ParsQuran
سوره 107: الماعون - جزء 30

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿۱﴾
انصاریان: آیا کسی که همواره روز جزا را انکار می کند، دیدی؟
خرمشاهی: آيا ملاحظه كرده‏اى كسى را كه روز جزا را انكار مى‏كند؟
فولادوند: آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى‏ خواند ديدى
قمشه‌ای: آیا دیدی آن کس را که روز جزا را انکار می‌کرد؟
مکارم شیرازی: آيا كسي كه روز جزا را پيوسته انكار مي‏كند مشاهده كردي ؟
فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿۲﴾
انصاریان: همان که یتیم را به خشونت و جفا از خود می راند،
خرمشاهی: اين همان كسى است كه يتيم را مى‏راند
فولادوند: اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى ‏راند
قمشه‌ای: این همان شخص (بی رحم) است که یتیم را (از در خود) به قهر می‌راند.
مکارم شیرازی: او همان كسي است كه يتيم را با خشونت مي‏راند.
وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳﴾
انصاریان: و [کسی را] به طعام دادن به مستمند تشویق نمی کند.
خرمشاهی: و بر اطعام بينوا، ترغيب نمى‏كند
فولادوند: و به خوراك‏ دادن بينوا ترغيب نمى ‏كند
قمشه‌ای: و (کسی را) بر اطعام فقیر ترغیب نمی‌کند.
مکارم شیرازی: و ديگران را به اطعام مسكين تشويق نمي‏كند.
فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ ﴿۴﴾
انصاریان: پس وای بر نمازگزاران
خرمشاهی: پس واى بر آن نمازگزاران‏
فولادوند: پس واى بر نمازگزارانى
قمشه‌ای: پس وای بر آن نماز گزاران.
مکارم شیرازی: پس واي بر نمازگزاراني كه...
الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿۵﴾
انصاریان: که از نمازشان غافل و نسبت به آن سهل انگارند.
خرمشاهی: همان كسانى كه از نماز خويش غافلند
فولادوند: كه از نمازشان غافلند
قمشه‌ای: که دل از یاد خدا غافل دارند.
مکارم شیرازی: نماز خود را به دست فراموشي مي‏سپارند
الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ ﴿۶﴾
انصاریان: همانان که همواره ریا می کنند
خرمشاهی: كسانى كه ايشان [در نماز هم‏] رياكارى مى‏كنند
فولادوند: آنان كه ريا مى كنند
قمشه‌ای: همانان که (اگر طاعتی کنند به) ریا و خود نمایی کنند.
مکارم شیرازی: آنها كه ريا مي‏كنند.
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿۷﴾
انصاریان: و از [دادن] وسایل و ابزار ضروری زندگی [و زکات، هدیه و صدقه به نیازمندان] دریغ می ورزند.
خرمشاهی: و زكات را باز مى‏دارند
فولادوند: و از [دادن] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه] خوددارى مى ‏ورزند
قمشه‌ای: و زکات و احسان را (از فقیران و هر خیر کوچک را حتی قرض را هم از محتاجان) منع کنند.
مکارم شیرازی: و ديگران را از ضروريات زندگي منع مي‏نمايند.