بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ
﴿۱﴾
انصاریان: [خدای] رحمان
خرمشاهی: خداوند رحمان فولادوند: [خداى] رحمان قمشهای: خدای بخشنده، مکارم شیرازی: خداوند رحمن.
عَلَّمَ الْقُرْآنَ
﴿۲﴾
انصاریان: قرآن را تعلیم داد.
خرمشاهی: قرآن را آموزش داد فولادوند: قرآن را ياد داد قمشهای: (به رسولش) قرآن آموخت. مکارم شیرازی: قرآن را تعليم فرمود.
خَلَقَ الْإِنْسَانَ
﴿۳﴾
انصاریان: انسان را آفرید؛
خرمشاهی: انسان را آفريد فولادوند: انسان را آفريد قمشهای: انسان را خلق کرد. مکارم شیرازی: انسان را آفريد.
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ
﴿۴﴾
انصاریان: به او بیان آموخت؛
خرمشاهی: به او زبان آموخت فولادوند: به او بيان آموخت قمشهای: به او تعلیم نطق و بیان فرمود. مکارم شیرازی: و به او بيان را تعليم كرد.
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ
﴿۵﴾
انصاریان: خورشید و ماه با حسابی [منظم و دقیق] روانند؛
خرمشاهی: خورشيد و ماه، حسابى [معين] دارند فولادوند: خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند قمشهای: خورشید و ماه به حساب معیّن به گردشند. مکارم شیرازی: خورشيد و ماه بر طبق حساب منظمي ميگردند.
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ
﴿۶﴾
انصاریان: و گیاه و درخت همواره [برای او] سجده می کنند؛
خرمشاهی: و گياه و درخت سجده مىكنند فولادوند: و بوته و درخت چهره سايانند قمشهای: و گیاهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهادهاند. مکارم شیرازی: و گياه و درخت براي او سجده ميكن
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ
﴿۷﴾
انصاریان: و آسمان را برافراشت و [برای سنجش هر امر معنوی و مادی] ترازو نهاد؛
خرمشاهی: و آسمان را برافراشت و معيار و ميزان مقرر داشت فولادوند: و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت قمشهای: و آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود. مکارم شیرازی: و آسمان را برافراشت و ميزان و قانون (در آن) گذاشت.
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ
﴿۸﴾
انصاریان: تا در [سنجیدن با] ترازو طغیان روا مدارید [و از مرز عدالت و انصاف مگذرید.]
خرمشاهی: از بهر آنكه در ترازو از حد تجاوز مكنيد فولادوند: تا مبادا از اندازه درگذريد قمشهای: (و حکم کرد) که هرگز در میزان (عدل و احکام شرع من) تعدّی و نافرمانی مکنید. مکارم شیرازی: تا در ميزان طغيان نكنيد (و از مسير عدالت منحرف نشويد).
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ
﴿۹﴾
انصاریان: و ترازو را به عدالت برپا دارید و از ترازو مکاهید؛
خرمشاهی: و وزن را دادگرانه به كار آوريد و در ترازو كمى و كاستى مياوريد فولادوند: و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد قمشهای: و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی و نادرستی مکنید. مکارم شیرازی: وزن را بر اساس عدل برپا داريد و در ميزان كم نگذاريد.
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ
﴿۱۰﴾
انصاریان: و زمین را برای [زندگی] مردم نهاد؛
خرمشاهی: و زمين را براى جهانيان پديد آورد فولادوند: و زمين را براى مردم نهاد قمشهای: و زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرّر فرمود. مکارم شیرازی: و زمين را براي خلايق آفريد. |
||