به نام خداوند رحمتگر مهربان

انصاریان: قیامت بسیار نزدیک شد، و ماه از هم شکافت.
خرمشاهی: قيامت نزديك شد و ماه دو پاره شد
فولادوند: نزديك شد قيامت و از هم شكافت ماه
قمشه‌ای: آن ساعت (قیامت یا قیام رسول حق) نزدیک آمد و ماه آسمان شکافته شد (این آیه راجع به شقّ القمر است که کفّار از رسول اکرم درخواست کردند).
مکارم شیرازی: قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت.

انصاریان: و اگر معجزه ای را ببینند، روی بگردانند و گویند: [این] جادویی همیشگی است!
خرمشاهی: و اگر معجزه‏اى بينند روى برتابند و گويند جادويى دنباله‏دار است‏
فولادوند: و هر گاه نشانه‏ اى ببينند روى بگردانند و گويند سحرى دايم است
قمشه‌ای: و اگر کافران، بزرگ آیت و معجزی (چون شکافتن ماه) هم ببینند باز اعراض کرده و گویند که این سحری نیرومند و کامل است.
مکارم شیرازی: و هر گاه نشانه و معجزهاي را ببينند اعراض كرده مي‏گويند: اين سحري است مستمر!

انصاریان: و [قرآن، رسالت پیامبر و معجزه را] انکار کردند و هواهای نفسانی خود را پیروی نمودند، در حالی که هر کاری [چه خیر و چه شر، چه حق و چه باطل در قرارگاه ویژه خود] قرار می گیرد [و اینان به زودی خواهند دانست که قرآن و پیامبر بر حق است یا معبودانشان؟]
خرمشاهی: و انكار پيشه كردند و از هوى و هوسهايشان پيروى كردند و هر كارى سرانجامى دارد
فولادوند: و به تكذيب دست زدند و هوسهاى خويش را دنبال كردند و [لى] هر كارى را [آخر] قرارى است
قمشه‌ای: و آنها (رسول حق را) تکذیب کرده و پیرو هوای نفس باطل خود شدند و هر (حق و باطل) امری را عاقبت (در بهشت یا دوزخ) مقرّی خواهد بود.
مکارم شیرازی: آنها (آيات خدا را) تكذيب كردند و از هواي نفسشان پيروي نمودند و هر امري قرارگاهي دارد.

انصاریان: بی تردید آنچه از خبرها [ی گذشتگان] که [در آن] مایه بازداشتن [از کفر و شرک و گناهان] است برای آنان آمده است.
خرمشاهی: و به راستى براى آنان از اخبار [پيشينيان‏] آنچه در آن درس عبرت هست، به ميان آمده است‏
فولادوند: و قطعا از اخبار آنچه در آن مايه انزجار [از كفر] است به ايشان رسيد
قمشه‌ای: و اخباری که مایه عبرت و انزجار از معصیت است کاملا به مردم رسید.
مکارم شیرازی: به اندازه كافي براي انزجار از بديها اخبار (انبيا و امتهاي پيشين) به آنها رسيده است.

انصاریان: [این خبرها] پندی رساست، ولی هشدارها [به این ستمکاران لجوج] سودی نمی بخشد.
خرمشاهی: حكمتى است رسا، و هشدارها سودى نبخشيده است‏
فولادوند: حكمت بالغه [حق اين بود] ولى هشدارها سود نكرد
قمشه‌ای: (قرآن) حکمت بالغه خداست و (اگر از آن پند نگیرید) دیگر از این پس هیچ اندرز و پند (شما را) سودی نخواهد بخشید.
مکارم شیرازی: اين آيات، حكمت بالغه الهي است اما انذارها (براي افراد لجوج) مفيد نيست.

انصاریان: بنابراین از آنان روی بگردان [و] روزی را [یاد کن] که آن دعوت کننده [یعنی اسرافیل] آنان را به امری بس دشوار و هولناک دعوت می کند.
خرمشاهی: پس از آنان روى بر تاب [تا] روزى كه آن دعوتگر به چيزى غريب و ناشناخته دعوت كند
فولادوند: پس از آنان روى برتاب روزى كه داعى [حق] به سوى امرى دهشتناك دعوت مى ‏كند
قمشه‌ای: پس روی از کافران بگردان (تا) روزی که ندا کننده‌ای (چون اسرافیل، خلق را) به عالمی حیرت آور و قیامتی هول‌انگیز دعوت کند.
مکارم شیرازی: بنابراين از آنها روي گردان و روزي را به يادآور كه دعوت كننده الهي مردم را به امر وحشتناكي دعوت مي‏كند (دعوت به حساب اعمال).

انصاریان: در حالی که دیدگانشان [از شدت ترس] فرو افتاده، هم چون ملخ های پراکنده از گورها بیرون آیند.
خرمشاهی: در حالى كه ديدگانشان را فروداشته‏اند، از گورها بيرون آيند، گويى كه ملخهاى پراكنده‏اند
فولادوند: در حالى كه ديدگان خود را فروهشته‏ اند چون ملخهاى پراكنده از گورها[ى خود] برمى ‏آيند
قمشه‌ای: که (از هول آن) کافران به خواری چشم بر هم نهند و سر از قبرها بر آورده مانند ملخ به عرصه محشر منتشر شوند.
مکارم شیرازی: آنها از قبرها خارج مي‏شوند در حالي كه چشمهايشان از وحشت به زير افتاده و (بي هدف) همچون ملخهاي پراكنده به هر سو مي‏دوند!

انصاریان: شتابان به سوی آن دعوت کننده می روند و کافران می گویند: امروز روز بسیار سختی است.
خرمشاهی: به سوى دعوتگر شتابند، و كافران گويند امروز روزى دشوار است‏
فولادوند: به سرعت‏ سوى آن دعوتگر مى ‏شتابند كافران مى‏ گويند امروز [چه] روز دشوارى است
قمشه‌ای: در آن حال منادی محشر را ناچار به سرعت اجابت کنند، کافران با هم گویند: این روز همان روز سخت است (که ما انکار می‌کردیم).
مکارم شیرازی: در حالي كه (بر اثر وحشت و اضطراب) به سوي اين دعوت كننده گردن مي‏كشند و كافران مي‏گويند امروز روز سخت و دردناكي است.

انصاریان: پیش از آنان قوم نوح [پیامبران] را تکذیب کردند، پس بنده ما [نوح] را هم تکذیب کردند و گفتند: دیوانه است، و جن زده ای است [که آثاری از گزند جن در او می باشد.]
خرمشاهی: پيش از آنان قوم نوح انكار پيشه كردند و بنده ما را دروغ‏زن انگاشتند و گفتند ديوانه است و رانده شد
فولادوند: پيش از آنان قوم نوح [نيز] به تكذيب پرداختند و بنده ما را دروغزن خواندند و گفتند ديوانه‏ اى است و [بسى] آزار كشيد
قمشه‌ای: پیش از اینان هم قوم نوح بنده ما نوح را تکذیب کردند و گفتند: او مردی دیوانه است، و (با زجر و ستم بسیار که از آنها کشید از دعوت به حق) بازداشته شد.
مکارم شیرازی: پيش از آنها قوم نوح تكذيب كردند (آري) بنده ما (نوح) را تكذيب كرده و گفتند: او ديوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند.

انصاریان: پس پروردگارش را خواند که من مغلوب شده ام [و از ستم و زورگویی آنان دلتنگم] بنابراین انتقام [مرا از اینان] بگیر.
خرمشاهی: سپس پروردگارش را به دعا خواند كه من درمانده‏ام [يارى كن و] انتقام [مرا] بگير
فولادوند: تا پروردگارش را خواند كه من مغلوب شدم به داد من برس
قمشه‌ای: تا آنکه به درگاه خدایش دعا کرد که من سخت مغلوب قوم شده‌ام تو مرا یاری فرما.
مکارم شیرازی: او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (اين قوم طغيانگر شده‏ ام، انتقام مرا از آنها بگير.

انصاریان: پس [در پاسخ درخواستش] درهای آسمان را به آبی بسیار فراوان و ریزان گشودیم،
خرمشاهی: آنگاه درهاى آسمان را به آبى سيل‏آسا گشوديم‏
فولادوند: پس درهاى آسمان را به آبى ريزان گشوديم
قمشه‌ای: ما هم درهای آسمان گشودیم و سیلابی از آسمان فرو ریختیم.
مکارم شیرازی: در اين هنگام درهاي آسمان را گشوديم و آبي فراوان و پي در پي فروباريد.

انصاریان: و زمین را به [جوشیدن] چشمه هایی [پر آب] شکافتیم؛ پس آبِ آسمان و زمین برای کاری که مقدّر شده بود به هم پیوستند،
خرمشاهی: و از زمين چشمه‏هايى بر شكافتيم، سپس آب [بسيار] براى كارى كه مقدر بود، به هم بر آمد
فولادوند: و از زمين چشمه ‏ها جوشانيديم تا آب [زمين و آسمان] براى امرى كه مقدر شده بود به هم پيوستند
قمشه‌ای: و در زمین چشمه‌ها جاری ساختیم تا آب آسمان و زمین با هم به طوفانی که مقدّر حتمی بود اجتماع یافت.
مکارم شیرازی: و زمين را شكافتيم و چشمه‏ هاي زيادي بيرون فرستاديم، و اين دو آب به اندازه‏ اي كه مقدر بود با هم درآميختند.

انصاریان: و او را بر کشتی که دارای تخته ها و میخ ها بود سوار کردیم،
خرمشاهی: و او [نوح‏] را بر [كشتى‏] ساخته و پرداخته از تخته‏ها و ميخها سوار كرديم‏
فولادوند: و او را بر [كشتى] تخته‏ دار و ميخ‏ آجين سوار كرديم
قمشه‌ای: و نوح را در کشتی محکم اساس برنشاندیم.
مکارم شیرازی: و او را بر مركبي كه از الواح و ميخهائي ساخته شده بود سوار كرديم.

انصاریان: که زیر نظر ما روان بود. [و این] پاداشی بود برای کسی که مورد تکذیب قرار گرفته بود.
خرمشاهی: كه زير نظر ما روان بود، اين پاداش كسى بود كه به او ناسپاسى كرده بودند
فولادوند: [كشتى] زير نظر ما روان بود [اين] پاداش كسى بود كه مورد انكار واقع شده بود
قمشه‌ای: که آن کشتی با نظر و حفظ و عنایت ما روان می‌گشت (و چنین کردیم) تا به نوح که مورد کفر و انکار قوم قرار گرفت پاداش دهیم.
مکارم شیرازی: مركبي كه تحت نظارت ما حركت مي‏كرد اين كيفري بود براي كساني كه به او كافر شدند.

انصاریان: و بی تردید آن سرگذشت را [برای آیندگان] مایه پند و عبرت باقی گذاشتیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟
خرمشاهی: و به راستى آن را به عنوان مايه عبرت باقى گذارديم، پس آيا پندپذيرى هست؟
فولادوند: و به راستى آن [سفينه] را بر جاى نهاديم [تا] عبرتى [باشد] پس آيا پندگيرنده‏ اى هست
قمشه‌ای: و آن کشتی را محفوظ داشتیم تا آیت عبرت خلق شود، آیا کسی هست که از آن پند گیرد؟
مکارم شیرازی: ما اين ماجرا به عنوان نشانه‏ اي در ميان امتها باقي گذارديم، آيا كسي هست كه پند گيرد.

انصاریان: پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟
خرمشاهی: بنگر تا عذاب و هشدار من چگونه بود
فولادوند: پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من]
قمشه‌ای: پس (ای بدکاران عالم بنگرید که) سختی عذاب و تنبیه من چگونه بود!
مکارم شیرازی: (اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاي من چگونه بود؟!

انصاریان: و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟
خرمشاهی: و به راستى قرآن را قابل پند گيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟
فولادوند: و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرده‏ ايم پس آيا پندگيرنده‏ اى هست
قمشه‌ای: و ما قرآن را برای وعظ و اندرز بر فهم آسان کردیم آیا کسی هست که از آن پند گیرد؟
مکارم شیرازی: ما قرآن را براي تذكر آسان ساختيم آيا كسي هست كه متذكر شود.

انصاریان: قوم عاد [پیامبرشان را] تکذیب کردند، پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟
خرمشاهی: [قوم‏] عاد تكذيب كردند، بنگر تا عذاب و هشدار من چگونه بود
فولادوند: عاديان به تكذيب پرداختند پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من]
قمشه‌ای: قوم عاد نیز (پیغمبرشان هود را) تکذیب کردند، پس باز بنگرید که عذاب و تنبیه من چگونه سخت بود!
مکارم شیرازی: قوم عاد (نيز پيامبر خود را) تكذيب كردند اكنون (ببينيد) عذاب و انذارهاي من چگونه بود؟

انصاریان: ما بر آنان در روزی شوم که شومی اش استمرار داشت، تندبادی سخت و بسیار سرد [به عنوان عذاب] فرستادیم،
خرمشاهی: ما بر آنان بادى سخت سرد در روزى شوم دنباله‏دار فرو فرستاديم‏
فولادوند: ما بر [سر] آنان در روز شومى به طور مداوم تندبادى توفنده فرستاديم
قمشه‌ای: ما بر هلاک آنها تند بادی در روز نحسی پایدار فرستادیم.
مکارم شیرازی: ما تندباد وحشتناك و سردي را در يك روز شوم مستمر بر آنها فرستاديم.

انصاریان: که مردم را [از زمین] برمی کند [و بعد از آن عذاب،] گویی تنه های نخلی بودند که ریشه کن شده اند.
خرمشاهی: كه مردمان را از جا مى‏كند، گويى كه ايشان خرمابنان ريشه‏كن شده‏اند
فولادوند: [كه] مردم را از جا مى ‏كند گويى تنه ‏هاى نخلى بودند كه ريشه‏ كن شده بودند
قمشه‌ای: که آن باد مردم را از جا بر می‌کند چنانکه ساق درخت خرما از ریشه افکنند.
مکارم شیرازی: كه مردم را، همچون تنه‏ هاي نخل ريشه كن شده، از جا برمي كند.

انصاریان: پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟
خرمشاهی: بنگر تا عذاب و هشدار من چگونه بود
فولادوند: پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من]
قمشه‌ای: پس باز بنگرید که عذاب و تنبیه من چگونه سخت بود!
مکارم شیرازی: (اكنون ببينيد) عذاب و انذارهاي من چگونه بود؟

انصاریان: و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟
خرمشاهی: و به راستى قرآن را قابل پندگيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟
فولادوند: و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرده‏ ايم پس آيا پندگيرنده‏ اى هست
قمشه‌ای: و ما قرآن را برای وعظ و اندرز بر فهم آسان کردیم آیا کسی هست که از آن پند گیرد؟
مکارم شیرازی: ما قرآن را براي تذكر آسان كرديم، آيا كسي هست كه متذكر شود؟

انصاریان: قوم ثمود بیم دهندگان را تکذیب کردند.
خرمشاهی: [قوم‏] ثمود هشداردهندگان را دروغ‏زن شمرد
فولادوند: قوم ثمود هشداردهندگان را تكذيب كردند
قمشه‌ای: قوم ثمود هم آیات حق را تکذیب کردند.
مکارم شیرازی: طايفه ثمود (نيز) انذارهاي الهي را تكذيب كردند.

انصاریان: پس گفتند: آیا ما بشری از جنس خود را که [تک و] تنهاست [و جمعیت و نیرویی با خود ندارد] پیروی کنیم؟! در این صورت در گمراهی و دیوانگی خواهیم بود.
خرمشاهی: و گفتند آيا از ميان خود، از انسانى تك و تنها پيروى كنيم، در آن صورت دچار گمراهى و سردرگمى خواهيم بود
فولادوند: و گفتند آيا تنها بشرى از خودمان را پيروى كنيم در اين صورت ما واقعا در گمراهى و جنون خواهيم بود
قمشه‌ای: و گفتند: آیا سزد که ما یک بشری از جنس خودمان را پیروی کنیم؟ در این صورت به گمراهی و جنون سخت در افتاده‌ایم.
مکارم شیرازی: و گفتند: آيا ما از بشري از جنس خود پيروي كنيم؟! اگر چنين كنيم در گمراهي و جنون خواهيم بود!

انصاریان: آیا از میان ما فقط بر او وحی نازل شده است؟! [نه، چنین نیست] بلکه او بسیار دروغگو و پر افاده و متکبر است [که می خواهد بر ما بزرگی کند.]
خرمشاهی: آيا از ميان همه ما كتاب آسمانى بر او فرود آمده است، نه بلكه او دروغ‏زن خودپسند است‏
فولادوند: آيا از ميان ما [وحى] بر او القا شده است [نه] بلكه او دروغگويى گستاخ است
قمشه‌ای: آیا بین ما افراد بشر تنها بر او وحی رسید؟! (چنین نیست) بلکه او مرد دروغگوی بی‌باک و خودپسندی است.
مکارم شیرازی: آيا از ميان ما تنها بر اين مرد وحي نازل شده ؟ نه، او آدم بسيار دروغگوي هوسبازي است.

انصاریان: در فردای نزدیک خواهند دانست که بسیار دروغگو و پرافاده و متکبر کیست؟
خرمشاهی: زودا كه فردا بدانند كه دروغ‏زن خودپسند كيست‏
فولادوند: به زودى فردا بدانند دروغگوى گستاخ كيست
قمشه‌ای: این منکران به زودی فردای قیامت کاملا معلومشان شود که دروغگوی بی‌باک و خودپسند کیست.
مکارم شیرازی: ولي فردا مي‏فهمند چه كسي دروغگوي هوسباز است!

انصاریان: [به صالح گفتیم:] ما برای آزمایش آنان یقیناً آن ماده شتر [درخواست شده] را خواهیم فرستاد؛ پس در انتظار سرانجام آنان باش و شکیبایی پیشه کن.
خرمشاهی: ما فرستنده ماده شتر [معجزه‏آسا] براى آزمايش ايشانيم، پس منتظر ايشان باش و شكيبايى كن‏
فولادوند: ما براى آزمايش آنان [آن] ماده‏ شتر را فرستاديم و [به صالح گفتيم]مراقب آنان باش و شكيبايى كن
قمشه‌ای: ما (به صالح گفتیم که) برای امتحان آنها ناقه را (به درخواست آنها از سنگ) بیرون می‌فرستیم و تو مراقب حالشان باش و (بر آزارشان) صبر پیشه گیر.
مکارم شیرازی: ما «ناقه» را براي آزمايش آنها مي‏فرستيم، در انتظار پايان كار آنها باش و صبر كن.

انصاریان: و آنان را خبر ده که آب آشامیدنی میان آنان و ماده شتر تقسیم شده است؛ هریک در زمان نوبت خود بر سر آب حاضر شوند.
خرمشاهی: و به آنان خبر بده كه آب در ميان آنان تقسيم شده است، هر يك به حصه‏اى از آب حاضر باشند
فولادوند: و به آنان خبر ده كه آب ميانشان بخش شده‏ است هر كدام را آب به نوبت‏ خواهد بود
قمشه‌ای: و به آنها خبر ده که نوشیدن آب چشمه بین آنها و ناقه تقسیم شده (که یک روز سهم ناقه و روزی برای آنهاست) و هر یک بر سهم خود حاضر آیند.
مکارم شیرازی: و به آنها خبر ده كه آب (قريه) بايد در ميان آنها تقسيم شود (يك روز سهم ناقه، و يكروز براي آنها) و هر يك در نوبت خود بايد حاضر شوند.

انصاریان: پس آنان یارشان را [که برای پی کردن ناقه آماده کرده بودند] فرا خواندند و [او] دست به کار شد و [ماده شتر را] پی کرد.
خرمشاهی: آنگاه رفيقشان را ندا دادند، سپس او دست درازى كرد و [شتر را] پى كرد
فولادوند: پس رفيقشان را صدا كردند و [او] شمشير كشيد و [شتر را] پى كرد
قمشه‌ای: آن قوم شقی صاحب و رئیس خود را خواندند تا مجهز شد و ناقه را پی کرد.
مکارم شیرازی: آنها يكي از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين كار آمد و (ناقه را) پي كرد.

انصاریان: پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟
خرمشاهی: بنگر عذاب و هشدار من چگونه بود
فولادوند: پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من]
قمشه‌ای: پس (باز بنگرید که) عذاب و تنبیه من چگونه سخت بود!
مکارم شیرازی: (اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاي من چگونه بود؟!

انصاریان: ما بر آنان یک فریاد مرگبار فرستادیم، پس همه آنان به صورت گیاه خشکی که در آغل چهارپایان جمع می کنند، درآمدند.
خرمشاهی: ما بر آنان بانگ مرگبارى يگانه فرو فرستاديم، آنگاه مانند خار و خاشاكى شدند كه از سايه‏بان‏ساز بازماند
فولادوند: ما بر [سر]شان يك فرياد [مرگبار] فرستاديم و چون گياه خشكيده [كومه ‏ها] ريزريز شدند
قمشه‌ای: ما بر هلاک آنها یک صیحه (عذاب آسمانی) فرستادیم و همه مانند گیاه خشک و خرد شدند.
مکارم شیرازی: ما فقط يك صيحه (صاعقه عظيم) بر آنها فرستاديم و به دنبال آن همگي به صورت گياه خشكي درآمدند كه صاحب چهارپايان در آغل جمع آوري مي‏كند!

انصاریان: و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟
خرمشاهی: و به راستى قرآن را قابل پندگيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟
فولادوند: و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده‏ اى هست
قمشه‌ای: و ما قرآن را برای وعظ و اندرز بر فهم آسان کردیم آیا کسی هست که از آن پند گیرد؟
مکارم شیرازی: ما قرآن را براي يادآوري آسان ساختيم آيا كسي هست كه متذكر شود.

انصاریان: قوم لوط بیم دهندگان را تکذیب کردند.
خرمشاهی: قوم لوط هشداردهندگان را دروغ‏زن شمردند
فولادوند: قوم لوط هشداردهندگان را تكذيب كردند
قمشه‌ای: قوم لوط نیز آیات و رسول حق را تکذیب کردند.
مکارم شیرازی: قوم لوط انذارهاي (پي درپي پيامبرشان را) تكذيب كردند.

انصاریان: ما بر آنان توفانی سخت که با خود ریگ و سنگ می آورد فرستادیم [در نتیجه همه را هلاک کرد]، مگر خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم.
خرمشاهی: ما بر آنان شن‏بادى فرو فرستاديم، مگر بر خاندان لوط كه سحرگاهى نجاتشان داديم‏
فولادوند: ما بر [سر] آنان سنگبارانى [انفجارى] فروفرستاديم [و] فقط خانواده لوط بودند كه سحرگاهشان رهانيديم
قمشه‌ای: ما هم جز خانواده لوط که به وقت سحر نجاتشان دادیم همه آنان را به سنگباران هلاک نابود کردیم.
مکارم شیرازی: ما بر آنها تندبادي كه ريگها را به حركت درمي آورد فرستاديم (و همه را هلاك كرديم) جز خاندان لوط را كه سحرگاهان آنها را نجات داديم.

انصاریان: [این] نعمت و رحمتی از سوی ما بود، این گونه کسی را که سپاس گزار است، پاداش می دهیم.
خرمشاهی: كه نعمتى از جانب ما بود، بدين‏سان كسى را كه سپاس گزارده است، جزا دهيم‏
فولادوند: [و اين] رحمتى از جانب ما بود هر كه سپاس دارد بدين‏سان [او را] پاداش مى‏ دهيم
قمشه‌ای: نجات اهل بیت لوط هم به نعمت و لطف ما بود، بلی ما چنین شکرگزاران را پاداش می‌دهیم.
مکارم شیرازی: اين نعمتي بود از ناحيه ما، اينگونه كسي را كه شكرگزار است پاداش مي‏دهيم.

انصاریان: به راستی لوط آنان را به مؤاخذه سخت ما بیم داده بود، ولی [آنان با وی] در بیمها و هشدارها [یش] سرسختانه مجادله و ستیزه کردند.
خرمشاهی: و به راستى [لوط] آنان را از سختگيرى ما هشدار داده بود، ولى در برابر هشدار گردنكشى مى‏كردند
فولادوند: و [لوط] آنها را از عذاب ما سخت بيم داده بود و[لى] در تهديدها[ى ما] به جدال برخاستند
قمشه‌ای: لوط آن قوم را از قهر و مؤاخذه ما ترسانید باز آنها در آیات ما شک و انکار کردند.
مکارم شیرازی: او آنها را در مورد مجازات ما انذار كرد، ولي آنها اصرار بر مجادله و القاء شك داشتند.

انصاریان: و از میهمانانش [که در حقیقت فرشتگان ما بودند] کام جویی خواستند، در نتیجه دیدگانشان را محو و نابینا کردیم؛ پس [گفتیم: طعمِ] عذاب و هشدارهایم را بچشید.
خرمشاهی: و به راستى از مهمانان او كام مى‏خواستند، پس ايشان را نابينا ساختيم [و گفتيم‏] پس عذاب و هشدار مرا بچشيد
فولادوند: و از مهمان[هاى] او كام دل خواستند پس فروغ ديدگانشان را سترديم و [گفتيم] [مزه] عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد
قمشه‌ای: و قوم از او مهمانانش را (که فرشتگانی زیبا بودند، بر سوء قصد) طلبیدند، ما هم چشم آنها را بی‌نور و نابینا کردیم (و گفتیم که) اینک عذاب قهر و انتقام مرا بچشید.
مکارم شیرازی: آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيار آنان بگذارد!، ولي ما چشمانشان را نابينا و محو كرديم (و گفتيم) بچشيد عذاب و انذارهاي مرا.

انصاریان: به یقین در سپیده دم عذابی پیگیر و پایدار به آنان رسید.
خرمشاهی: و به راستى بامدادى پگاه عذابى پايدار آنان را فرو گرفت‏
فولادوند: و به راستى كه سپيده‏ دم عذابى پيگير به سر وقت آنان آمد
قمشه‌ای: و شبی به صبحگاه رسید که (مرگ آمد و) عذاب دایم (دوزخ) گریبانشان گرفت.
مکارم شیرازی: سرانجام صبحگاهان در اول روز عذابي مستمر و ثابت به سراغشان آمد.

انصاریان: پس [گفتیم: طعمِ] عذاب و هشدارهایم را بچشید.
خرمشاهی: [و گفتيم‏] پس عذاب و هشدار مرا بچشيد
فولادوند: پس عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد
قمشه‌ای: (و گفتیم) اینک عذاب قهر و انتقام مرا بچشید.
مکارم شیرازی: (و گفتيم) اكنون بچشيد عذاب و انذارهاي مرا.

انصاریان: و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟
خرمشاهی: و به راستى قرآن را قابل پندگيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟
فولادوند: و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده‏ اى هست
قمشه‌ای: و ما قرآن را برای وعظ و اندرز بر فهم آسان کردیم آیا کسی هست که از آن پند گیرد؟
مکارم شیرازی: ما قرآن را براي يادآوري آسان كرديم آيا كسي هست كه متذكر شود؟

انصاریان: و همانا برای فرعونیان بیم دهندگان آمدند.
خرمشاهی: و به راستى هشداردهندگان به سراغ خاندان فرعون آمدند
فولادوند: و در حقيقت هشداردهندگان به جانب فرعونيان آمدند
قمشه‌ای: و بر ارشاد فرعونیان هم رسول و آیات الهی آمد.
مکارم شیرازی: انذارها و هشدارها (يكي پس از ديگري) براي آل فرعون آمد.

انصاریان: [آنان] همه معجزات و آیات ما را تکذیب کردند؛ در نتیجه آنان را [به عذابی سخت] گرفتیم، گرفتن توانایی شکست ناپذیر و نیرومند.
خرمشاهی: آنان همه معجزات ما را دروغ شمردند، آنگاه آنان را چنان فرو گرفتيم كه پيروزمند توانمند گيرد
فولادوند: [اما آنها] همه معجزات ما را تكذيب كردند تا چون زبردستى زورمند [گريبان] آنان را گرفتيم
قمشه‌ای: آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، ما هم به قهر و اقتدار خود از آنها سخت مؤاخذه کردیم.
مکارم شیرازی: اما آنها همه آيات ما را تكذيب كردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات كرديم گرفتن شخصي قدرتمند و توانا.

انصاریان: آیا کافران [شهر] شما از اقوامی که برشمردیم، بهتر و برترند [تا به سبب بهتری و برتری مصون از عذاب باشند؟] یا برای شما در کتاب های آسمانی امان نامه ای هست [که هر جرمی را مرتکب شوید عذابی نخواهید داشت؟!]
خرمشاهی: آيا كافران شما از همه اينان بهترند، يا براى شما امان نامه‏اى است در كتابهاى آسمانى؟
فولادوند: آيا كافران شما از اينان [كه برشمرديم] برترند يا شما را در نوشته ‏ها[ى آسمانى] خط امانى است
قمشه‌ای: آیا کفار شما (مکّیان) بهتر (و قوی‌تر) از آن امم گذشته‌اند یا شما را برائت و امانی در کتب (آسمانی از عذاب خدا) هست؟
مکارم شیرازی: آيا كفار شما بهتر از اينها هستند؟ يا براي شما امان نامه‏ اي در كتب آسماني نازل شده؟!

انصاریان: یا [آنکه] می گویند: ما گروهی متحد و پشتیبان یکدیگریم [که هرکس بخواهد آسیبی به ما رساند، با قدرت هرچه تمام تر از او انتقام می گیریم؟]
خرمشاهی: يا مى‏گويند ما هم‏پشتيم [و] كين‏ستان‏
فولادوند: يا مى‏ گويند ما همگى انتقام‏گيرنده [و يار و ياور همديگر]يم
قمشه‌ای: بلکه می‌گویند: ما با هم مجتمع و بسیاریم و پیروزیم.
مکارم شیرازی: يا مي‏گويند: ما جماعتي متحد و نيرومند و پيروزيم ؟

انصاریان: به زودی [این] گروه [متحد در جنگی که خود بر ضد مؤمنان تدارک می بینند] شکست می خورند و پشت کنان می گریزند.
خرمشاهی: زودا كه آن جمع ورشكسته شود و همه پشت كنند
فولادوند: زودا كه اين جمع در هم شكسته شود و پشت كنند
قمشه‌ای: به زودی آن جماعت (در جنگ بدر) شکست خورده و به جنگ پشت کنند.
مکارم شیرازی: (ولي بدانند) جمعشان به زودي شكست مي‏خورد و پا به فرار مي‏گذارند.

انصاریان: بلکه وعده گاهشان قیامت است، و قیامت هولناک تر و تلخ تر است.
خرمشاهی: آرى قيامت موعد [اصلى‏] ايشان است و قيامت سهمگين‏تر و تلخ‏تر است‏
فولادوند: بلكه موعدشان قيامت است و قيامت [بسى] سخت‏ تر و تلخ‏تر است
قمشه‌ای: بلکه ساعت قیامت وعده‌گاه آنهاست و آن روزی بسیار سخت‌تر و ناگوارتر (از روز بدر) است.
مکارم شیرازی: (علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنها است و مجازات قيامت هولناكتر و تلختر است.

انصاریان: بی تردید گنهکاران در گمراهی و انحراف و در آتش افروخته اند.
خرمشاهی: آرى كه گناهكاران در گمراهى و سردرگمى‏اند
فولادوند: قطعا بزهكاران در گمراهى و جنونند
قمشه‌ای: البته بدکاران عالم (در دنیا) به گمراهی و (در آخرت) در آتش سوزان دوزخند.
مکارم شیرازی: مجرمان در گمراهي و شعله‏ هاي آتشند.

انصاریان: روزی که با صورت در آتش کشیده می شوند [و به آنان می گویند:] سوزندگی و عذاب دردناک دوزخ را بچشید.
خرمشاهی: روزى كه بر چهره‏هايشان در آتش كشيده شوند [و گويندشان‏] آسيب دوزخ را بچشيد
فولادوند: روزى كه در آتش به رو كشيده مى ‏شوند [و به آنان گفته مى ‏شود] لهيب آتش را بچشيد [و احساس كنيد]
قمشه‌ای: روزی که آنها را به رو در آتش دوزخ کشند (و گویند) اینک الم جهنم را بچشید!
مکارم شیرازی: در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشيده مي‏شوند (و به آنها گفته مي‏شود) بچشيد آتش دوزخ را.

انصاریان: ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم.
خرمشاهی: ما هر چيز را به اندازه آفريده‏ايم‏
فولادوند: ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده‏ ايم
قمشه‌ای: ما هر چه آفریدیم به اندازه آفریدیم.
مکارم شیرازی: ما هر چيزي را به اندازه آفريديم.

انصاریان: و فرمان ما جز فرمان واحدی نیست که مانند یک چشم بر هم زدن است.
خرمشاهی: و فرمان ما جز [فرمانى‏] يگانه نيست، مانند چشم برهم‏زدنى‏
فولادوند: و فرمان ما جز يك بار نيست [آن هم] چون چشم به هم زدنى
قمشه‌ای: و فرمان ما (در همه عالم) یکی است (و هیچ تبدیل‌پذیر نیست چه در امر ایجاد و چه در کار معاد، و در سرعت) به مانند چشم به هم زدنی انجام یابد.
مکارم شیرازی: و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن!

انصاریان: بی تردید ما هم مسلکان شما را [که در گذشته به سر می بردند، به خاطر طغیانشان] هلاک کردیم؛ پس آیا پند گیرنده ای هست؟
خرمشاهی: و به راستى همانندانتان را نابود كرديم، پس آيا پندپذيرى هست؟
فولادوند: و هم مسلكان شما را سخت به هلاكت رسانديم پس آيا پندگيرنده‏ اى هست
قمشه‌ای: و ما بسیاری از پیشینیان امثال شما را هلاک کردیم آیا کسی هست که از آن پند و عبرت گیرد؟
مکارم شیرازی: ما كساني را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم آيا كسي هست كه متذكر شود.

انصاریان: و هر عملی را که انجام دادند در نامه های اعمالشان ثبت است.
خرمشاهی: و هر چيزى كه انجام داده‏اند در نامه‏هاى اعمال هست‏
فولادوند: و هر چه كرده‏ اند در كتابها[ى اعمالشان درج] است
قمشه‌ای: و هر عملی که کردند در کتب‌نامه عملشان ثبت است.
مکارم شیرازی: و هر كاري را انجام دادند در نامه‏ هاي اعمالشان ثبت است.

انصاریان: و هر کوچک و بزرگی [از اعمالشان در آن] نوشته شده است.
خرمشاهی: و هر خرد و بزرگى نوشته شده است‏
فولادوند: و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده
قمشه‌ای: و هر امر کوچک و بزرگ (در آنجا) نگاشته است.
مکارم شیرازی: و هر كار كوچك و بزرگي نوشته مي‏شود.

انصاریان: یقیناً پرهیزکاران در بهشت ها و [کنار] نهرها هستند؛
خرمشاهی: بى‏گمان پرهيزگاران در باغها و [جوار] جويبارها هستند
فولادوند: در حقيقت مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها
قمشه‌ای: محققا اهل تقوا در باغها و کنار نهرها (ی بهشت ابد) منزل گزینند.
مکارم شیرازی: پرهيزگاران در باغها و نهرهاي بهشتي جاي دارند.

انصاریان: در جایگاهی حق و پسندیده نزد پادشاهی توانا.
خرمشاهی: در مقام و منزلتى راستين، نزد فرمانرواى توانا
فولادوند: در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانايند
قمشه‌ای: در منزلگاه صدق و حقیقت نزد خداوند عزّت و سلطنت جاودانی متنعّمند.
مکارم شیرازی: در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر.