|
وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ
﴿۳۶﴾
انصاریان: به راستی لوط آنان را به مؤاخذه سخت ما بیم داده بود، ولی [آنان با وی] در بیمها و هشدارها [یش] سرسختانه مجادله و ستیزه کردند.
خرمشاهی: و به راستى [لوط] آنان را از سختگيرى ما هشدار داده بود، ولى در برابر هشدار گردنكشى مىكردند فولادوند: و [لوط] آنها را از عذاب ما سخت بيم داده بود و[لى] در تهديدها[ى ما] به جدال برخاستند قمشه‌ای: لوط آن قوم را از قهر و مؤاخذه ما ترسانید باز آنها در آیات ما شک و انکار کردند. مکارم شیرازی: او آنها را در مورد مجازات ما انذار كرد، ولي آنها اصرار بر مجادله و القاء شك داشتند.
وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ
﴿۳۷﴾
انصاریان: و از میهمانانش [که در حقیقت فرشتگان ما بودند] کام جویی خواستند، در نتیجه دیدگانشان را محو و نابینا کردیم؛ پس [گفتیم: طعمِ] عذاب و هشدارهایم را بچشید.
خرمشاهی: و به راستى از مهمانان او كام مىخواستند، پس ايشان را نابينا ساختيم [و گفتيم] پس عذاب و هشدار مرا بچشيد فولادوند: و از مهمان[هاى] او كام دل خواستند پس فروغ ديدگانشان را سترديم و [گفتيم] [مزه] عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد قمشه‌ای: و قوم از او مهمانانش را (که فرشتگانی زیبا بودند، بر سوء قصد) طلبیدند، ما هم چشم آنها را بی‌نور و نابینا کردیم (و گفتیم که) اینک عذاب قهر و انتقام مرا بچشید. مکارم شیرازی: آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيار آنان بگذارد!، ولي ما چشمانشان را نابينا و محو كرديم (و گفتيم) بچشيد عذاب و انذارهاي مرا.
وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ
﴿۳۸﴾
انصاریان: به یقین در سپیده دم عذابی پیگیر و پایدار به آنان رسید.
خرمشاهی: و به راستى بامدادى پگاه عذابى پايدار آنان را فرو گرفت فولادوند: و به راستى كه سپيده دم عذابى پيگير به سر وقت آنان آمد قمشه‌ای: و شبی به صبحگاه رسید که (مرگ آمد و) عذاب دایم (دوزخ) گریبانشان گرفت. مکارم شیرازی: سرانجام صبحگاهان در اول روز عذابي مستمر و ثابت به سراغشان آمد.
فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ
﴿۳۹﴾
انصاریان: پس [گفتیم: طعمِ] عذاب و هشدارهایم را بچشید.
خرمشاهی: [و گفتيم] پس عذاب و هشدار مرا بچشيد فولادوند: پس عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد قمشه‌ای: (و گفتیم) اینک عذاب قهر و انتقام مرا بچشید. مکارم شیرازی: (و گفتيم) اكنون بچشيد عذاب و انذارهاي مرا.
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ
﴿۴۰﴾
انصاریان: و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟
خرمشاهی: و به راستى قرآن را قابل پندگيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ فولادوند: و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده اى هست قمشه‌ای: و ما قرآن را برای وعظ و اندرز بر فهم آسان کردیم آیا کسی هست که از آن پند گیرد؟ مکارم شیرازی: ما قرآن را براي يادآوري آسان كرديم آيا كسي هست كه متذكر شود؟
وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ
﴿۴۱﴾
انصاریان: و همانا برای فرعونیان بیم دهندگان آمدند.
خرمشاهی: و به راستى هشداردهندگان به سراغ خاندان فرعون آمدند فولادوند: و در حقيقت هشداردهندگان به جانب فرعونيان آمدند قمشه‌ای: و بر ارشاد فرعونیان هم رسول و آیات الهی آمد. مکارم شیرازی: انذارها و هشدارها (يكي پس از ديگري) براي آل فرعون آمد.
كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ
﴿۴۲﴾
انصاریان: [آنان] همه معجزات و آیات ما را تکذیب کردند؛ در نتیجه آنان را [به عذابی سخت] گرفتیم، گرفتن توانایی شکست ناپذیر و نیرومند.
خرمشاهی: آنان همه معجزات ما را دروغ شمردند، آنگاه آنان را چنان فرو گرفتيم كه پيروزمند توانمند گيرد فولادوند: [اما آنها] همه معجزات ما را تكذيب كردند تا چون زبردستى زورمند [گريبان] آنان را گرفتيم قمشه‌ای: آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، ما هم به قهر و اقتدار خود از آنها سخت مؤاخذه کردیم. مکارم شیرازی: اما آنها همه آيات ما را تكذيب كردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات كرديم گرفتن شخصي قدرتمند و توانا.
أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولَئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ
﴿۴۳﴾
انصاریان: آیا کافران [شهر] شما از اقوامی که برشمردیم، بهتر و برترند [تا به سبب بهتری و برتری مصون از عذاب باشند؟] یا برای شما در کتاب های آسمانی امان نامه ای هست [که هر جرمی را مرتکب شوید عذابی نخواهید داشت؟!]
خرمشاهی: آيا كافران شما از همه اينان بهترند، يا براى شما امان نامهاى است در كتابهاى آسمانى؟ فولادوند: آيا كافران شما از اينان [كه برشمرديم] برترند يا شما را در نوشته ها[ى آسمانى] خط امانى است قمشه‌ای: آیا کفار شما (مکّیان) بهتر (و قوی‌تر) از آن امم گذشته‌اند یا شما را برائت و امانی در کتب (آسمانی از عذاب خدا) هست؟ مکارم شیرازی: آيا كفار شما بهتر از اينها هستند؟ يا براي شما امان نامه اي در كتب آسماني نازل شده؟!
أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ
﴿۴۴﴾
انصاریان: یا [آنکه] می گویند: ما گروهی متحد و پشتیبان یکدیگریم [که هرکس بخواهد آسیبی به ما رساند، با قدرت هرچه تمام تر از او انتقام می گیریم؟]
خرمشاهی: يا مىگويند ما همپشتيم [و] كينستان فولادوند: يا مى گويند ما همگى انتقامگيرنده [و يار و ياور همديگر]يم قمشه‌ای: بلکه می‌گویند: ما با هم مجتمع و بسیاریم و پیروزیم. مکارم شیرازی: يا ميگويند: ما جماعتي متحد و نيرومند و پيروزيم ؟
سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ
﴿۴۵﴾
انصاریان: به زودی [این] گروه [متحد در جنگی که خود بر ضد مؤمنان تدارک می بینند] شکست می خورند و پشت کنان می گریزند.
خرمشاهی: زودا كه آن جمع ورشكسته شود و همه پشت كنند فولادوند: زودا كه اين جمع در هم شكسته شود و پشت كنند قمشه‌ای: به زودی آن جماعت (در جنگ بدر) شکست خورده و به جنگ پشت کنند. مکارم شیرازی: (ولي بدانند) جمعشان به زودي شكست ميخورد و پا به فرار ميگذارند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو