وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى
﴿۱۱﴾
انصاریان: و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند.
خرمشاهی: و چون به هلاكت افتد مالش به كار او نيايد فولادوند: و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى آيد قمشهای: و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد. مکارم شیرازی: و در آن هنگام كه (در جهنم يا قبر) سقوط ميكند اموالش به حال او سودي نخواهد داشت!
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى
﴿۱۲﴾
انصاریان: بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست.
خرمشاهی: بىگمان راهنمايى [بندگان] بر ماست فولادوند: همانا هدايت بر ماست قمشهای: و البته بر ماست که (خلق را) هدایت کنیم. مکارم شیرازی: مسلما هدايت كردن بر ما است.
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى
﴿۱۳﴾
انصاریان: و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست.
خرمشاهی: و بىگمان [جهان] واپسين و نخستين ما راست فولادوند: و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست قمشهای: و ملک دنیا و آخرت از ماست (به هر که بخواهیم و صلاح دانیم میبخشیم). مکارم شیرازی: و دنيا و آخرت از آن ما است.
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى
﴿۱۴﴾
انصاریان: پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم.
خرمشاهی: پس شما را از آتشى كه زبانه زند هشدار دهم فولادوند: پس شما را به آتشى كه زبانه مى كشد هشدار دادم قمشهای: من شما را از آتش شعلهور دوزخ ترسانیدم و آگاه ساختم. مکارم شیرازی: و من شما را از آتشي كه زبانه ميكشد بيم ميدهم.
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى
﴿۱۵﴾
انصاریان: [که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند.
خرمشاهی: كه جز شقاوت پيشه وارد آن نشود فولادوند: جز نگونبخت تر[ين مردم] در آن درنيايد قمشهای: که هیچ کس در آن آتش در نیفتد مگر شقیترین خلق. مکارم شیرازی: كسي جز بدبخت ترين مردم وارد آن نميشود.
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى
﴿۱۶﴾
انصاریان: همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید.
خرمشاهی: همان كسى كه [حق را] انكار كرد و روى بر تافت فولادوند: همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت قمشهای: همان کس که (آیات و رسل حق را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید. مکارم شیرازی: همان كس كه آيات (خدا را) تكذيب كرد و به آن پشت نمود.
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى
﴿۱۷﴾
انصاریان: و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند.
خرمشاهی: و تقواپيشه از آن دور داشته خواهد شد فولادوند: و پاكرفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد قمشهای: و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند. مکارم شیرازی: و به زودي باتقواترين مردم از آن دور داشته ميشود.
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى
﴿۱۸﴾
انصاریان: همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند.
خرمشاهی: همان كسى كه مالش را مىبخشد كه پاكدلى يابد فولادوند: همان كه مال خود را مى دهد [براى آنكه] پاك شود قمشهای: آن کس که مال خود را (به فقیران اسلام) به وجه زکات بدهد. مکارم شیرازی: همان كس كه مال خود را (در راه خدا) ميبخشد تا تزكيه نفس كند.
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى
﴿۱۹﴾
انصاریان: و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد.
خرمشاهی: و بر او [منت از] نعمت كسى نيست كه بايد جزايش را بدهد فولادوند: و هيچ كس را به قصد پاداشيافتن نعمت نمى بخشد قمشهای: و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد. مکارم شیرازی: و هيچ كس را نزد او حق نعمتي نيست تا بخواهد (به وسيله اين انفاق) او را جزا دهد.
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى
﴿۲۰﴾
انصاریان: بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد.
خرمشاهی: [و نمىكند آنچه مىكند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلندمرتبهاش فولادوند: جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد] قمشهای: (او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است. مکارم شیرازی: بلكه تنها هدفش جلب رضاي پروردگار بزرگ او است. |
||