ParsQuran
سوره 15: الحجر - جزء 14

كَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ ﴿۹۰﴾
انصاریان: [عذابی به سوی شما می فرستیم] همان گونه که بر تفرقه افکنان [در دین] فرستادیم.
خرمشاهی: همچنانكه [عذاب را] بر تفرقه‏گرايان نيز نازل كرده‏ايم‏
فولادوند: همان گونه كه [عذاب را] بر تقسيم‏ كنندگان نازل كرديم
قمشه‌ای: آن گونه عذابی که بر کسانی که آیات خدا را قسمت کردند (یعنی یهود و نصاری) نازل نمودیم.
مکارم شیرازی: (ما بر آنها عذابي مي‏فرستيم) همانگونه كه بر تجزيه گران (آيات الهي) فرستاديم.
الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ ﴿۹۱﴾
انصاریان: همانان که قرآن را بخش بخش کردند [بخشی را پذیرفتند و از پذیرفتن بخشی دیگر روی گرداندند.]
خرمشاهی: كسانى كه قرآن را بخش بخش كردند
فولادوند: همانان كه قرآن را جزء جزء كردند [به برخى از آن عمل كردند و بعضى را رها نمودند]
قمشه‌ای: آنان که قرآن را (به میل خود و غرض فاسد خویش) جزء جزء و پاره پاره کردند (بعضی را قبول و بعضی را رد کردند).
مکارم شیرازی: همانها كه قرآن را تقسيم كردند (آنچه را به سودشان بود پذيرفتند، و آنچه بر خلاف هوسهايشان بود ترك نمودند)!
فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿۹۲﴾
انصاریان: به پروردگارت سوگند، قطعاً از همه آنان بازخواست می کنیم.
خرمشاهی: سوگند به پروردگارت كه از همگى آنان خواهيم پرسيد
فولادوند: پس سوگند به پروردگارت كه از همه آنان خواهيم پرسيد
قمشه‌ای: قسم به خدای تو که از همه آنها سخت مؤاخذه خواهیم کرد.
مکارم شیرازی: به پروردگارت سوگند از همه آنها سؤ ال خواهيم كرد...
عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۹۳﴾
انصاریان: از اعمالی که همواره انجام می داده اند.
خرمشاهی: از آنچه مى‏كرده‏اند
فولادوند: از آنچه انجام مى‏ دادند
قمشه‌ای: از آنچه می‌کرده‌اند.
مکارم شیرازی: از آنچه عمل مي‏كردند!
فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ ﴿۹۴﴾
انصاریان: پس آنچه را به آن مأموری اظهار کن و از مشرکان روی بگردان.
خرمشاهی: پس آنچه دستور يافته‏اى آشكار كن و از مشركان روى بگردان‏
فولادوند: پس آنچه را بدان مامورى آشكار كن و از مشركان روى برتاب
قمشه‌ای: پس تو آشکارا آنچه مأموری (به خلق) برسان و از مشرکان روی بگردان.
مکارم شیرازی: آشكار آنچه را ماموريت داري بيان كن و از مشركان روي گردان (و به آنها اعتنا نكن)
إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ ﴿۹۵﴾
انصاریان: که ما [شرّ] استهزا کنندگان را از تو بازداشته ایم.
خرمشاهی: ما تو را از [شر] ريشخندكنندگان كفايت [و حمايت‏] مى‏كنيم‏
فولادوند: كه ما [شر] ريشخندگران را از تو برطرف خواهيم كرد
قمشه‌ای: همانا ما تو را از شر استهزا کنندگان محفوظ نمودیم.
مکارم شیرازی: ما شر استهزا كنندگان را از تو دفع خواهيم كرد.
الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿۹۶﴾
انصاریان: همانان که با خدا معبود دیگری قرار می دهند، پس خواهند دانست [که مرتکب چه خطای بزرگی شده اند و مستحقّ چه عذابی هستند.]
خرمشاهی: كسانى كه در جنب خداوند به خدايى ديگر قائلند، زودا كه [حقيقت را] بدانند
فولادوند: همانان كه با خدا معبودى ديگر قرار مى‏ دهند پس به زودى [حقيقت را] خواهند دانست
قمشه‌ای: آنان که با خدای یکتا خدایی دیگر قرار دهند، پس به زودی خواهند دانست.
مکارم شیرازی: آنها كه با خدا معبود ديگري قرار دادند اما به زودي مي‏فهمند.
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ ﴿۹۷﴾
انصاریان: ما می دانیم که تو از آنچه [مشرکان] می گویند، دلتنگ می شوی.
خرمشاهی: و به خوبى مى‏دانيم كه از آنچه مى‏گويند دلتنگ مى‏شوى‏
فولادوند: و قطعا مى‏ دانيم كه سينه تو از آنچه مى‏ گويند تنگ مى ‏شود
قمشه‌ای: و ما محققا می‌دانیم که تو از آنچه امت (در طعنه و تکذیب تو) می‌گویند سخت دلتنگ می‌شوی.
مکارم شیرازی: ما مي‏دانيم سينه تو از آنچه آنها مي‏گويند تنگ مي‏شود (و تو را سخت ناراحت مي‏كنند).
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ ﴿۹۸﴾
انصاریان: پس [برای دفع دلتنگی] پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی و از سجده کنان باش.
خرمشاهی: پس سپاسگزارانه پروردگارت را تسبيح گوى و از ساجدان باش‏
فولادوند: پس با ستايش پروردگارت تسبيح گوى و از سجده‏ كنندگان باش
قمشه‌ای: پس به ذکر اوصاف کمال پروردگارت تسبیح گو و از نمازگزاران باش (تا به یاد خدا شاد خاطر شوی).
مکارم شیرازی: (براي دفع ناراحتي آنان) پروردگارت را تسبيح و حمد گو، و از سجده كنندگان باش.
وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ ﴿۹۹﴾
انصاریان: و پروردگارت را تا هنگامی که تو را مرگ بیاید، بندگی کن.
خرمشاهی: و پروردگارت را بپرست تا تو را مرگ فرارسد
فولادوند: و پروردگارت را پرستش كن تا اينكه مرگ تو فرا رسد
قمشه‌ای: و دایم به پرستش خدای خود مشغول باش تا یقین (ساعت مرگ و هنگام لقای ما) بر تو فرا رسد.
مکارم شیرازی: و پروردگارت را عبادت كن تا يقين (مرگ) فرا رسد.