|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى
﴿۱﴾
انصاریان: نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار.
خرمشاهی: به نام پروردگارت كه بلندمرتبه است، تسبيح گوى فولادوند: نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى قمشه‌ای: (ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکی یاد کن. مکارم شیرازی: نام پروردگار بلند مرتبهات را منزه دار.
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى
﴿۲﴾
انصاریان: آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید.
خرمشاهی: همانكه آفريد و سامان بخشيد فولادوند: همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد قمشه‌ای: آن خدایی که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانید. مکارم شیرازی: همان خداوندي كه آفريد و منظم كرد.
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى
﴿۳﴾
انصاریان: و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد،
خرمشاهی: همان كسى كه اندازه آفرينى و رهنمايى كرد فولادوند: و آنكه اندازه گيرى كرد و راه نمود قمشه‌ای: آن خدایی که (هر چیز را) قدر و اندازه‌ای داد و (به راه کمالش) هدایت نمود. مکارم شیرازی: و همان كس كه تقدير كرد و هدايت فرمود.
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى
﴿۴﴾
انصاریان: و آنکه چراگاه را رویانید،
خرمشاهی: و همان كسى كه چراگاهها[ى سبز و خرم] رويانيد فولادوند: و آنكه چمنزار را برآورد قمشه‌ای: آن خدایی که گیاه را سبز و خرم از زمین برویانید. مکارم شیرازی: و آنكس كه چراگاه را به وجود آورد.
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى
﴿۵﴾
انصاریان: و آن را خاشاکی سیاه گردانید،
خرمشاهی: و سرانجام آن را خاشاكى [پژمرده و] سياه گردانيد فولادوند: و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيره گون گردانيد قمشه‌ای: و آن گاه خشک و سیاهش گردانید. مکارم شیرازی: سپس آن را خشك و سياه قرار داد.
سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى
﴿۶﴾
انصاریان: به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد،
خرمشاهی: زودا كه تو را به خواندن آوريم و از ياد مگذارى فولادوند: ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى قمشه‌ای: ما تو را قرائت آیات قرآن چندان آموزیم که هیچ فراموش نکنی. مکارم شیرازی: ما به زودي (قرآن را) بر تو قرائت ميكنيم و هرگز فراموش نخواهي كرد.
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى
﴿۷﴾
انصاریان: جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند.
خرمشاهی: مگر آنچه خدا خواهد، كه او آشكار و نهان را مىداند فولادوند: جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى داند قمشه‌ای: مگر آنچه خدا خواهد (که از یادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاه است. مکارم شیرازی: مگر آنچه را خدا بخواهد، كه او آشكار و پنهان را ميداند.
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى
﴿۸﴾
انصاریان: و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم.
خرمشاهی: و در كار تو آسانى پديد آوريم فولادوند: و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مى گردانيم قمشه‌ای: و ما تو را بر طریقه (شریعت سهل و) آسان موفق می‌داریم. مکارم شیرازی: و ما تو را براي انجام هر كار خير آماده ميكنيم.
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَى
﴿۹﴾
انصاریان: پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد.
خرمشاهی: پس اندرز ده، اگر [دهى] اندرز سود دهد فولادوند: پس پند ده اگر پند سود بخشد قمشه‌ای: پس (به آیات الهی خلق را) متذکر ساز اگر سودمند افتد. مکارم شیرازی: پس تذكر ده اگر تذكر مفيد باشد.
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَى
﴿۱۰﴾
انصاریان: کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود.
خرمشاهی: زودا كسى كه خشيت پيشه كرده است، پند گيرد فولادوند: آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد قمشه‌ای: البته هر که خدا ترس باشد (به این تذکر) پند می‌گیرد. مکارم شیرازی: و به زودي آنها كه از خدا ميترسند متذكر ميشوند.
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى
﴿۱۱﴾
انصاریان: و کسی که از همه بدبخت تر است از آن کناره می گیرد.
خرمشاهی: و شقاوتپيشه از آن دورى كند فولادوند: و نگونبخت خود را از آن دور مى دارد قمشه‌ای: و آن که شقی‌ترین مردم است از آن دوری گزیند. مکارم شیرازی: اما بدبخت ترين افراد از آن دوري ميگزيند.
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى
﴿۱۲﴾
انصاریان: همان کسی که در آتش بزرگ تر در می آید.
خرمشاهی: همان كسى كه به آتش سترگ درآيد فولادوند: همان كس كه در آتشى بزرگ در آيد قمشه‌ای: همان کس که عاقبت به آتش بسیار سخت دوزخ در افتد. مکارم شیرازی: همان كسي كه در آتش بزرگ وارد ميشود.
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى
﴿۱۳﴾
انصاریان: آن گاه در آنجا نه می میرد و نه به خوشی زندگی می کند.
خرمشاهی: آنگاه در آنجا نه بميرد و نه زنده بماند فولادوند: آنگاه نه در آن مى ميرد و نه زندگانى مى يابد قمشه‌ای: و در آن دوزخ نه بمیرد (تا راحت شود) و نه زنده ماند (و برخوردار از زندگانی باشد). مکارم شیرازی: سپس در آن آتش نه ميميرد و نه زنده ميشود.
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى
﴿۱۴﴾
انصاریان: بی تردید کسی که خود را [از زشتی های باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد.
خرمشاهی: به راستى هر كس پاكدلى پيشه كرد، رستگار شد فولادوند: رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد قمشه‌ای: حقّا فلاح و رستگاری یافت آن کسی که تزکیه نفس کرد. مکارم شیرازی: مسلما رستگار ميشود كسي كه خود را تزكيه كند.
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى
﴿۱۵﴾
انصاریان: و نام پروردگارش را یاد کرد، پس نماز خواند.
خرمشاهی: و [هر كس] كه نام پروردگارش را ياد كرد و نيايش كرد فولادوند: و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد قمشه‌ای: و به ذکر نام خدا به نماز و طاعت پرداخت. مکارم شیرازی: و نام پروردگارش را بياد آورد و نماز بخواند.
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
﴿۱۶﴾
انصاریان: [ولی شما منکران لجوج به سوی راه رستگاری نمی روید] بلکه زندگی دنیا را [بر آن] ترجیح می دهید.
خرمشاهی: حق اين است كه شما زندگانى دنيا را بر مىگزينيد فولادوند: ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مى گزينيد قمشه‌ای: (اما شما مردم از جهل و غفلت از پی این سعادت نروید) بلکه زندگانی دنیا را بگزینید و عزیز دارید. مکارم شیرازی: بلكه شما حيات دنيا را مقدم ميداريد.
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى
﴿۱۷﴾
انصاریان: در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است.
خرمشاهی: و حال آنكه آخرت بهتر و پايندهتر است فولادوند: با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است قمشه‌ای: در صورتی که منزل آخرت بسی بهتر و پاینده‌تر (از دنیای چند روزه) است. مکارم شیرازی: در حالي كه آخرت بهتر و پايدارتر است.
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى
﴿۱۸﴾
انصاریان: همانا این [حقایق] در کتاب های آسمانی پیشین هست.
خرمشاهی: اين [نكته] در كتب آسمانى پيشين هم هست فولادوند: قطعا در صحيفه هاى گذشته اين [معنى] هست قمشه‌ای: این گفتار به حقیقت در کتب پیشین ذکر شده. مکارم شیرازی: اين دستورات در كتب آسماني پيشين آمده است.
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى
﴿۱۹﴾
انصاریان: [در] کتاب های ابراهیم وموسی.
خرمشاهی: در صحف ابراهيم و موسى فولادوند: صحيفه هاى ابراهيم و موسى قمشه‌ای: بخصوص در صحف ابراهیم و تورات موسی (مفصل بیان گردیده است). مکارم شیرازی: كتب ابراهيم و موسي. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو