ParsQuran
سوره 92: الليل - جزء 30

وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿۱۱﴾
انصاریان: و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند.
خرمشاهی: و چون به هلاكت افتد مالش به كار او نيايد
فولادوند: و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى ‏آيد
قمشه‌ای: و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد.
مکارم شیرازی: و در آن هنگام كه (در جهنم يا قبر) سقوط مي‏كند اموالش به حال او سودي نخواهد داشت!
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ﴿۱۲﴾
انصاریان: بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست.
خرمشاهی: بى‏گمان راهنمايى [بندگان‏] بر ماست‏
فولادوند: همانا هدايت بر ماست
قمشه‌ای: و البته بر ماست که (خلق را) هدایت کنیم.
مکارم شیرازی: مسلما هدايت كردن بر ما است.
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿۱۳﴾
انصاریان: و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست.
خرمشاهی: و بى‏گمان [جهان‏] واپسين و نخستين ما راست‏
فولادوند: و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست
قمشه‌ای: و ملک دنیا و آخرت از ماست (به هر که بخواهیم و صلاح دانیم می‌بخشیم).
مکارم شیرازی: و دنيا و آخرت از آن ما است.
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿۱۴﴾
انصاریان: پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم.
خرمشاهی: پس شما را از آتشى كه زبانه زند هشدار دهم‏
فولادوند: پس شما را به آتشى كه زبانه مى ‏كشد هشدار دادم
قمشه‌ای: من شما را از آتش شعله‌ور دوزخ ترسانیدم و آگاه ساختم.
مکارم شیرازی: و من شما را از آتشي كه زبانه مي‏كشد بيم مي‏دهم.
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿۱۵﴾
انصاریان: [که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند.
خرمشاهی: كه جز شقاوت پيشه وارد آن نشود
فولادوند: جز نگون‏بخت‏ تر[ين مردم] در آن درنيايد
قمشه‌ای: که هیچ کس در آن آتش در نیفتد مگر شقی‌ترین خلق.
مکارم شیرازی: كسي جز بدبخت ترين مردم وارد آن نمي‏شود.
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۶﴾
انصاریان: همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید.
خرمشاهی: همان كسى كه [حق را] انكار كرد و روى بر تافت‏
فولادوند: همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت
قمشه‌ای: همان کس که (آیات و رسل حق را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید.
مکارم شیرازی: همان كس كه آيات (خدا را) تكذيب كرد و به آن پشت نمود.
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿۱۷﴾
انصاریان: و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند.
خرمشاهی: و تقواپيشه از آن دور داشته خواهد شد
فولادوند: و پاك‏رفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد
قمشه‌ای: و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند.
مکارم شیرازی: و به زودي باتقواترين مردم از آن دور داشته مي‏شود.
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ﴿۱۸﴾
انصاریان: همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند.
خرمشاهی: همان كسى كه مالش را مى‏بخشد كه پاكدلى يابد
فولادوند: همان كه مال خود را مى‏ دهد [براى آنكه] پاك شود
قمشه‌ای: آن کس که مال خود را (به فقیران اسلام) به وجه زکات بدهد.
مکارم شیرازی: همان كس كه مال خود را (در راه خدا) مي‏بخشد تا تزكيه نفس ‍ كند.
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿۱۹﴾
انصاریان: و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد.
خرمشاهی: و بر او [منت از] نعمت كسى نيست كه بايد جزايش را بدهد
فولادوند: و هيچ كس را به قصد پاداش‏يافتن نعمت نمى ‏بخشد
قمشه‌ای: و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد.
مکارم شیرازی: و هيچ كس را نزد او حق نعمتي نيست تا بخواهد (به وسيله اين انفاق) او را جزا دهد.
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿۲۰﴾
انصاریان: بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد.
خرمشاهی: [و نمى‏كند آنچه مى‏كند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلندمرتبه‏اش‏
فولادوند: جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد]
قمشه‌ای: (او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است.
مکارم شیرازی: بلكه تنها هدفش جلب رضاي پروردگار بزرگ او است.