وَفَاكِهَةً وَأَبًّا
﴿۳۱﴾
انصاریان: و میوه و چراگاه
خرمشاهی: و ميوه و علف فولادوند: و ميوه و چراگاه قمشهای: و انواع میوهها و علفها و مرتعها. مکارم شیرازی: و ميوه و چراگاه،
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۲﴾
انصاریان: تا مایه برخورداری شما و دام هایتان باشد. ….
خرمشاهی: كالايى براى شما و براى چارپايانتان فولادوند: [تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد قمشهای: تا شما آدمیان و حیوانات شما هم از آن بهرهمند شوید. مکارم شیرازی: تا وسيله اي براي بهره گيري و چهارپايانتان باشد.
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ
﴿۳۳﴾
انصاریان: پس زمانی که آن بانگ هولناک و مهیب در رسد،
خرمشاهی: چون بانگ گوشفرسا در آيد فولادوند: پس چون فرياد گوشخراش دررسد قمشهای: (به یاد آرید) آن گاه که ندای مهیب قیامت (به گوش همه خلق) برسد. مکارم شیرازی: هنگامي كه آن صداي مهيب (صيحه رستاخيز) بيايد (كافران در اندوه عميقي فرو ميروند)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ
﴿۳۴﴾
انصاریان: روزی که آدمی فرار می کند، از برادرش….
خرمشاهی: روزى كه انسان از برادرش بگريزد فولادوند: روزى كه آدمى از برادرش قمشهای: آن روز که (از وحشت و هولناکی) هر کس از برادرش میگریزد. مکارم شیرازی: در آن روز كه انسان از برادر خود فرار ميكند،
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ
﴿۳۵﴾
انصاریان: و از مادر و پدرش….
خرمشاهی: و از مادرش و پدرش فولادوند: و از مادرش و پدرش قمشهای: و بلکه از مادر و پدرش. مکارم شیرازی: و از مادر و پدرش،
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ
﴿۳۶﴾
انصاریان: و از همسر و فرزندانش
خرمشاهی: و همسرش و پسرانش فولادوند: و از همسرش و پسرانش مى گريزد قمشهای: و از زن و فرزندانش هم میگریزد. مکارم شیرازی: و زن و فرزندانش،
لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ
﴿۳۷﴾
انصاریان: در آن روز هرکسی از آنان را کاری است که او را به خود مشغول می کند [تا جایی که نمی گذارد به چیز دیگری بپردازد.]
خرمشاهی: براى هر كس از آنان در چنين روز كارى باشد كه او را از همه باز دارد فولادوند: در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى دارد قمشهای: در آن روز هر کس چنان گرفتار شأن و کار خود است که به هیچ کس نتواند پرداخت. مکارم شیرازی: در آن روز هر كدام از آنها وضعي دارد كه او را كاملا به خود مشغول ميسازد
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ
﴿۳۸﴾
انصاریان: در آن روز چهره هایی درخشان و نورانی است
خرمشاهی: در چنين روز چهرههايى تابناك باشد فولادوند: در آن روز چهره هايى درخشانند قمشهای: آن روز طایفهای (که اهل ایمانند) رخسارشان فروزان است. مکارم شیرازی: صورتهايي در آن روز گشاده و نوراني است،
ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ
﴿۳۹﴾
انصاریان: خندان و خوشحال….
خرمشاهی: خندان و شادمان فولادوند: خندان [و] شادانند قمشهای: خندان و شادمانند. مکارم شیرازی: خندان و مسرور است
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ
﴿۴۰﴾
انصاریان: و در آن روز چهره هایی است که بر آنان غبار نشسته
خرمشاهی: و در چنين روز بر چهرههايى غبار باشد فولادوند: و در آن روز چهره هايى است كه بر آنها غبار نشسته قمشهای: و رخسار گروهی گرد آلود غم و اندوه است. مکارم شیرازی: و صورتهايي در آن روز غبارآلود است، |
||