وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ
﴿۵۰﴾
انصاریان: گفتند: چرا از سوی پروردگارش معجزاتی [مانند معجزات پیامبران پیشین] بر او نازل نمی شود. بگو: این معجزات فقط در اختیار خداست و من فقط بیم دهنده ای آشکارم.
خرمشاهی: و گويند چرا بر او معجزاتى از سوى پروردگارش نازل نمىشود، بگو معجزات فقط در اختيار خداوند است، و من فقط هشداردهندهاى آشكارم فولادوند: و گفتند چرا بر او از جانب پروردگارش نشانه هايى [معجزه آسا] نازل نشده است بگو آن نشانه ها پيش خداست و من تنها هشداردهنده اى آشكارم قمشهای: و کافران گفتند: (این مرد اگر رسول خداست) چرا بر او آیات و معجزاتی از جانب خدایش نازل نشد؟ بگو: آیات نزد خدا (و به امر خدا) است، من (که رسولم) جز آنکه (خلق را از انتقام خدا) بترسانم وظیفه ندارم. مکارم شیرازی: گفتند: چرا معجزاتي از سوي پروردگارش بر او نازل نشده ؟ بگو معجزات همه نزد خداست (و به فرمان او نازل ميشود، نه به ميل من و شما) من تنها انذار كننده آشكاري هستم.
أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَى عَلَيْهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرَى لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
﴿۵۱﴾
انصاریان: آیا [در قرآن عیب و نقصی می یابند؟ و] برای آنان کافی نبوده است که ما این کتاب را که [همواره] بر آنان خوانده می شود بر تو نازل کردیم؟! همانا در این کتاب رحمتی است [ویژه و مایه یادآوری] و پندی برای مردمی که ایمان می آورند.
خرمشاهی: آيا براى ايشان كافى نيست كه ما بر تو كتاب آسمانى را فرو فرستاديم كه بر آنان خوانده مىشود، بىگمان در اين امر رحمت و پندآموزى براى اهل ايمان است فولادوند: آيا براى ايشان بس نيست كه اين كتاب را كه بر آنان خوانده مى شود بر تو فرو فرستاديم در حقيقت در اين [كار] براى مردمى كه ايمان دارند رحمت و يادآورى است قمشهای: آیا اینان را (که تقاضای معجزه میکنند) این معجزه کفایت نکرد که چنین کتاب بزرگ را که بر آنان تلاوت میشود ما بر تو فرستادیم؟ و همانا در آن برای اهل ایمان البته رحمت و یاد آوری و پندی خواهد بود. مکارم شیرازی: آيا براي آنها كافي نيست كه اين كتاب آسماني را بر تو نازل كرديم كه پيوسته بر آنها تلاوت ميشود؟ در اين رحمت و تذكري است براي كساني كه ايمان ميآورند.
قُلْ كَفَى بِاللَّهِ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ شَهِيدًا يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِينَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوا بِاللَّهِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ
﴿۵۲﴾
انصاریان: بگو: کافی است که خدا [نسبت به حقّانیّت نبوّتم] میان من و شما شاهد باشد، [او] آنچه را در آسمان ها و زمین است می داند، و آنان که به باطل [چون بت و طاغوت] گرویده و به خدا کفر ورزیده اند همان زیانکاران [واقعی] اند.
خرمشاهی: بگو خداوند بين من و شما گواه بس، كه آنچه در آسمانها و زمين است مىداند، و كسانى كه به باطل ايمان آورده و به خداوند كفر مىورزند، اينانند كه زيانكارند فولادوند: بگو كافى است خدا ميان من و شما شاهد باشد آنچه را كه در آسمانها و زمين است مى داند و آنان كه به باطل گرويده و خدا را انكار كرده اند همان زيانكارانند قمشهای: بگو: میان من و شما خدا گواهی کافی است، که او به هر چه در آسمانها و زمین است آگاه است. و آنان که به باطل گرویدند و به خدا کافر شدند هم آنان به حقیقت زیانکاران عالمند. مکارم شیرازی: بگو همين بس كه خدا ميان من و شما گواه است، آنچه را در آسمانها و زمين است ميداند كساني كه به باطل ايمان آوردند و به الله كافر شدند زيانكاران واقعي هستند.
وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَوْلَا أَجَلٌ مُسَمًّى لَجَاءَهُمُ الْعَذَابُ وَلَيَأْتِيَنَّهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
﴿۵۳﴾
انصاریان: آنان شتاب در آوردن عذاب را از تو می خواهند، اگر مدتی معین [برای آنان] مقرّر نبود، قطعاً آن عذاب را [که خواهانش هستند] بر آنان می آمد و حتماً ناگاه در حالی که بی خبرند، به سراغشان خواهد آمد.
خرمشاهی: و از تو عذاب را به شتاب مىخواهند و اگر اجل معينى در كار نبود، عذاب بر آنان نازل مىشد و در حالى كه ناآگاهند ناگهان به سراغشان مىآيد فولادوند: و از تو به شتاب درخواست عذاب [الهى را] دارند و اگر سرآمدى معين نبود قطعا عذاب به آنان مى رسيد و بىآنكه خبردار شوند غافلگيرشان میکرد قمشهای: منکران (به تمسخر) از تو تقاضای تعجیل در نزول عذاب میکنند، و اگر وقت معین آن (در علم ازلی، قیامت) نبود عذاب حق بر آنها میرسید، و البته ناگهانی در حالی که غافل و بیخبر باشند بر آنان خواهد آمد. مکارم شیرازی: آنها با عجله از تو عذاب را ميطلبند، و اگر موعد مقرري تعيين نشده بود عذاب (الهي) به سراغ آنها ميآمد، سرانجام اين عذاب بطور ناگهاني بر آنها نازل ميشود در حالي كه نميدانند.
يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ
﴿۵۴﴾
انصاریان: [آنان] شتاب در آوردن عذاب را از تو می خواهند، بدون تردید هم اکنون دوزخ بر کافران حاطه دارد.
خرمشاهی: از تو عذاب را به شتاب مىخواهند، و [غافل از آنكه] بىگمان جهنم فراگير كافران است فولادوند: و شتابزده از تو عذاب مى خواهند و حال آنكه جهنم قطعا بر كافران احاطه دارد قمشهای: (و این کافران) از تو به تعجیل عذاب میطلبند در صورتی که شراره عذاب جهنم به کافران احاطه نموده است. مکارم شیرازی: آنها با عجله از تو تقاضاي عذاب ميكنند، در حالي كه جهنم به كافران احاطه دارد!
يَوْمَ يَغْشَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَيَقُولُ ذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
﴿۵۵﴾
انصاریان: آنان را متوجه روزی کن که عذاب از بالای سرشان و از زیر پایشان آنان را فرو پوشاند و [خدا به آنان] می گوید: آنچه را همواره انجام می دادید [اکنون به صورت سخت ترین عذاب] بچشید.
خرمشاهی: روزى كه عذاب از فراز و فرودشان فراگيردشان و گويد [حاصل] عملكرد خود را بچشيد فولادوند: آن روز كه عذاب از بالاى [سر] آنها و از زير پاهايشان آنها را فرو گيرد و [خدا] مى فرمايد [نتيجه] آنچه را میکرديد بچشيد قمشهای: (اینان را متذکر ساز به آن) روزی که عذاب خدا از بالا و زیر پا آنها را فرو گیرد، و (خدا یا منادی حق) گوید: (امروز) بچشید کیفر آنچه (در دنیا) عمل میکردید. مکارم شیرازی: آن روز كه عذاب (الهي) آنها را از بالاي سر و پائين پا ميپوشاند و به آنها ميگويد بچشيد آنچه را عمل ميكرديد (روز سخت و دردناكي است).
يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ
﴿۵۶﴾
انصاریان: ای بندگان من که ایمان آورده اید! یقیناً زمین من وسیع و پهناور است؛ پس [با انتخاب سرزمینی مناسب و شایسته که ارزش ها در آن حفظ شود] فقط مرا بپرستید،
خرمشاهی: اى بندگان من كه ايمان آوردهايد، بدانيد كه زمين من گسترده است، پس فقط مرا بپرستيد فولادوند: اى بندگان من كه ايمان آورده ايد زمين من فراخ است تنها مرا بپرستيد قمشهای: این بندگان با ایمان من، زمین من بسیار وسیع است در این صورت (اگر از جور کفار در سرزمینی به تنگ آمده و به کفر مجبور شوید از آنجا به دیار دیگر هجرت کنید و هر کجا باشید) مرا منحصرا به اخلاص پرستش کنید. مکارم شیرازی: اي بندگان من كه ايمان آورده ايد زمين من وسيع است تنها مرا بپرستيد (و تسليم در برابر فشارهاي دشمنان نشويد).
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
﴿۵۷﴾
انصاریان: هر جانداری چشنده مرگ خواهد بود، سپس به سوی ما بازگردانده می شوید،
خرمشاهی: هر موجود زندهاى چشنده [طعم] مرگ است، سپس به سوى ما بازگردانده مىشويد فولادوند: هر نفسى چشنده مرگ است آنگاه به سوى ما بازگردانيده خواهيد شد قمشهای: هر نفسی (طعم ناگوار) مرگ را خواهد چشید، و پس از مرگ شما را به سوی ما باز گردانند. مکارم شیرازی: هر انساني مرگ را ميچشد، سپس به سوي ما باز ميگرديد.
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ
﴿۵۸﴾
انصاریان: و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند حتماً آنان را در قصرهایی رفیع و با ارزش از بهشت که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، جای خواهیم داد، در آنجا جاودانه اند؛ چه نیکوست پاداش عمل کنندگان.
خرمشاهی: و كسانى كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند، در غرفههايى از بهشت كه جويباران از فرودست آنها جارى است، جايشان مىدهيم و در آنجا جاويدانند، چه نيكوست پاداش عملداران فولادوند: و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند قطعا آنان را در غرفه هايى از بهشت جاى مى دهيم كه از زير آنها جويها روان است جاودان در آنجا خواهند بود چه نيكوست پاداش عملكنندگان قمشهای: و آنان که ایمان آوردند و به اعمال نیکو پرداختند البته آنها را به عمارات عالی بهشتی که زیر درختانش نهرها جاری است منزل دهیم که در آن زندگانی ابدی کنند، آنجا پاداش نیکویی برای نیکوکاران عالم است. مکارم شیرازی: كساني كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند آنها را در غرفه هائي از بهشت جاي ميدهيم كه نهرها در زير آن جاري است، جاودانه در آن خواهند ماند، چه خوبست پاداش عمل كنندگان!
الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
﴿۵۹﴾
انصاریان: همانان که [برای حفظ ایمان، اخلاق و عمل صالح] شکیبایی ورزیدند و همواره بر پروردگارشان توکل می کنند.
خرمشاهی: [همان] كسانى كه شكيبايى ورزيده و بر پروردگارشان توكل مىكنند فولادوند: همان كسانى كه شكيبايى ورزيده و بر پروردگارشان توكل نموده اند قمشهای: آنان که (در راه دین خدا) صبر و شکیبایی پیشه کردند و بر پروردگار خود توکل مینمودند. مکارم شیرازی: همانها كه (در برابر مشكلات) صبر (و استقامت) ميكنند و بر پروردگارشان توكل مينمايند. |
||