فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ
﴿۹۴﴾
انصاریان: پس آنچه را به آن مأموری اظهار کن و از مشرکان روی بگردان.
خرمشاهی: پس آنچه دستور يافتهاى آشكار كن و از مشركان روى بگردان فولادوند: پس آنچه را بدان مامورى آشكار كن و از مشركان روى برتاب قمشهای: پس تو آشکارا آنچه مأموری (به خلق) برسان و از مشرکان روی بگردان. مکارم شیرازی: آشكار آنچه را ماموريت داري بيان كن و از مشركان روي گردان (و به آنها اعتنا نكن)
إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ
﴿۹۵﴾
انصاریان: که ما [شرّ] استهزا کنندگان را از تو بازداشته ایم.
خرمشاهی: ما تو را از [شر] ريشخندكنندگان كفايت [و حمايت] مىكنيم فولادوند: كه ما [شر] ريشخندگران را از تو برطرف خواهيم كرد قمشهای: همانا ما تو را از شر استهزا کنندگان محفوظ نمودیم. مکارم شیرازی: ما شر استهزا كنندگان را از تو دفع خواهيم كرد.
الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
﴿۹۶﴾
انصاریان: همانان که با خدا معبود دیگری قرار می دهند، پس خواهند دانست [که مرتکب چه خطای بزرگی شده اند و مستحقّ چه عذابی هستند.]
خرمشاهی: كسانى كه در جنب خداوند به خدايى ديگر قائلند، زودا كه [حقيقت را] بدانند فولادوند: همانان كه با خدا معبودى ديگر قرار مى دهند پس به زودى [حقيقت را] خواهند دانست قمشهای: آنان که با خدای یکتا خدایی دیگر قرار دهند، پس به زودی خواهند دانست. مکارم شیرازی: آنها كه با خدا معبود ديگري قرار دادند اما به زودي ميفهمند.
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ
﴿۹۷﴾
انصاریان: ما می دانیم که تو از آنچه [مشرکان] می گویند، دلتنگ می شوی.
خرمشاهی: و به خوبى مىدانيم كه از آنچه مىگويند دلتنگ مىشوى فولادوند: و قطعا مى دانيم كه سينه تو از آنچه مى گويند تنگ مى شود قمشهای: و ما محققا میدانیم که تو از آنچه امت (در طعنه و تکذیب تو) میگویند سخت دلتنگ میشوی. مکارم شیرازی: ما ميدانيم سينه تو از آنچه آنها ميگويند تنگ ميشود (و تو را سخت ناراحت ميكنند).
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ
﴿۹۸﴾
انصاریان: پس [برای دفع دلتنگی] پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی و از سجده کنان باش.
خرمشاهی: پس سپاسگزارانه پروردگارت را تسبيح گوى و از ساجدان باش فولادوند: پس با ستايش پروردگارت تسبيح گوى و از سجده كنندگان باش قمشهای: پس به ذکر اوصاف کمال پروردگارت تسبیح گو و از نمازگزاران باش (تا به یاد خدا شاد خاطر شوی). مکارم شیرازی: (براي دفع ناراحتي آنان) پروردگارت را تسبيح و حمد گو، و از سجده كنندگان باش.
وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ
﴿۹۹﴾
انصاریان: و پروردگارت را تا هنگامی که تو را مرگ بیاید، بندگی کن.
خرمشاهی: و پروردگارت را بپرست تا تو را مرگ فرارسد فولادوند: و پروردگارت را پرستش كن تا اينكه مرگ تو فرا رسد قمشهای: و دایم به پرستش خدای خود مشغول باش تا یقین (ساعت مرگ و هنگام لقای ما) بر تو فرا رسد. مکارم شیرازی: و پروردگارت را عبادت كن تا يقين (مرگ) فرا رسد. |
||