|
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا
﴿۳۱﴾
انصاریان: و از آن آبو چراگاهش را بیرون آورد،
خرمشاهی: از آن آب و چراگاه بيرون آورد فولادوند: آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد قمشه‌ای: و از آن آب و گیاه پدید آورد. مکارم شیرازی: آبش خارج كرد و چراگاهش را آماده ساخت
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا
﴿۳۲﴾
انصاریان: و کوه ها را محکم و استوار نمود
خرمشاهی: و كوهها را استوار بداشت فولادوند: و كوهها را لنگر آن گردانيد قمشه‌ای: و کوهها را بر روی آن استوار ساخت. مکارم شیرازی: و كوهها را ثابت و محكم نمود.
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۳﴾
انصاریان: تا مایه بهرهوری شما و دام هایتان باشد.
خرمشاهی: براى برخوردارى شما و چارپايانتان فولادوند: [تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد قمشه‌ای: تا (از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد) قوت شما و چهارپایانتان بر آید. مکارم شیرازی: همه اينها براي بهره گيري شما و چهارپايان شما است.
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى
﴿۳۴﴾
انصاریان: پس زمانی که آن حادثه بزرگ تر [و غیر قابل دفع] در رسد،
خرمشاهی: آنگاه كه هنگامه بزرگ فرارسد فولادوند: پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد قمشه‌ای: پس چون آن واقعه بزرگ (و حادثه عظیم قیامت) پدید آید. مکارم شیرازی: هنگامي كه آن حادثه بزرگ رخ دهد.
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى
﴿۳۵﴾
انصاریان: در آن روز انسان آنچه تلاش و کوشش کرده به یاد آورد
خرمشاهی: روزى كه انسان از آنچه كوشيده است، ياد آورد فولادوند: [آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد قمشه‌ای: در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد. مکارم شیرازی: در آن روز انسان به ياد كوششهايش ميافتد.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَى
﴿۳۶﴾
انصاریان: و دوزخ رابرای هر بیننده ای آشکار سازند،
خرمشاهی: و جهنم براى هر كه درنگرد آشكار شود فولادوند: و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد قمشه‌ای: و دوزخ برای بینندگان آشکار شود. مکارم شیرازی: و جهنم براي هر بيننده اي آشكار ميگردد.
فَأَمَّا مَنْ طَغَى
﴿۳۷﴾
انصاریان: و اما کسی که طغیان و سرکشی کرده
خرمشاهی: آنگاه هر كس طغيانورزيده باشد فولادوند: اما هر كه طغيان كرد قمشه‌ای: پس هر کس (از حکم شرع خدا) سرکش و طاغی شد. مکارم شیرازی: اما آن كسي كه طغيان كرده،
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
﴿۳۸﴾
انصاریان: و زندگی دنیا را [بر زندگی ابد و جاوید آخرت] ترجیح داده،
خرمشاهی: و زندگانى دنيا را برگزيده باشد فولادوند: و زندگى پست دنيا را برگزيد قمشه‌ای: و زندگی دنیا را برگزید. مکارم شیرازی: و زندگي دنيا را مقدم داشته،
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى
﴿۳۹﴾
انصاریان: پس بی تردید جایگاهش دوزخ است؛
خرمشاهی: بىشك جهنم جايگاه اوست فولادوند: پس جايگاه او همان آتش است قمشه‌ای: دوزخ جایگاه اوست. مکارم شیرازی: مسلما دوزخ جايگاه او است.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى
﴿۴۰﴾
انصاریان: و اما کسی که از مقام و منزلت پروردگارش ترسیده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛
خرمشاهی: و اما هر كس كه از ايستادن [در موضع حساب و حشر] در پيشگاه پروردگارش ترسيده و نفس را از هوى و هوس بازداشته باشد فولادوند: و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت قمشه‌ای: و هر کس از حضور در پیشگاه عزّ ربوبیت بترسید و از هوای نفس دوری جست. مکارم شیرازی: و آن كس كه از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوي باز داشته. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو