|
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ
﴿۵۱﴾
انصاریان: و با خدا معبودی دیگر قرار ندهید، یقیناً من از سوی او بیم دهنده ای آشکارم.
خرمشاهی: و در جنب خداوند خدايى ديگر قائل مشويد كه من براى شما از جانب او هشداردهندهاى آشكارم فولادوند: و با خدا معبودى ديگر قرار مدهيد كه من از جانب او هشداردهنده اى آشكارم قمشه‌ای: و هرگز با خدای یکتا خدایی دیگر نپرستید که من از جانب او با بیانی روشن شما را می‌ترسانم. مکارم شیرازی: و با خدا معبود ديگري قرار ندهيد كه من براي شما از سوي او بيم دهنده آشكاري هستم.
كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
﴿۵۲﴾
انصاریان: همچنین هیچ پیامبری بر کسانی که پیش از اینان بودند نیامد مگر اینکه گفتند: جادوگر یا دیوانه است!
خرمشاهی: بدينسان براى پيشينيان آنان هيچ پيامبرى نيامد مگر آنكه گفتند [او] جادوگر يا ديوانه است فولادوند: بدين سان بر كسانى كه پيش از آنها بودند هيچ پيامبرى نيامد جز اينكه گفتند ساحر يا ديوانه اى است قمشه‌ای: همچنان (که تو را ای رسول تکذیب کردند) هیچ رسولی بر امم پیشین نیامد جز آنکه (او را تکذیب کرده و) گفتند: او ساحر یا دیوانه است. مکارم شیرازی: اينگونه است كه هيچ پيامبري قبل از اينها به سوي قومي فرستاده نشد مگر اينكه گفتند او ساحر است يا ديوانه!
أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ
﴿۵۳﴾
انصاریان: آیا [این اقوام] یکدیگر را به این گونه داوری [ناحق درباره پیامبرشان] سفارش کرده بودند؟! [نه] بلکه همه آنان گروهی یاغی و سرکش بودند [و این یاوه گویی ها، محصول سرکشی و یاغی گری آنان بود.]
خرمشاهی: آيا همديگر را بدان سفارش كردهاند؟ حق اين است كه قومى طغيانگرند فولادوند: آيا همديگر را به اين [سخن] سفارش كرده بودند [نه] بلكه آنان مردمى سركش بودند قمشه‌ای: آیا بر این تکذیب، مردم اعصار به یکدیگر سفارش کرده‌اند؟ (یا نه؟) بلکه این مردم (همه بالذّات) گروهی سرکش و نافرمانند. مکارم شیرازی: آيا يكديگر را به آن سفارش ميكردند (كه عموما چنين تهمتي را بزنند) نه، بلكه آنها قومي طغيانگرند!
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ
﴿۵۴﴾
انصاریان: بنابراین از این سبک مغزان باطل گو، روی برگردان [که تو اتمام حجت کردی] و شایسته سرزنش نیستی؛
خرمشاهی: پس، از آنان روى بگردان كه تو سزاوار سرزنش نيستى فولادوند: پس از آنان روى بگردان كه تو در خور نكوهش نيستى قمشه‌ای: پس (تو هم ای رسول ما) از این مردم کافر روی بگردان که (اتمام حجّت کردی و) دیگر هیچ در خور نکوهش و ملامت نیستی. مکارم شیرازی: حال كه چنين است از آنها روي بگردان و تو هرگز درخور ملامت نخواهي بود.
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ
﴿۵۵﴾
انصاریان: و پند ده؛ زیرا پند به مؤمنان سود می دهد؛
خرمشاهی: و پند بده كه اندرز مؤمنان را سود دهد فولادوند: و پند ده كه مؤمنان را پند سود بخشد قمشه‌ای: و (امّت را) تذکّر و پند می‌ده که پند و تذکّر (اگر کافران را نفع ندهد) مؤمنان را سودمند افتد. مکارم شیرازی: و پيوسته تذكر ده، زيرا تذكر براي مؤ منان سودمند است.
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
﴿۵۶﴾
انصاریان: و جن و انس را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدیم؛
خرمشاهی: و جن و انس را جز براى آنكه مرا بپرستند، نيافريدهام فولادوند: و جن و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند قمشه‌ای: و من جنّ و انس را نیافریدم مگر برای اینکه مرا (به یکتایی) پرستش کنند. مکارم شیرازی: من جن و انس را نيافريدم جز براي اينكه عبادتم كنند (و از اين طريق تكامل يابند و به من نزديك شوند).
مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ
﴿۵۷﴾
انصاریان: از آنان هیچ رزقی نمی خواهم، و نمی خواهم که مرا طعام دهند.
خرمشاهی: از آنان رزقى نخواستهام و نخواستهام كه به من خوراك دهند فولادوند: از آنان هيچ روزيى نمى خواهم و نمى خواهم كه مرا خوراك دهند قمشه‌ای: من از (خلق) آنها رزق و طعام (و هیچ گونه سودی) بر خود نخواستم. مکارم شیرازی: هرگز از آنها نميخواهم كه به من روزي دهند، و نميخواهم مرا اطعام كنند.
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ
﴿۵۸﴾
انصاریان: بی تردید خدا خود روزی دهنده و صاحب قدرت استوار است.
خرمشاهی: بىگمان خداوند است كه روزىبخش نيرومند استوار است فولادوند: خداست كه خود روزى بخش نيرومند استوار است قمشه‌ای: همانا روزی بخشنده خلق تنها خداست که صاحب قوّت و قدرت ابدی است. مکارم شیرازی: خداوند روزي دهنده و صاحب قوت و قدرت است.
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ
﴿۵۹﴾
انصاریان: پس برای کسانی [از قوم تو] که ستم ورزیدند، سهمی از عذاب است مانند سهم هم مسلکانشان [از امت های پیشین]، بنابراین شتاب در آمدن آن را نخواهند.
خرمشاهی: آرى براى [اين] ستمكاران هم نصيبى [از عذاب] همانند نصيب يارانشان است، نبايد كه به شتابش از من بطلبند فولادوند: پس براى كسانى كه ستم كردند بهره اى است از عذاب همانند بهره عذاب ياران [قبلى]شان پس [بگو] در خواستن عذاب از من شتابزدگى نكنند قمشه‌ای: پس این ستمکاران را هم گناهی و کیفری مانند اصحاب و امثالشان (از امم پیشین) خواهد بود، باری آن را به عجله از من نخواهند (و به مهلتی که دادیم مغرور نشوند البتّه روز انتقامشان می‌رسد). مکارم شیرازی: براي كساني كه ستم كردند سهم بزرگي از عذاب است همانند سهم يارانشان (از اقوام ستمگر پيشين) بنابراين عجله نكنند.
فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
﴿۶۰﴾
انصاریان: پس وای بر کسانی که کافر شدند از آن روزشان که به آن وعده داده می شوند.
خرمشاهی: پس واى بر كافران از آن روزشان كه وعدهاش را به ايشان دادهاند فولادوند: پس واى بر كسانى كه كافر شده اند از آن روزى كه وعده يافته اند قمشه‌ای: پس (آن گاه که زمان کیفر فرا رسید) وای بر آنان که کافر شدند از آن روز سختی که (رسولان) به آنها وعده می‌دهند (که در دنیا به قتل و اسارت و در عقبی به قهر و عقوبت محکومند). مکارم شیرازی: واي بر آنها كه كافر شدند از روزي كه به آنها وعده داده ميشود. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو