وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى
﴿۲﴾
انصاریان: و به روز هنگامی که آشکار شود
خرمشاهی: و سوگند به روز چون روشن شود فولادوند: سوگند به روز چون جلوه گرى آغازد قمشهای: و قسم به روز هنگامی که روشن و فروزان گردد. مکارم شیرازی: و قسم به روز هنگامي كه تجلي كند.
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى
﴿۳﴾
انصاریان: و به آنکه نر و ماده آفرید؛
خرمشاهی: و سوگند به آنكه نرينه و مادينه آفريد فولادوند: و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد قمشهای: و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده بیافرید. مکارم شیرازی: و قسم به آن كس كه جنس مذكر و مؤ نث را آفريد.
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى
﴿۴﴾
انصاریان: همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛
خرمشاهی: كه كوشش شما پراكنده [و گونهگون] است فولادوند: كه همانا تلاش شما پراكنده است قمشهای: (قسم به این آیات الهی) که سعی و کوشش شما مردم بسیار مختلف است (برخی بر صلاح و برخی بر فساد میکوشید). مکارم شیرازی: كه سعي و تلاش شما مختلف است:
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى
﴿۵﴾
انصاریان: اما کسی که [ثروتش را در راه خدا] انفاق کرد و پرهیزکاری پیشه ساخت
خرمشاهی: حال اگر كسى [مالى] بخشيد و پروا و پرهيز ورزيد فولادوند: اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت قمشهای: اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد. مکارم شیرازی: اما آن كس كه (در راه خدا) انفاق كند و پرهيزگاري پيش گيرد.
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى
﴿۶﴾
انصاریان: و وعده نیکوتر را [که وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهیزکاری است] باور کرد؛
خرمشاهی: و [وعده] بهشت را استوار داشت فولادوند: و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد قمشهای: و به نیکویی (یعنی به نعیم آخرت با هر خیر و سعادت که در قرآن بیان شده) تصدیق کرد. مکارم شیرازی: و جزاي نيك (الهي) را تصديق كند.
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى
﴿۷﴾
انصاریان: پس به زودی او را برای راه آسانی [که انجام همه اعمال نیک به توفیق خداست] آماده می کنیم
خرمشاهی: زودا كه راهش را به سوى خير و آسانى هموار كنيم فولادوند: بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت قمشهای: ما هم البته کار او را (در دو عالم) سهل و آسان میگردانیم. مکارم شیرازی: ما او را در مسير آساني قرار ميدهيم.
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى
﴿۸﴾
انصاریان: و اما کسی که [از انفاق ثروت] بخل ورزید و خود را بی نیاز نشان داد
خرمشاهی: و اما كسى كه دريغورزيد و بىنيازى نمود فولادوند: و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى نياز ديد قمشهای: اما هر کس بخل ورزید و خود را (از لطف خدا) بی نیاز دانست. مکارم شیرازی: اما كسي كه بخل ورزد و از اين طريق بينيازي طلبد.
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى
﴿۹﴾
انصاریان: و وعده نیکوتر را تکذیب کرد،
خرمشاهی: و وعده بهشت را دروغ انگاشت فولادوند: و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت قمشهای: و نیکویی را تکذیب کرد. مکارم شیرازی: و پاداش نيك (الهي) را تكذيب كند.
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى
﴿۱۰﴾
انصاریان: پس او را برای راه سخت و دشواری [که سلب هرگونه توفیق از اوست] آماده می کنیم،
خرمشاهی: زودا كه راهش را به سوى شر و دشوارى هموار كنيم فولادوند: بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود قمشهای: پس به زودی کار او را (در دو عالم) دشوار میکنیم. مکارم شیرازی: ما به زودي او را در مسير دشواري قرار ميدهيم.
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى
﴿۱۱﴾
انصاریان: و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند.
خرمشاهی: و چون به هلاكت افتد مالش به كار او نيايد فولادوند: و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى آيد قمشهای: و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد. مکارم شیرازی: و در آن هنگام كه (در جهنم يا قبر) سقوط ميكند اموالش به حال او سودي نخواهد داشت! |
||