ParsQuran
سوره 80: عبس - جزء 30

كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾
انصاریان: این چنین [برخوردی شایسته] نیست، بی تردید این آیات قرآن مایه پند است.
خرمشاهی: چنين نيست، آن پندآموزى است‏
فولادوند: زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است
قمشه‌ای: این روا نیست، که آیات حق برای پند و تذکر (همه خلق) است.
مکارم شیرازی: هرگز چنين مكن، اين (قرآن) يك تذكر و ياد آوري است.
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿۱۲﴾
انصاریان: پس هرکه خواست از آن پند گیرد،
خرمشاهی: هر كه خواهد آن را ياد كند
فولادوند: تا هر كه خواهد از آن پند گيرد
قمشه‌ای: تا هر که بخواهد پند گیرد.
مکارم شیرازی: و هر كس بخواهد از آن پند مي‏گيرد.
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾
انصاریان: در صحیفه هایی است ارزشمند
خرمشاهی: در ميان صحيفه‏هاى ارجمند است‏
فولادوند: در صحيفه ‏هايى ارجمند
قمشه‌ای: آیات الهی در صحیفه‌هایی مکرّم (یعنی لوح محفوظ یا کتب آسمانی یا قلوب پاکان) نگاشته است.
مکارم شیرازی: در الواح پرارزشي ثبت است.
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾
انصاریان: بلند مرتبه و پاکیزه
خرمشاهی: كه بلندمرتبه است و پاك داشته‏
فولادوند: والا و پاك‏شده
قمشه‌ای: که آن صحیفه‌ها بسی بلند مرتبه و پاک و منزه (از خطا) است.
مکارم شیرازی: الواحي والاقدر و پاكيزه.
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾
انصاریان: در دست سفیرانی
خرمشاهی: به دست نويسندگانى‏
فولادوند: به دست فرشتگانى
قمشه‌ای: (سپرده) به دست سفیران حق (و فرشتگان وحی) است.
مکارم شیرازی: به دست سفيراني است،
كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾
انصاریان: بزرگوار و نیکوکار.
خرمشاهی: كه گراميانند و نيكان‏
فولادوند: ارجمند و نيكوكار
قمشه‌ای: که ملائکه مقرب عالی رتبه با حسن و کرامتند.
مکارم شیرازی: والامقام و فرمانبردار و نيكوكار.
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿۱۷﴾
انصاریان: مرگ بر انسان، چه کافر و ناسپاس است!
خرمشاهی: مرگ بر انسان [كافر] چقدر كافركيش است‏
فولادوند: كشته باد انسان چه ناسپاس است
قمشه‌ای: ای کشته باد انسان (بی ایمان) که تا این حد کفر و عناد می‌ورزد!
مکارم شیرازی: مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است؟!
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿۱۸﴾
انصاریان: [خدا] او را از چه چیز آفریده؟
خرمشاهی: مگر از چه چيزى او را آفريده است‏
فولادوند: او را از چه چيز آفريده است
قمشه‌ای: (نمی‌نگرد که) خدا و را از چه چیز خلق کرده است؟
مکارم شیرازی: (خداوند) او را از چه چيز آفريد؟
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿۱۹﴾
انصاریان: از نطفه ای [ناچیز و بی مقدار] آفریده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازه لازم عطا کرد.
خرمشاهی: او را از نطفه‏اى آفريده است و سر و سامان بخشيده است‏
فولادوند: از نطفه‏ اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد
قمشه‌ای: از آب نطفه (بی قدری بدین صورت زیبا) خلقتش فرمود
مکارم شیرازی: از نطفه ناچيزي او را آفريد، سپس اندازه گيري كرد و موزون ساخت.
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿۲۰﴾
انصاریان: آن گاه راه [هدایت، سعادت، خیر و طاعت] را برایش آسان ساخت.
خرمشاهی: سپس راه را بر او آسان داشته است‏
فولادوند: سپس راه را بر او آسان گردانيد
قمشه‌ای: سپس راه (خروج از نقص به کمال) را بر او سهل و آسان گردانید.
مکارم شیرازی: سپس راه را براي او آسان ساخت.