر برداريد فولادوند: و گفتند زنهار خدايان خود را رها مكنيد و نه و د را واگذاريد و نه سواع و نه ي غوث و نه ي عوق و نه ن سر را قمشهای: و گفتند: هرگز خدایان خود را رها نکنید و به خصوص دست از پرستش (این پنج بت) ودّ و سواع و یغوث و یعوق و نسر هرگز برمدارید. مکارم شیرازی: و گفتند: دست از خدايان و بتهاي خود بر نداريد، مخصوصا بتهاي «ود» و «سواع» و «يغوث» و «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد!
وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا
﴿۲۴﴾
انصاریان: همانا بسیاری را گمراه کردند. و [پروردگارا!] ستمکاران را جز گمراهی میفزا.
خرمشاهی: و بسيارى را بيراه كردند و جز بر بيراهى ستمكاران [مشرك] ميفزاى فولادوند: و بسيارى را گمراه كرده اند [بار خدايا] جز بر گمراهى ستمكاران ميفزاى قمشهای: و آنها بسیاری از خلق را گمراه کردند، و تو ستمکاران را هیچ جز بر ضلالت و عذابشان میفزای. مکارم شیرازی: و آنها گروه بسياري را گمراه كردند خداوندا! ظالمان را جز ضلالت ميفزا!
مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا
﴿۲۵﴾
انصاریان: [همه آنان] به سبب گناهانشان غرق شدند و بی درنگ در آتشی درآورده شدند که [از آن] در برابر خدا برای خود یاورانی نیافتند،
خرمشاهی: بر اثر گناهانشان بود كه به غرق كشيده شدند، سپس به آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خداوند ياورى نيافتند فولادوند: [تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا يارانى نيافتند قمشهای: آن قوم از کثرت کفر و گناه عاقبت به آب دریا غرق شدند و به آتش دوزخ در افتادند و جز خدا بر خود هیچ یار و یاری نیافتند. مکارم شیرازی: (آري سر انجام) همگي به خاطر گناهانشان غرق شدند، و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا ياوراني براي خود نيافتند!
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا
﴿۲۶﴾
انصاریان: و نوح گفت: پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار
خرمشاهی: و نوح گفت پروردگارا بر روى زمين از كافران ديارى باقى مگذار فولادوند: و نوح گفت پروردگارا هيچ كس از كافران را بر روى زمين مگذار قمشهای: و نوح عرض کرد: پروردگارا از این کافران دیّاری بر روی زمین باقی مگذار. مکارم شیرازی: «نوح» گفت: پروردگارا! روي زمين احدي از كافران را زنده مگذار.
إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا
﴿۲۷﴾
انصاریان: که اگر آنان را باقی گذاری، بندگانت را گمراه می کنند و جز نسلی بدکار و ناسپاس زاد و ولد نمی کنند.
خرمشاهی: چرا كه اگر باقيشان گذارى، بندگانت را گمراه كنند و جز فاجر كفرانپيشهاى به بار نياورند فولادوند: چرا كه اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى كنند و جز پليدكار ناسپاس نزايند قمشهای: که اگر از آنها هر که را باقی گذاری بندگان (پاک با ایمان) تو را گمراه میکنند و فرزندی هم جز بدکار و کافر از آنان به ظهور نمیرسد. مکارم شیرازی: چرا كه اگر آنها را بگذاري بندگانت را گمراه ميكنند، و جز نسلي فاجر و كافر به وجود نميآورند.
رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا
﴿۲۸﴾
انصاریان: پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر کس که با ایمان به خانه ام درآید و همه مردان و زنان با ایمان را بیامرز، و ستمکاران را جز هلاکت میفزای.
خرمشاهی: پروردگارا مرا و پدر و مادرم را و هر كس را كه مؤمن به خانه من درآيد و نيز مردان مؤمن و زنان مؤمن را بيامرز، و جز بر تباهى ستمكاران [مشرك] ميفزاى فولادوند: پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى كه در سرايم درآيد و بر مردان و زنان با ايمان ببخشاى و جز بر هلاكت ستمگران ميفزاى قمشهای: بار الها، مرا و پدر و مادر من و هر که با ایمان به خانه (یا به کشتی) من داخل شود و همه مردان و زنان با ایمان عالم را ببخش و بیامرز و ستمکاران را جز بر هلاک و عذابشان میفزای. مکارم شیرازی: پروردگارا! مرا بيامرز، و همچنين پدر و مادرم، و تمام كساني را كه با ايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان باايمان را، و ظالمان را جز هلاكت ميفزا! |
||