ParsQuran
سوره 81: التكوير - جزء 30

وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿۱۱﴾
انصاریان: و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند
خرمشاهی: و چون آسمان پاره پاره گردد
فولادوند: و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود
قمشه‌ای: و هنگامی که آسمان را از جای بر کنند.
مکارم شیرازی: و در آن هنگام كه پرده از روي آسمان بر گرفته شود.
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾
انصاریان: و هنگامی که دوزخ افروخته شود….
خرمشاهی: و چون دوزخ فروزانده گردد
فولادوند: و آنگه كه جحيم را برافروزانند
قمشه‌ای: و هنگامی که آتش دوزخ را سخت بیفروزند.
مکارم شیرازی: و در آن هنگام كه دوزخ شعله ور گردد.
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾
انصاریان: و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند
خرمشاهی: و چون بهشت نزديك آورده شود
فولادوند: و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند
قمشه‌ای: و هنگامی که بهشت را (به اهلش) نزدیک سازند.
مکارم شیرازی: و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود.
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾
انصاریان: [در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند.
خرمشاهی: هر كس بداند كه چه آماده ساخته است‏
فولادوند: هر نفس بداند چه فراهم ديده
قمشه‌ای: در آن هنگام (که روز قیامت است) هر نفسی هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند.
مکارم شیرازی: آري در آن موقع هر كس مي‏داند چه چيزي را آماده كرده است!
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾
انصاریان: پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند،
خرمشاهی: پس سوگند مى‏خورم به اختران باز گردنده‏
فولادوند: نه نه سوگند به اختران گردان
قمشه‌ای: چنین نیست (که منکران قرآن پندارند) قسم یاد می‌کنم به ستارگان باز گردنده.
مکارم شیرازی: سوگند به ستارگاني كه باز مي‏گردند.
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿۱۶﴾
انصاریان: ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند
خرمشاهی: سيارگان پنهان رونده‏
فولادوند: [كز ديده] نهان شوند و از نو آيند
قمشه‌ای: که به گردش آیند و در مکان خود رخ پنهان کنند.
مکارم شیرازی: حركت مي‏كنند و از ديده‏ ها پنهان مي‏شوند.
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾
انصاریان: و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود
خرمشاهی: و سوگند به شب چون برود
فولادوند: سوگند به شب چون پشت گرداند
قمشه‌ای: قسم به شب تار هنگامی که روی جهان را تاریک گرداند.
مکارم شیرازی: و قسم به شب هنگامي كه پشت كند و به آخر رسد،
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾
انصاریان: و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید]
خرمشاهی: و سوگند به صبح چون بدمد
فولادوند: سوگند به صبح چون دميدن گيرد
قمشه‌ای: و قسم به صبح روشن وقتی که دم زند (و عالم را به روی خود بیفروزد).
مکارم شیرازی: و صبح هنگامي كه تنفس كند،
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۱۹﴾
انصاریان: که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است.
خرمشاهی: كه آن بر خوانده پيام‏آورى گرامى است‏
فولادوند: كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است
قمشه‌ای: (قسم به این آیات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئیل) است.
مکارم شیرازی: كه اين (قرآن) كلام فرستاده بزرگواري است (جبرييل امين).
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿۲۰﴾
انصاریان: نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛ ….
خرمشاهی: نيرومندى كه نزد [خداوند] صاحب عرش، صاحب مقام است‏
فولادوند: نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است
قمشه‌ای: که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خدای مقتدر عرش با جاه و منزلت است.
مکارم شیرازی: كه صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد.