|
وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ
﴿۱۴﴾
انصاریان: و چون معجزه ای را می بینند به شدت مسخره می کنند [و دیگران را هم به مسخره وامی دارند،]
خرمشاهی: و چون هر پديده شگرفى بينند، تمسخر پيشه كنند فولادوند: و چون آيتى ببينند به ريشخند مى پردازند قمشه‌ای: و چون آیت و معجزی مشاهده کنند باز هم به فسوس و مسخره پردازند. مکارم شیرازی: و هنگامي كه معجزه اي را ببينند ديگران را نيز به استهزا دعوت ميكنند!
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ
﴿۱۵﴾
انصاریان: و می گویند: این جز جادویی آشکار نیست.
خرمشاهی: و گويند اين جز جادويى آشكار نيست فولادوند: و مى گويند اين جز سحرى آشكار نيست قمشه‌ای: و گویند: این خود پیداست که سحری بیش نیست. مکارم شیرازی: و ميگويند اين فقط سحر آشكاري است.
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
﴿۱۶﴾
انصاریان: [می گویند:] آیا زمانی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، حتماً برانگیخته می شویم؟
خرمشاهی: [گويند] چون مرديم و خاك و استخوانها[ى پوسيده] شديم، آيا ما از نو برانگيخته [و زنده] خواهيم شد؟ فولادوند: آيا چون مرديم و خاك و استخوانهاى [خرد] گرديديم آيا راستى برانگيخته مى شويم قمشه‌ای: (و با تعجب و انکار گویند) آیا چون ما مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز زنده و برانگیخته می‌شویم؟ مکارم شیرازی: آنها ميگويند آيا هنگامي كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم بار ديگر برانگيخته خواهيم شد!
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
﴿۱۷﴾
انصاریان: و آیا پدران پیشین ما [هم برانگیخته می شوند؟]
خرمشاهی: و همچنين پدران نخستين ما؟ فولادوند: و همين طور پدران اوليه ما قمشه‌ای: یا پدران گذشته ما زنده می‌شوند؟! مکارم شیرازی: يا پدران نخستين ما (باز ميگردند)؟
قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ
﴿۱۸﴾
انصاریان: بگو: آری، [برانگیخته می شوید] در حالی که خوار و ناچیز هستید.
خرمشاهی: بگو آرى، و شما خوار و زبون باشيد فولادوند: بگو آرى در حالى كه شما خواريد قمشه‌ای: بگو: آری شما (و هم پدرانتان) خوار و ذلیل به محشر مبعوث خواهید شد. مکارم شیرازی: بگو آري، همه شما زنده ميشويد، در حالي كه خوار و كوچك خواهيد بود.
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ
﴿۱۹﴾
انصاریان: جز این نیست که آن یک فریاد عظیم است که [وقتی واقع شود] ناگاه [همه زنده می شوند و حیرت زده منظره قیامت را] می نگرند،
خرمشاهی: پس آن يك نعره تند باشد، پس آنگاه ايشان بنگرند فولادوند: و آن تنها يك فرياد است و بس و بناگاه آنان به تماشا خيزند قمشه‌ای: تنها به یک صیحه (اسرافیل) است که ناگاه همه (زنده شده و از قبرها بر خیزند و عرصه قیامت را) بنگرند. مکارم شیرازی: تنها يك صيحه عظيم واقع ميشود ناگهان همه (از قبرها بر ميخيزند و) نگاه ميكنند.
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ
﴿۲۰﴾
انصاریان: و می گویند: ای وای بر ما! این روز جزاست!
خرمشاهی: و گويند اى واى بر ما اين روز جزاست فولادوند: و مى گويند اى واى بر ما اين است روز جزا قمشه‌ای: و گویند: ای وای بر ما، این است روز جزای اعمال. مکارم شیرازی: و ميگويند: اي واي بر ما اين روز جزا است.
هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
﴿۲۱﴾
انصاریان: [آری] این همان روز جدایی [میان حق و باطل] است که همواره آن را انکار می کردید.
خرمشاهی: اين [همان] روز داورى است كه آن را انكار مىكرديد فولادوند: اين است همان روز داورى كه آن را تكذيب میکرديد قمشه‌ای: این است روز حکم (بر نیک و بد) که شما تکذیب آن می‌کردید. مکارم شیرازی: (آري) اين همان روز جدائي است كه شما آن را تكذيب ميكرديد (جداي حق از باطل).
احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ
﴿۲۲﴾
انصاریان: [آن گاه ندا رسد:] ستمکاران و هم ردیفان آنان و معبودهایی را که همواره به جای خدا می پرستیدند، گرد آورید.
خرمشاهی: ستمپيشگان [مشرك] و همتايانشان را همراه با آنچه به جاى خداوند مىپرستيدند [يكجا] گرد آوريد، فولادوند: كسانى را كه ستم كرده اند با همرديفانشان و آنچه غير از خدا مى پرستيده اند قمشه‌ای: (و خطاب شود که) اینک ستمکاران را حاضر کنید با همسران (یا پیروان) و آنچه معبود ایشان بود، مکارم شیرازی: (در اين هنگام به فرشتگان دستور داده ميشود) ظالمان و همرديفان آنها و آنچه را ميپرستيدند …
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ
﴿۲۳﴾
انصاریان: پس همه را به سوی راه دوزخ راهنمایی کنید.
خرمشاهی: آنگاه به سوى راه جهنم راهنمايشان كنيد فولادوند: گرد آوريد و به سوى راه جهنم رهبريشان كنيد قمشه‌ای: که به جز خدا می‌پرستیدند، و همه را به راه دوزخ راه نمایید. مکارم شیرازی: (آري آنچه را) جز خدا ميپرستيدند جمع كنيد و به سوي راه دوزخ هدايتشان نمائيد. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو