ParsQuran
سوره 78: النبأ - جزء 30

وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾
انصاریان: و روز را وسیله معاش مقرّر کردیم؛
خرمشاهی: و روز را وقت تلاش معاش قرار داده‏ايم‏
فولادوند: و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم
قمشه‌ای: و روز روشن را برای تحصیل معاش آنان مقرر داشتیم.
مکارم شیرازی: و روز را وسيله‏ اي براي زندگي و معاش.
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾
انصاریان: و بر فرازتان هفت آسماناستوار بنا نهادیم،
خرمشاهی: و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشته‏ايم‏
فولادوند: و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم
قمشه‌ای: و بر فراز شما هفت آسمان محکم بنا کردیم.
مکارم شیرازی: و بر فراز شما هفت (آسمان) محكم بنا كرديم.
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿۱۳﴾
انصاریان: و چراغی روشن و حرارت زا پدید آوردیم،
خرمشاهی: و چراغى درخشان پديد آورده‏ايم‏
فولادوند: و چراغى فروزان گذارديم
قمشه‌ای: و چراغی (چون خورشید) رخشان بر افروختیم.
مکارم شیرازی: و چراغي روشن و حرارت بخش آفريديم.
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿۱۴﴾
انصاریان: و از ابرهای متراکم و باران زا آبی ریزان نازل کردیم
خرمشاهی: و از ابرها آبى ريزان فرو فرستاده‏ايم‏
فولادوند: و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم
قمشه‌ای: و از فشار و تراکم ابرها آب باران فرو ریختیم.
مکارم شیرازی: و از ابرهاي باران زا آبي فراوان نازل كرديم.
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾
انصاریان: تا به وسیله آن دانه و گیاه برویانیم،
خرمشاهی: تا بدان دانه و گياه برآوريم‏
فولادوند: تا بدان دانه و گياه برويانيم
قمشه‌ای: تا بدان آب، دانه و گیاه رویانیم.
مکارم شیرازی: تا به وسيله آن دانه و گياه بسيار برويانيم.
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾
انصاریان: و باغ هایی از درختان به هم پیچیده و انبوه بیرون آوریم.
خرمشاهی: و بوستانهايى انبوه‏
فولادوند: و باغهاى در هم پيچيده و انبوه
قمشه‌ای: و باغهای پر درخت (و انواع میوه‌ها) پدید آوریم.
مکارم شیرازی: و باغهايي پر درخت.
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿۱۷﴾
انصاریان: بی تردید روز داوری وعده گاه است.
خرمشاهی: بى‏گمان روز داورى، هنگامى معين است‏
فولادوند: قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است
قمشه‌ای: همانا روز فصل (یعنی روز قیامت که در آن فصل خصومتها شود) وعده گاه خلق است.
مکارم شیرازی: روز جدايي ميعاد همگان است.
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾
انصاریان: روزی که در صور می دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر می آیید،
خرمشاهی: روزى كه در صور دميده شود و فوج فوج بياييد
فولادوند: روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد
قمشه‌ای: آن روزی که در صور بدمند (تا مردگان زنده شوند) و فوج فوج (به محشر) در آیید.
مکارم شیرازی: روزي كه در «صور» دميده مي‏شود، و شما فوج فوج وارد محشر مي‏شويد.
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾
انصاریان: و آسمان گشوده می شود، پس به صورت درهایی درمی آید.
خرمشاهی: و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد
فولادوند: و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود
قمشه‌ای: و درهای آسمان به ابواب مختلف گشوده شود (تا هر فوجی از دری شتابند).
مکارم شیرازی: و آسمان گشوده مي‏شود، و به صورت درهاي متعددي در مي‏آيد
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾
انصاریان: و کوه ها را [از جای خود] روان کنند و سرابی شوند!
خرمشاهی: و كوهها روان كرده شود و چون سرابى باشد
فولادوند: و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند
قمشه‌ای: و کوهها را به گردش آرند تا به مانند سراب گردد.
مکارم شیرازی: و كوهها به حركت در مي‏آيد و به صورت سرابي مي‏شود!