|
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا
﴿۲۷﴾
انصاریان: آیا آفریدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است یا آسمان که او آن را بنا کرد؟
خرمشاهی: آيا شما استوار آفريدهتريد يا آسمان كه آن را برافراشت فولادوند: آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است قمشه‌ای: آیا بنای شما آدمیان استوارتر است یا بنای آسمان بلند که خدا آفرید؟ مکارم شیرازی: آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشكل تر است يا آفرينش آسماني كه خداوند بنا نهاد؟!
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا
﴿۲۸﴾
انصاریان: سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نیکو قرار داد،
خرمشاهی: سقف آن را بلند بركشيد و آن را استوار كرد فولادوند: سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد قمشه‌ای: که سقفی بس بلند و محکم بنیان در کمال زیبایی استوار ساخت. مکارم شیرازی: سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا
﴿۲۹﴾
انصاریان: و شبش را تاریکو روزش را روشن ساخت،
خرمشاهی: و شب آن را تاريك كرد و روز آن را برآورد فولادوند: و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد قمشه‌ای: و شامش را تیره و روزش را روشن گردانید. مکارم شیرازی: و شبش را تاريك و روزش را آشكار نمود.
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا
﴿۳۰﴾
انصاریان: و زمین را پس از آن گسترانید،
خرمشاهی: و بعد از آن زمين را گستراند فولادوند: و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد قمشه‌ای: و زمین را پس از آن بگسترانید. مکارم شیرازی: و زمين را بعد از آن گسترش داد.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا
﴿۳۱﴾
انصاریان: و از آن آبو چراگاهش را بیرون آورد،
خرمشاهی: از آن آب و چراگاه بيرون آورد فولادوند: آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد قمشه‌ای: و از آن آب و گیاه پدید آورد. مکارم شیرازی: آبش خارج كرد و چراگاهش را آماده ساخت
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا
﴿۳۲﴾
انصاریان: و کوه ها را محکم و استوار نمود
خرمشاهی: و كوهها را استوار بداشت فولادوند: و كوهها را لنگر آن گردانيد قمشه‌ای: و کوهها را بر روی آن استوار ساخت. مکارم شیرازی: و كوهها را ثابت و محكم نمود.
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۳﴾
انصاریان: تا مایه بهرهوری شما و دام هایتان باشد.
خرمشاهی: براى برخوردارى شما و چارپايانتان فولادوند: [تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد قمشه‌ای: تا (از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد) قوت شما و چهارپایانتان بر آید. مکارم شیرازی: همه اينها براي بهره گيري شما و چهارپايان شما است.
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى
﴿۳۴﴾
انصاریان: پس زمانی که آن حادثه بزرگ تر [و غیر قابل دفع] در رسد،
خرمشاهی: آنگاه كه هنگامه بزرگ فرارسد فولادوند: پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد قمشه‌ای: پس چون آن واقعه بزرگ (و حادثه عظیم قیامت) پدید آید. مکارم شیرازی: هنگامي كه آن حادثه بزرگ رخ دهد.
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى
﴿۳۵﴾
انصاریان: در آن روز انسان آنچه تلاش و کوشش کرده به یاد آورد
خرمشاهی: روزى كه انسان از آنچه كوشيده است، ياد آورد فولادوند: [آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد قمشه‌ای: در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد. مکارم شیرازی: در آن روز انسان به ياد كوششهايش ميافتد.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَى
﴿۳۶﴾
انصاریان: و دوزخ رابرای هر بیننده ای آشکار سازند،
خرمشاهی: و جهنم براى هر كه درنگرد آشكار شود فولادوند: و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد قمشه‌ای: و دوزخ برای بینندگان آشکار شود. مکارم شیرازی: و جهنم براي هر بيننده اي آشكار ميگردد. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو