|
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۱﴾
انصاریان: مقربان آن را مشاهده می کنند.
خرمشاهی: كه مقربان شاهد آنند فولادوند: مقربان آن را مشاهده خواهند كرد قمشه‌ای: که مقربان درگاه حق به مشاهده آن مقام نائل شوند. مکارم شیرازی: كه مقربان شاهد آنند.
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
﴿۲۲﴾
انصاریان: بی تردید نیکان در نعمتی فراوانند
خرمشاهی: بىگمان نيكان در ناز و نعمت [بهشتى]اند فولادوند: براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود قمشه‌ای: محققا نیکوکاران در بهشت ابد متنعّمند. مکارم شیرازی: مسلما نيكان در انواع نعمت متنعمند.
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
﴿۲۳﴾
انصاریان: بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده و مناظر زیبای بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] می نگرند.
خرمشاهی: بر او رنگها [نشستهاند و] مىنگرند فولادوند: بر تختها [نشسته] مى نگرند قمشه‌ای: آنجا بر تختها (ی عزت تکیه زنند و رحمت و نعمتهای خدا را) بنگرند. مکارم شیرازی: بر تختهاي زيباي بهشتي تكيه كرده و به زيباييهاي بهشت مينگرند.
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ
﴿۲۴﴾
انصاریان: در چهره هایشان شادابی و طراوت نعمت را می یابی.
خرمشاهی: در چهرههايشان خرمى ناز و نعمت را باز مىشناسى فولادوند: از چهره هايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى يابى قمشه‌ای: در رخسارشان نشاط و شادمانی نعیم بهشتی خواهی دید. مکارم شیرازی: در چهره هاي آنها طراوت و نشاط نعمت را ميبيني.
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ
﴿۲۵﴾
انصاریان: آنان را از باده ناب و طهوری که سربسته و مُهر و موم شده است، می نوشانند.
خرمشاهی: از شرابى مهر شده به آنان نوشانند فولادوند: از باده اى مهر شده نوشانيده شوند قمشه‌ای: (ساقیان حور و غلمان) به آنها شراب ناب سر به مهر بنوشانند. مکارم شیرازی: آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته اي سيراب ميشوند.
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ
﴿۲۶﴾
انصاریان: مُهر و مومش مشک است، و رقابت کنندگان و مسابقه گران باید به سوی این نعمت ها بر یکدیگر پیشی گیرند،
خرمشاهی: كه مهر آن از مشك است و در اين راه است كه رقابتكوشان بايد به رقابت كوشند فولادوند: [باده اى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند قمشه‌ای: که به مشک مهر کرده‌اند و راغبان (عاقل) بر این نعمت و شادمانی ابدی باید به شوق و رغبت بکوشند. مکارم شیرازی: مهري كه بر آن نهاده شده از مشك است، و در اين نعمتهاي بهشتي بايد راغبان بر يكديگر پيشي گيرند!
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ
﴿۲۷﴾
انصاریان: و [این باده ناب مُهر و موم شده،] آمیخته ای از «تسنیم» است
خرمشاهی: و آميزه آن از تسنيم است فولادوند: و تركيبش از [چشمه] تسنيم است قمشه‌ای: و ترکیب طبع آن شراب ناب از (جشمه‌ای از) عالم بالاست. مکارم شیرازی: اين شراب (طهور) ممزوج با تسنيم است.
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۸﴾
انصاریان: [آن] چشمه ای که همواره مقربان از آن می نوشند.
خرمشاهی: چشمهاى كه مقربان از آن مىنوشند فولادوند: چشمه اى كه مقربان [خدا] از آن نوشند قمشه‌ای: سر چشمه‌ای که مقربان خدا از آن می‌نوشند. مکارم شیرازی: همان چشمه اي كه مقربان از آن مينوشند.
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
﴿۲۹﴾
انصاریان: بدکاران همواره [در دنیا از روی ریشخند و استهزا] به مؤمنان می خندیدند
خرمشاهی: بىگمان كسانى كه گناه كردهاند به مؤمنان مىخنديدند فولادوند: [آرى در دنيا] كسانى كه گناه میکردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى گرفتند قمشه‌ای: همانا (در دنیا) بد کاران بر اهل ایمان می‌خندیدند. مکارم شیرازی: بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤ منان ميخنديدند.
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ
﴿۳۰﴾
انصاریان: و هنگامی که بر آنان می گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره می گرفتند،
خرمشاهی: و چون از كنار ايشان مىگذشتند، به چشم و ابرو اشارت مىكردند فولادوند: و چون بر ايشان مى گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل میکردند قمشه‌ای: و چون به آنها می‌گذشتند به چشم طعن و استهزا می‌نگریستند. مکارم شیرازی: و هنگامي كه از كنار آنها (جمع مؤ منان) ميگذشتند آنها را با اشارات مورد سخريه قرار ميدادند. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو