|
أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ
﴿۱۷﴾
انصاریان: آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟
خرمشاهی: آيا در شتر نمىنگرند كه چگونه [بديع] آفريده شده است؟ فولادوند: آيا به شتر نمى نگرند كه چگونه آفريده شده قمشه‌ای: آیا مردم در خلقت شتر نمی‌نگرند که چگونه (به انواع حکمت و منفعت برای بشر) خلق شده است؟ مکارم شیرازی: آيا آنها به شتر نمينگرند چگونه آفريده شده ؟
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ
﴿۱۸﴾
انصاریان: و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟
خرمشاهی: و نيز به آسمان كه چگونه برافراشته شده است فولادوند: و به آسمان كه چگونه برافراشته شده قمشه‌ای: و در خلقت کاخ بلند آسمان فکر نمی‌کنند که چگونه آن را بر افراشته‌اند؟ مکارم شیرازی: و به آسمان نگاه نميكنند كه چگونه بر پا شده ؟
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ
﴿۱۹﴾
انصاریان: و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟
خرمشاهی: و نيز به كوهها كه چگونه بر قرار گرديده است فولادوند: و به كوه ها كه چگونه برپا داشته شده قمشه‌ای: و کوهها را نمی‌بینند که چگونه بر زمین کوبیده‌اند؟ مکارم شیرازی: و به كوهها كه چگونه در جاي خود نصب گرديده ؟
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ
﴿۲۰﴾
انصاریان: و به زمین که چگونه گسترده شده؟
خرمشاهی: و نيز به زمين كه چگونه گسترده شده است فولادوند: و به زمين كه چگونه گسترده شده است قمشه‌ای: و به زمین نظر نمی‌کنند که چگونه گسترده‌اند؟ مکارم شیرازی: و به زمين كه چگونه مسطح گشته ؟
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ
﴿۲۱﴾
انصاریان: پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛
خرمشاهی: پس اندرز ده كه همانا تو اندرزگويى فولادوند: پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهنده اى قمشه‌ای: پس خلق را (به حکمتهای الهی) متذکر ساز که وظیفه پیغمبری تو غیر از این نیست. مکارم شیرازی: پس تذكر ده تو فقط تذكر دهنده اي.
لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ
﴿۲۲﴾
انصاریان: تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،]
خرمشاهی: [و] بر آنان مسلط [و حكمفرما] نيستى فولادوند: بر آنان تسلطى ندارى قمشه‌ای: تو مسلط و توانا بر (تبدیل کفر و ایمان) آنها نیستی. مکارم شیرازی: تو مسلط بر آنها نيستي كه مجبورشان (بر ايمان) كني.
إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ
﴿۲۳﴾
انصاریان: ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید.
خرمشاهی: مگر كسى كه روى برتابد و كفر پيشه كند فولادوند: مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد قمشه‌ای: جز آنکه هر کس (پس از تذکر) روی از حق بگرداند و کافر شود. مکارم شیرازی: مگر كسي كه پشت كند و كافر شود.
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ
﴿۲۴﴾
انصاریان: پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد.
خرمشاهی: كه خداوند او را به عذابى سهمگين، عذاب كند فولادوند: كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند قمشه‌ای: او را خدا به عذابی بزرگ (در دوزخ) معذب کند. مکارم شیرازی: كه خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات ميكند.
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ
﴿۲۵﴾
انصاریان: قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست.
خرمشاهی: بىگمان بازگشت آنان به نزد ماست فولادوند: در حقيقت بازگشت آنان به سوى ماست قمشه‌ای: البته باز گشت آنها به سوی ماست. مکارم شیرازی: مسلما بازگشت آنها به سوي ما است.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ
﴿۲۶﴾
انصاریان: آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست.
خرمشاهی: سپس حساب آنان با ماست فولادوند: آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست قمشه‌ای: آن گاه حسابشان بر ما خواهد بود. مکارم شیرازی: و مسلما حساب آنها با ما است. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو