ParsQuran
سوره 55: الرحمن - جزء 27

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾
انصاریان: [خدای] رحمان
خرمشاهی: خداوند رحمان‏
فولادوند: [خداى] رحمان
قمشه‌ای: خدای بخشنده،
مکارم شیرازی: خداوند رحمن.
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾
انصاریان: قرآن را تعلیم داد.
خرمشاهی: قرآن را آموزش داد
فولادوند: قرآن را ياد داد
قمشه‌ای: (به رسولش) قرآن آموخت.
مکارم شیرازی: قرآن را تعليم فرمود.
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿۳﴾
انصاریان: انسان را آفرید؛
خرمشاهی: انسان را آفريد
فولادوند: انسان را آفريد
قمشه‌ای: انسان را خلق کرد.
مکارم شیرازی: انسان را آفريد.
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿۴﴾
انصاریان: به او بیان آموخت؛
خرمشاهی: به او زبان آموخت‏
فولادوند: به او بيان آموخت
قمشه‌ای: به او تعلیم نطق و بیان فرمود.
مکارم شیرازی: و به او بيان را تعليم كرد.
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾
انصاریان: خورشید و ماه با حسابی [منظم و دقیق] روانند؛
خرمشاهی: خورشيد و ماه، حسابى [معين‏] دارند
فولادوند: خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند
قمشه‌ای: خورشید و ماه به حساب معیّن به گردشند.
مکارم شیرازی: خورشيد و ماه بر طبق حساب منظمي مي‏گردند.
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿۶﴾
انصاریان: و گیاه و درخت همواره [برای او] سجده می کنند؛
خرمشاهی: و گياه و درخت سجده مى‏كنند
فولادوند: و بوته و درخت چهره ‏سايانند
قمشه‌ای: و گیاهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهاده‌اند.
مکارم شیرازی: و گياه و درخت براي او سجده مي‏كن
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ﴿۷﴾
انصاریان: و آسمان را برافراشت و [برای سنجش هر امر معنوی و مادی] ترازو نهاد؛
خرمشاهی: و آسمان را برافراشت و معيار و ميزان مقرر داشت‏
فولادوند: و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت
قمشه‌ای: و آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود.
مکارم شیرازی: و آسمان را برافراشت و ميزان و قانون (در آن) گذاشت.
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ﴿۸﴾
انصاریان: تا در [سنجیدن با] ترازو طغیان روا مدارید [و از مرز عدالت و انصاف مگذرید.]
خرمشاهی: از بهر آنكه در ترازو از حد تجاوز مكنيد
فولادوند: تا مبادا از اندازه درگذريد
قمشه‌ای: (و حکم کرد) که هرگز در میزان (عدل و احکام شرع من) تعدّی و نافرمانی مکنید.
مکارم شیرازی: تا در ميزان طغيان نكنيد (و از مسير عدالت منحرف نشويد).
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ﴿۹﴾
انصاریان: و ترازو را به عدالت برپا دارید و از ترازو مکاهید؛
خرمشاهی: و وزن را دادگرانه به كار آوريد و در ترازو كمى و كاستى مياوريد
فولادوند: و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد
قمشه‌ای: و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی و نادرستی مکنید.
مکارم شیرازی: وزن را بر اساس عدل برپا داريد و در ميزان كم نگذاريد.
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾
انصاریان: و زمین را برای [زندگی] مردم نهاد؛
خرمشاهی: و زمين را براى جهانيان پديد آورد
فولادوند: و زمين را براى مردم نهاد
قمشه‌ای: و زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرّر فرمود.
مکارم شیرازی: و زمين را براي خلايق آفريد.