انصاریان: مگر ابلیس که از اینکه با سجده کنان باشد، امتناع کرد.
خرمشاهی: مگر ابليس كه از اينكه از سجده‏كنندگان باشد، سر باززد
فولادوند: جز ابليس كه خوددارى كرد از اينكه با سجده‏ كنندگان باشد
قمشه‌ای: مگر ابلیس که از همراهی با سجده کنندگان امتناع ورزید.
مکارم شیرازی: جز ابليس كه ابا كرد از اينكه با سجده كنندگان باشد.

انصاریان: [خدا] گفت: ای ابلیس! تو را چه شده که با سجده کنان نیستی؟
خرمشاهی: فرمود اى ابليس تو را چه مى‏شود كه از سجده‏كنندگان نيستى؟
فولادوند: فرمود اى ابليس تو را چه شده است كه با سجده‏ كنندگان نيستى
قمشه‌ای: خدا فرمود که ای شیطان، برای چه تو با ساجدان عالم سر فرود نیاوردی؟
مکارم شیرازی: (خداوند) فرمود اي ابليس چرا با سجده كنندگان نيستي.

انصاریان: گفت: من آن نیستم که برای بشری که او را از گلی خشک و برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ آفریدی، سجده کنم!!
خرمشاهی: گفت من كسى نيستم كه به انسانى كه از گل خشك بازمانده از لجنى بويناكش آفريده‏اى، سجده برم‏
فولادوند: گفت من آن نيستم كه براى بشرى كه او را از گلى خشك از گلى سياه و بدبو آفريده‏ اى سجده كنم
قمشه‌ای: شیطان پاسخ داد که من هرگز به بشری که از گل و لای کهنه متغیر خلقت کرده‌ای سجده نخواهم کرد.
مکارم شیرازی: گفت من هرگز براي بشري كه او را از خاك خشكيده‏ اي كه از گل بدبوئي گرفته شده است آفريده‏ اي سجده نخواهم كرد!

انصاریان: [خدا] گفت: از این [جایگاه والا که مقام مقربان است] بیرون رو که رانده شده ای،
خرمشاهی: فرمود پس از آن [بهشت‏] بيرون شو كه تو مطرودى‏
فولادوند: فرمود از اين [مقام] بيرون شو كه تو رانده‏ شده‏ اى
قمشه‌ای: خدا هم (به او قهر و عتاب) فرمود که از صف ساجدان (و از بهشت مطیعان) خارج شود که تو رانده درگاه ما شدی.
مکارم شیرازی: فرمود از صف آنها (فرشتگان) بيرون رو كه رانده درگاه مائي.

انصاریان: و بی تردید تا روز قیامت لعنت بر تو خواهد بود.
خرمشاهی: و تا روز جزا بر تو لعنت باد
فولادوند: و تا روز جزا بر تو لعنت باشد
قمشه‌ای: و لعنت ما تا روز جزا بر تو محقق و حتمی گردید.
مکارم شیرازی: و لعنت (و دوري از رحمت حق) بر تو خواهد بود تا روز قيامت.

انصاریان: گفت: پروردگارا! پس مرا تا روزی که [همگان] برانگیخته می شوند، مهلت ده.
خرمشاهی: گفت پروردگارا پس مرا تا روزى كه [همگان‏] برانگيخته شوند، مهلت ده‏
فولادوند: گفت پروردگارا پس مرا تا روزى كه برانگيخته خواهند شد مهلت ده
قمشه‌ای: شیطان از خدا درخواست کرد که پروردگارا، پس مرا تا روز قیامت که خلق مبعوث می‌شوند مهلت و طول عمر عطا فرما.
مکارم شیرازی: گفت پروردگارا! مرا تا روز رستاخيز مهلت ده (و زنده بگذار).

انصاریان: [خدا] گفت: تو از مهلت یافتگانی،
خرمشاهی: فرمود تو از مهلت يافتگانى‏
فولادوند: فرمود تو از مهلت‏ يافتگانى
قمشه‌ای: خدا فرمود: آری تو را مهلت خواهد بود.
مکارم شیرازی: فرمود تو از مهلت يافتگاني.

انصاریان: تا روز [آن] وقت معین.
خرمشاهی: تا روز و هنگام معين‏
فولادوند: تا روز [و] وقت معلوم
قمشه‌ای: تا به وقت معین و روز معلوم (شاید مرا تا قیامت یا نفخه صور اول یا ظهور دولت ولی عصر یا ظهور حکومت عقل انسان بر نفس و هوای او باشد).
مکارم شیرازی: (اما نه تا روز رستاخيز بلكه) تا روز و وقت معيني.

انصاریان: گفت: پروردگارا! به سبب اینکه مرا گمراه نمودی، من هم یقیناً [همه کارهای زشت را] در زمین برای آنان می آرایم [تا ارتکاب زشتی ها برای آنان آسان شود] و مسلماً همه را گمراه می کنم.
خرمشاهی: گفت پروردگارا از آنجا كه مرا فريفتى، در روى زمين در نظر آنان [بدى را نيك‏] خواهم آراست، و همگى آنان را به گمراهى خواهم كشاند
فولادوند: گفت پروردگارا به سبب آنكه مرا گمراه ساختى من [هم گناهانشان را] در زمين برايشان مى ‏آرايم و همه را گمراه خواهم ساخت
قمشه‌ای: شیطان گفت: خدایا، چنانکه مرا به گمراهی و هلاکت کشاندی من نیز در زمین (هر باطلی را) در نظر فرزندان آدم جلوه می‌دهم (تا از یاد تو غافل شوند) و همه آنها را به گمراهی و هلاکت خواهم کشاند.
مکارم شیرازی: گفت پروردگارا! بخاطر اينكه مرا گمراه ساختي من نعمتهاي مادي را در زمين در نظر آنها تزيين مي‏دهم و همگي را گمراه خواهم ساخت!

انصاریان: مگر [آن] بندگانت را که خالص شدگانِ [از هر نوع آلودگی ظاهری و باطنی] اند.
خرمشاهی: مگر آن بندگان اخلاص يافته‏ات را
فولادوند: مگر بندگان خالص تو از ميان آنان را
قمشه‌ای: به جز بندگان پاک و برگزیده تو را.
مکارم شیرازی: مگر بندگان مخلصت،