|
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ
﴿۶﴾
انصاریان: ای انسان! یقیناً تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را [در حالی که مقام فرمانروایی مطلق و حکومت بر همه چیز ویژه اوست و هیچ حکومتی در برابرش وجود ندارد،] دیدار می کنی،
خرمشاهی: هان اى انسان تو در راه پروردگارت سخت كوشيدهاى [و رنج بردهاى] و به لقاى او نايل خواهى شد فولادوند: اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد قمشه‌ای: ای انسان البته با هر رنج و مشقت (در راه طاعت و عبادت حق بکوش که) عاقبت حضور پروردگار خود می‌روی. مکارم شیرازی: اي انسان! تو با تلاش و رنج به سوي پروردگارت ميروي و او را ملاقات خواهي كرد.
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ
﴿۷﴾
انصاریان: اما کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند،
خرمشاهی: اما هر كس كه كارنامهاش به دست راستش داده شود فولادوند: اما كسى كه كارنامه اش به دست راستش داده شود قمشه‌ای: اما آن کس که (در آن روز) نامه اعمالش به دست راست دهند. مکارم شیرازی: اما كسي كه نامه اعمالش به دست راستش داده شده.
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا
﴿۸﴾
انصاریان: به زودی با حسابی آسان به حسابش رسیدگیشود،
خرمشاهی: زودا كه حسابى آسان، با او محاسبه گردد فولادوند: بزودى اش حسابى بس آسان كنند قمشه‌ای: آن کس بسیار حسابش آسان کنند. مکارم شیرازی: به زودي حساب آساني براي او ميشود.
وَيَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا
﴿۹﴾
انصاریان: و خوشحال و شادمان به سوی خانواده اش [در بهشت] باز گردد،
خرمشاهی: و شادمان به سوى خانوادهاش بازگردد فولادوند: و شادمان به سوى كسانش باز گردد قمشه‌ای: و او به سوی کسان و خویشانش (در بهشت) مسرور و شادمان خواهد رفت. مکارم شیرازی: و خوشحال به اهل و خانواده اش باز ميگردد.
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ
﴿۱۰﴾
انصاریان: و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند،
خرمشاهی: و اما هر كس كه كارنامهاش از پس پشتش به او داده شود فولادوند: و اما كسى كه كارنامه اش از پشت سرش به او داده شود قمشه‌ای: و اما آن کس که نامه اعمالش را از پشت سر (به دست چپ) دهند. مکارم شیرازی: و اما كسي كه نامه اعمالش پشت سرش داده شده.
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا
﴿۱۱﴾
انصاریان: به زودی با فریادی حسرت بار، هلاکت و نابودی خود را خواهد،
خرمشاهی: زودا كه زارى سر دهد فولادوند: زودا كه هلاك [خويش] خواهد قمشه‌ای: او بر هلاک خود آه و فریاد حسرت بسیار کند. مکارم شیرازی: به زودي فريادش بلند ميشود كه اي واي بر من كه هلاك شدم!
وَيَصْلَى سَعِيرًا
﴿۱۲﴾
انصاریان: و در آتش افروخته در آید.
خرمشاهی: و به دوزخ در آيد فولادوند: و در آتش افروخته درآيد قمشه‌ای: و به آتش سوزان دوزخ در افتد. مکارم شیرازی: و در شعله هاي سوزان آتش دوزخ ميسوزد.
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا
﴿۱۳﴾
انصاریان: او همواره در میان خانواده اش [به ثروت و مال و مقام] خوشحال و شادمان بود.
خرمشاهی: چرا كه او در ميان خانوادهاش [به ناحق] شادمان بود فولادوند: او در [ميان] خانواده خود شادمان بود قمشه‌ای: که او میان کسانش بسیار مغرور و مسرور بود. مکارم شیرازی: او در ميان خانواده اش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود!
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ
﴿۱۴﴾
انصاریان: او می پنداشت که هرگز پس از مرگ [به حیات دوباره] باز نخواهد گشت.
خرمشاهی: و مىپنداشت كه هرگز [به قيامت] باز نگردد فولادوند: او مى پنداشت كه هرگز برنخواهد گشت قمشه‌ای: و گمان کرد که ابدا (به سوی خدا) باز نخواهد گشت. مکارم شیرازی: او گمان ميكرد هرگز بازگشت نميكند.
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا
﴿۱۵﴾
انصاریان: آری، بی تردید پروردگارش نسبت به [همه امور] او بینا بود [از این جهت تمام اعمال و دست آوردش را برای پاداش و کیفر ثبت کرد.]
خرمشاهی: آرى بىگمان پروردگارش به [احوال] او بينا بود فولادوند: آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود قمشه‌ای: بلی خدا به احوال و اعمال او کاملا آگاه است. مکارم شیرازی: آري پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براي حساب ثبت كرد). |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو