ParsQuran
سوره 51: الذاريات - جزء 26

الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿۱۱﴾
انصاریان: همانان که در جهالتی عمیق و فراگیر در بی خبری و غفلتی سنگین فرو رفته اند!
خرمشاهی: كسانى كه در بى‏خبرى فراموشكارند
فولادوند: همانان كه در ورطه نادانى بى‏ خبرند
قمشه‌ای: آنان که در ضلالت و غفلت زیستند.
مکارم شیرازی: همانها كه در جهل و غفلت فرو رفته‏ اند.
يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۲﴾
انصاریان: [همواره] می پرسند: روز جزا چه زمانی خواهد بود؟
خرمشاهی: مى‏پرسند كه روز جزا چه وقت است‏
فولادوند: پرسند روز پاداش كى است
قمشه‌ای: باز می‌پرسند که پس این روز جزاکی خواهد بود؟
مکارم شیرازی: و پيوسته سؤ ال مي‏كنند روز جزا چه موقع است؟!
يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ ﴿۱۳﴾
انصاریان: همان روزی است که آنان را در آتش می سوزانند.
خرمشاهی: روزى كه ايشان بر آتش [دوزخ‏] عذاب كرده شوند
فولادوند: همان روز كه آنان بر آتش عقوبت [و آزموده] شوند
قمشه‌ای: آن روز خواهد بود که آنها را به آتش بسوزانند و معذّب کنند.
مکارم شیرازی: (آري) همان روزي است كه آنها را بر آتش مي‏سوزانند!
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿۱۴﴾
انصاریان: [و به آنان گویند:] عذابتان را بچشید، این همان عذابی است که [از روی ریشخند] شتاب در آمدنش را می خواستید.
خرمشاهی: همين عذابتان را، كه به شتابش مى‏خواستيد، بچشيد
فولادوند: عذاب [موعود] خود را بچشيد اين است همان [بلايى] كه با شتاب خواستار آن بوديد
قمشه‌ای: (و خطاب قهر کنند که) اینک بچشید کیفر خود را، این همان عذابی است که خود به تعجیل می‌خواستید.
مکارم شیرازی: بچشيد عذاب خود را، اين همان چيزي است كه درباره آن عجله داشتيد!
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۱۵﴾
انصاریان: بی تردید پرهیزکاران در بهشت ها و چشمه سارهایند.
خرمشاهی: پرهيزگاران در بوستانها و چشمه‏سارانند
فولادوند: پرهيزگاران در باغها و چشمه سارانند
قمشه‌ای: (آن روز) متقیان همه در بهشت و بر لب چشمه‌های آب غنوده‌اند.
مکارم شیرازی: پرهيزگاران در باغهاي بهشت و در ميان چشمه‏ ها قرار دارند.
آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ ﴿۱۶﴾
انصاریان: آنچه را پروردگارشان به آنان عطا کرده دریافت می کنند؛ زیرا که آنان پیش از این همواره نیکوکار بودند.
خرمشاهی: آنچه پروردگارشان به ايشان بخشيده است پذيرا هستند، كه ايشان پيش از اين نيكوكار بودند
فولادوند: آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى‏ گيرند زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند
قمشه‌ای: همان نعمتها که خدایشان به آنها عطا کند فراگیرند چرا که پیش از آن مردمی نیکوکار بودند.
مکارم شیرازی: و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت كرده دريافت مي‏دارند زيرا آنها پيش از آن (در سراي دنيا) از نيكوكاران بودند.
كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ ﴿۱۷﴾
انصاریان: آنان اندکی از شب را می خوابیدند [و بیشتر آن را به عبادت و بندگی می گذراندند.]
خرمشاهی: [فقط] اندكى از شب را مى‏خفتند
فولادوند: و از شب اندكى را مى‏غنودند
قمشه‌ای: از شب اندکی را خواب می‌کردند.
مکارم شیرازی: آنها كمي از شبها را ميخوابيدند.
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ﴿۱۸﴾
انصاریان: و سحرگاهان از خدا درخواست آمرزش می کردند.
خرمشاهی: و در سحرگاهان استغفار مى‏كردند
فولادوند: و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش میکردند
قمشه‌ای: و سحرگاهان از درگاه خدا طلب آمرزش و مغفرت می‌کردند.
مکارم شیرازی: و در سحرگاهان استغفار مي‏كردند.
وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۱۹﴾
انصاریان: و در اموالشان حقّی برای سائل تهیدست و محروم از معیشت بود.
خرمشاهی: و در اموالشان سهمى براى سائل و محروم بود
فولادوند: و در اموالشان براى سائل و محروم حقى [معين] بود
قمشه‌ای: و در اموالشان بر فقیر سائل و محروم حقّی منظور می‌داشتند.
مکارم شیرازی: و در اموال آنها حقي براي سائل و محروم بود.
وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِلْمُوقِنِينَ ﴿۲۰﴾
انصاریان: در زمین برای اهل یقین نشانه هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا] ست.
خرمشاهی: و در زمين مايه‏هاى عبرتى براى اهل يقين هست‏
فولادوند: و روى زمين براى اهل يقين نشانه‏ هايى [متقاعدكننده] است
قمشه‌ای: و (بدانید که) در روی زمین برای اهل یقین ادله‌ای (از قدرت الهی) پدیدار است.
مکارم شیرازی: و در زمين آياتي براي طالبان يقين است.