وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ
﴿۲۹﴾
انصاریان: و از نشانه های [ربوبیت و قدرت] او آفرینش آسمان ها و زمین است و [نیز] آنچه از جنبنده میان آن دو پراکنده است، و او هرگاه بخواهد بر جمع کردنشان تواناست.
خرمشاهی: و از آيات او آفرينش آسمانها و زمين است و جانورانى كه در آنها پراكنده است، و او هرگاه بخواهد بر گردآوردن آنها تواناست فولادوند: و از نشانه هاى [قدرت] اوست آفرينش آسمانها و زمين و آنچه از [انواع] جنبنده در ميان آن دو پراكنده است و او هرگاه بخواهد بر گردآوردن آنان تواناست قمشهای: و از جمله آیات (قدرت) او خلقت آسمانها و زمین است و هم آنچه در آنها از انواع جنبندگان پراکنده است، و او بر جمع آوری موجوداتی که (در آسمانها و کرات بیشمار عالم) پراکنده است هر وقت بخواهد قادر است. مکارم شیرازی: و از آيات او است آفرينش آسمانها و زمين و آنچه از جنبندگان در آنها خلق و منتشر نموده، و او هرگاه بخواهد قادر بر جمع آنها است.
وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ
﴿۳۰﴾
انصاریان: و هر آسیبی به شما رسد به سبب اعمالی است که مرتکب شده اید، و از بسیاری [از همان اعمال هم] درمی گذرد.
خرمشاهی: و هر مصيبتى كه به شما برسد از كار و كردار خودتان است، و او از بسيارى [گناهان] در مىگذرد فولادوند: و هر [گونه] مصيبتى به شما برسد به سبب دستاورد خود شماست و [خدا] از بسيارى درمى گذرد قمشهای: و آنچه از رنج و مصائب به شما میرسد همه از دست (اعمال زشت) خود شماست در صورتی که خدا بسیاری از اعمال بد را عفو میکند. مکارم شیرازی: هر مصيبتي به شما رسد به خاطر اعمالي است كه انجام داده ايد، و بسياري را نيز عفو ميكند.
وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ
﴿۳۱﴾
انصاریان: و شما در زمین عاجزکننده [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرت او بیرون روید] و جز خدا هیچ سرپرست و یاوری برای شما نیست.
خرمشاهی: و شما در روى زمين گزير و گريزى نداريد، و شما را در برابر خداوند يار و ياورى نيست فولادوند: و شما در زمين درمانده كننده [خدا] نيستيد و جز خدا شما را سرپرست و ياورى نيست قمشهای: و شما در زمین هیچ قدرتی ندارید و از کوچکترین قوای جهان زبون و عاجزید و غیر خدا در عالم هیچ یار و یاوری ندارید. مکارم شیرازی: و شما هرگز نميتوانيد در زمين از قدرت خداوند فرار كنيد، و غير از خدا هيچ ولي و ياوري براي شما نيست!
وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ
﴿۳۲﴾
انصاریان: از نشانه های او کشتی های کوه آسا در میان دریاست [که به کمک باد در حرکت اند.]
خرمشاهی: و از پديدههاى شگرف او كشتيهاست مانند كوهها در دريا فولادوند: و از نشانه هاى او سفينه هاى كوه آسا در درياست قمشهای: و یکی از آیات (قدرت) الهی سیر و گردش کشتیهاست که در آب دریا مانند کوههای بلند در حرکت است. مکارم شیرازی: از نشانه هاي او كشتيهائي است همچون كوهها كه در دريا در حركت است.
إِنْ يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
﴿۳۳﴾
انصاریان: اگر بخواهد باد را فرومی نشاند، در نتیجه کشتی ها به روی آب ساکن و بی حرکت می مانند؛ یقیناً در این واقعیت برای هر شکیبای سپاس گزاری نشانه هایی [بر قدرت و ربوبیت خدا] ست.
خرمشاهی: اگر خواهد باد را نگه دارد، آنگاه آنها بر روى آن [دريا] راكد مانند، در اين براى هر شكيباى شاكرى مايههاى عبرت است فولادوند: اگر بخواهد باد را ساكن مى گرداند و [سفينه ها] بر پشت [آب] متوقف مى مانند قطعا در اين [امر] براى هر شكيباى شكرگزارى نشانه هاست قمشهای: اگر خدا بخواهد باد را سکون و آرامش دهد تا کشتیها بر پشت آب از جنبش بایستد. در این کار برای مردم با صبر شکر گزار ادلّهای (از قدرت خدا) نمودار است. مکارم شیرازی: اگر اراده كند باد را ساكن ميسازد تا آنها بر پشت دريا متوقف شوند، در اين نشانه هائي است براي هر صبر كننده شكرگزار.
أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَنْ كَثِيرٍ
﴿۳۴﴾
انصاریان: یا اگر بخواهد کشتی ها را [با سرنشینانش] به سبب گناهانی که مرتکب شده اند، نابود می کند و از بسیاری [از همان گناهان] می گذرد.
خرمشاهی: يا آنان [/اهل كشتى] را به خاطر كار و كردارشان نابود كند، و او از بسيارى [گناهان] در مىگذرد فولادوند: يا به [سزاى] آنچه [كشتى نشينان] مرتكب شده اند هلاكشان كند و[لى] از بسيارى درمى گذرد قمشهای: یا اگر بخواهد خدا کشتیهایشان را به جرم بدکاری به دریا غرق میکند و (اگر بخواهد) بسیاری از جرم شما را میبخشد. مکارم شیرازی: يا اگر بخواهد آنها را به خاطر اعمالي كه سرنشينانش مرتكب شده اند نابود ميسازد، و در عين حال بسياري را ميبخشد.
وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ
﴿۳۵﴾
انصاریان: و تا کسانی که درآیات ما مجادله و ستیزه می کنند، بدانند که آنان را [از عرصه قدرت ما] هیچ گریزگاهی نیست.
خرمشاهی: و كسانى كه در آيات ما مجادله مىكنند، بدانند كه گريزگاهى ندارند فولادوند: و [تا] آنان كه در آيات ما مجادله مى كنند بدانند كه ايشان را [روى] گريزى نيست قمشهای: و تا آنان که در آیات ما راه جدال و انکار میپیمایند بدانند که بر آنها (از قهر و عذاب ما) هیچ مفرّ و نجاتی نیست. مکارم شیرازی: تا كساني كه در آيات ما مجادله ميكنند بدانند هيچ پناهگاهي ندارند.
فَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
﴿۳۶﴾
انصاریان: پس آنچه [از کالا، وسایل و ابزار مادی] به شما داده اند، متاع [اندک و زودگذر] زندگی دنیاست، و آنچه [از بهره و پاداش] نزد خداست، برای کسانی که ایمان آورده اند و بر پروردگارشان توکل می کنند، بهتر و پایدارتر است.
خرمشاهی: پس آنچه به شما داده شده است، بهره زندگانى دنياست، و براى كسانى كه ايمان آوردهاند و به پروردگارشان توكل كردهاند، آنچه نزد خداوند است، بهتر و پايدارتر است فولادوند: و آنچه به شما داده شده برخوردارى [و كالاى] زندگى دنياست و آنچه پيش خداست براى كسانى كه گرويده اند و به پروردگارشان اعتماد دارند بهتر و پايدارتر است قمشهای: پس چیزی که نصیب شما گردیده متاع (فانی) زندگی دنیاست و آنچه نزد خداست بسیار بهتر و باقیتر است اما آن مخصوص است به آنان که به خدا ایمان آوردهاند و بر پروردگار خود توکل میکنند. مکارم شیرازی: آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگي دنيا است، و آنچه نزد خدا است براي كساني كه ايمان آورده اند و بر پروردگارشان توكل ميكنند، بهتر و پايدارتر است.
وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ
﴿۳۷﴾
انصاریان: و [همان] کسانی که از گناهان بزرگ و از کارهای زشت دوری می کنند و هنگامی که [به مردم] خشم می گیرند، راه چشم پوشی و گذشت را برمی گزینند؛
خرمشاهی: و همچنين [براى] كسانى كه از گناهان كبيره و ناشايستيها پرهيز مىكنند، و چون خشمگين شوند، گذشت مىكنند فولادوند: و كسانى كه از گناهان بزرگ و زشتكاريها خود را به دور مى دارند و چون به خشم درمى آيند درمى گذرند قمشهای: و آنان که از گناهان بزرگ و زشتکاری میپرهیزند و چون (بر کسی) خشم و غضب کنند (بر او) میبخشند. مکارم شیرازی: همان كساني كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب ميورزند و هنگامي كه خشمگين ميشوند عفو ميكنند.
وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ
﴿۳۸﴾
انصاریان: و آنان که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند و نماز را برپا داشتند و کارشان در میان خودشان بر پایه مشورت است و از آنچه روزی آنان کرده ایم، انفاق می کنند؛
خرمشاهی: و كسانى كه نداى پروردگارشان را استجابت كردهاند، و نماز را بر پا داشتهاند و كارشان رايزنى با همديگر است، و از آنچه روزيشان دادهايم، مىبخشند فولادوند: و كسانى كه [نداى] پروردگارشان را پاسخ [مثبت] داده و نماز برپا كرده اند و كارشان در ميانشان مشورت است و از آنچه روزيشان داده ايم انفاق مى كنند قمشهای: و آنان که امر خدایشان را اجابت کردند و نماز به پا داشتند و کارشان را به مشورت یکدیگر انجام میدهند و از آنچه روزی آنها کردیم (به فقیران) انفاق میکنند. مکارم شیرازی: و آنها كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده، و نماز را برپا داشته، و كارهايشان به طريق مشورت در ميان آنها صورت ميگيرد، و از آنچه به آنها روزي داده ايم انفاق ميكنند. |
||