بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يس
﴿۱﴾
انصاریان: یس
خرمشاهی: يس [ياسين] فولادوند: يس[/ياسين] قمشهای: یس (ای سیّد رسولان و ای کاملترین انسان) مکارم شیرازی: يس.
وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ
﴿۲﴾
انصاریان: سوگند به قرآن کریم،
خرمشاهی: سوگند به قرآن حكمتآموز فولادوند: سوگند به قرآن حكمت آموز قمشهای: قسم به قرآن حکمت بیان. مکارم شیرازی: سوگند به قرآن حكيم.
إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
﴿۳﴾
انصاریان: که بی تردید تو از فرستادگانی،
خرمشاهی: كه تو از پيامبرانى فولادوند: كه قطعا تو از [جمله] پيامبرانى قمشهای: که تو البته از پیمبران خدایی. مکارم شیرازی: كه تو قطعا از رسولان (خداوند) هستي.
عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ
﴿۴﴾
انصاریان: بر راهی راست [قرار داری.]
خرمشاهی: بر راهى راست فولادوند: بر راهى راست قمشهای: که به راهی راست فرستاده شدی. مکارم شیرازی: بر طريقي مستقيم.
تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
﴿۵﴾
انصاریان: [قرآن] نازل شده توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
خرمشاهی: [اين كتاب] فرو فرستاده [خداوند] پيروزمند مهربان است فولادوند: [و كتابت] از جانب آن عزيز مهربان نازل شده است قمشهای: (این قرآن تو کتابی است که) از جانب خدای مقتدر مهربان نازل شده است. مکارم شیرازی: اين قرآني است كه از سوي خداوند عزيز و رحيم نازل شده.
لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ
﴿۶﴾
انصاریان: تا مردمی را بیم دهی که پدرانشان را بیم نداده اند و به این علت [از حقایق] بی خبرند.
خرمشاهی: تا قومى را كه پدرانشان هشدار نيافته بودند، و خود غافلند، هشدار دهى فولادوند: تا قومى را كه پدرانشان بيم داده نشدند و در غفلت ماندند بيم دهى قمشهای: تا قومی که پدرانشان به کتب آسمانی پیشین بیم داده (و وعظ و اندرز) شدند تو هم خود آنها را (به این قرآن) بیم دهی (و از قهر حق بترسانی) که ایشان سخت غافلند. مکارم شیرازی: تا قومي را انذار كني كه پدران آنها انذار نشدند و لذا آنها غافلند.
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
﴿۷﴾
انصاریان: یقیناً فرمان عذاب بر بیشترشان محقق و ثابت شده است، به این سبب ایمان نمی آورند.
خرمشاهی: به راستى كه حكم [عذاب] بر بيشترينه آنان تحقق يافته است و ايشان ايمان نمىآورند فولادوند: آرى گفته [خدا] در باره بيشترشان محقق گرديده است در نتيجه آنها نخواهند گرويد قمشهای: البته وعده عذاب ما بر اکثر آنان حتمی و لازم گردید از این رو ایمان نمیآورند. مکارم شیرازی: فرمان (الهي) در باره اكثر آنها تحقق يافته، به همين جهت ايمان نميآورند.
إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ
﴿۸﴾
انصاریان: مسلماً ما غل هایی بر گردنشان نهاده ایم که تا چانه هایشان قرار دارد به طوری که سرهایشان بالا مانده است،
خرمشاهی: ما بر گردنهايشان غفلهايى نهادهايم تا [دستانشان را بسته است به گردنها و] چانههايشان و ايشان سرهايشان به بالا و نگاهشان به پايين است فولادوند: ما در گردنهاى آنان تا چانه هايشان غلهايى نهاده ايم به طورى كه سرهايشان را بالا نگاه داشته و ديده فرو هشته اند قمشهای: ما هم بر گردن آنها تا زنخ زنجیرهای عذاب نهادیم در حالی که (از جهل و عناد مانند شتر) سر بلند کرده و چشم بر بستهاند. مکارم شیرازی: ما در گردنهاي آنها غلهائي قرار داديم كه تا چانه ها ادامه دارد، و سرهاي آنها را به بالا نگاهداشته است.
وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ
﴿۹﴾
انصاریان: و از پیش رویشان حایلی و از پشت سرشان [نیز] حایلی قرار داده ایم، و به صورت فراگیر دیدگانشان را فرو پوشانده ایم، به این خاطر حقایق را نمی بینند،
خرمشاهی: و در پيشاپيش آنان سدى و در پشتشان هم سدى نهادهايم و بر [ديدگان] آنان پردهاى افكندهايم، لذا نمىتوانند ديد فولادوند: و [ما] فراروى آنها سدى و پشت سرشان سدى نهاده و پرده اى بر [چشمان] آنان فرو گسترده ايم در نتيجه نمى توانند ببينند قمشهای: و (راه خیر را) از پیش و پس بر آنها سد کردیم و بر چشم (هوش) شان هم پرده افکندیم پس هیچ (راه حق) نمیبینند. مکارم شیرازی: و در پيش روي آنها سدي قرار داديم، و در پشت سرشان سدي، و چشمان آنها را پوشانده ايم، لذا چيزي را نميبينند!
وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
﴿۱۰﴾
انصاریان: و برای آنان یکسان است چه بیمشان دهی یا بیمشان ندهی، ایمان نمی آورند،
خرمشاهی: براى ايشان يكسان است چه هشدارشان دهى، چه هشدارشان ندهى، ايشان ايمان نمىآورند فولادوند: و آنان را چه بيم دهى [و] چه بيم ندهى به حالشان تفاوت نمى كند نخواهند گرويد قمشهای: و تو آنها را بترسانی یا نترسانی یکسان است (چون دانسته با حق عناد میورزند) هرگز ایمان نمیآورند. مکارم شیرازی: براي آنها يكسان است، چه انذارشان كني يا نكني، ايمان نميآورند. |
||