وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا
﴿۱۱﴾
انصاریان: و روز را وسیله معاش مقرّر کردیم؛
خرمشاهی: و روز را وقت تلاش معاش قرار دادهايم فولادوند: و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم قمشهای: و روز روشن را برای تحصیل معاش آنان مقرر داشتیم. مکارم شیرازی: و روز را وسيله اي براي زندگي و معاش.
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا
﴿۱۲﴾
انصاریان: و بر فرازتان هفت آسماناستوار بنا نهادیم،
خرمشاهی: و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشتهايم فولادوند: و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم قمشهای: و بر فراز شما هفت آسمان محکم بنا کردیم. مکارم شیرازی: و بر فراز شما هفت (آسمان) محكم بنا كرديم.
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا
﴿۱۳﴾
انصاریان: و چراغی روشن و حرارت زا پدید آوردیم،
خرمشاهی: و چراغى درخشان پديد آوردهايم فولادوند: و چراغى فروزان گذارديم قمشهای: و چراغی (چون خورشید) رخشان بر افروختیم. مکارم شیرازی: و چراغي روشن و حرارت بخش آفريديم.
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا
﴿۱۴﴾
انصاریان: و از ابرهای متراکم و باران زا آبی ریزان نازل کردیم
خرمشاهی: و از ابرها آبى ريزان فرو فرستادهايم فولادوند: و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم قمشهای: و از فشار و تراکم ابرها آب باران فرو ریختیم. مکارم شیرازی: و از ابرهاي باران زا آبي فراوان نازل كرديم.
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا
﴿۱۵﴾
انصاریان: تا به وسیله آن دانه و گیاه برویانیم،
خرمشاهی: تا بدان دانه و گياه برآوريم فولادوند: تا بدان دانه و گياه برويانيم قمشهای: تا بدان آب، دانه و گیاه رویانیم. مکارم شیرازی: تا به وسيله آن دانه و گياه بسيار برويانيم.
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا
﴿۱۶﴾
انصاریان: و باغ هایی از درختان به هم پیچیده و انبوه بیرون آوریم.
خرمشاهی: و بوستانهايى انبوه فولادوند: و باغهاى در هم پيچيده و انبوه قمشهای: و باغهای پر درخت (و انواع میوهها) پدید آوریم. مکارم شیرازی: و باغهايي پر درخت.
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا
﴿۱۷﴾
انصاریان: بی تردید روز داوری وعده گاه است.
خرمشاهی: بىگمان روز داورى، هنگامى معين است فولادوند: قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است قمشهای: همانا روز فصل (یعنی روز قیامت که در آن فصل خصومتها شود) وعده گاه خلق است. مکارم شیرازی: روز جدايي ميعاد همگان است.
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا
﴿۱۸﴾
انصاریان: روزی که در صور می دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر می آیید،
خرمشاهی: روزى كه در صور دميده شود و فوج فوج بياييد فولادوند: روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد قمشهای: آن روزی که در صور بدمند (تا مردگان زنده شوند) و فوج فوج (به محشر) در آیید. مکارم شیرازی: روزي كه در «صور» دميده ميشود، و شما فوج فوج وارد محشر ميشويد.
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا
﴿۱۹﴾
انصاریان: و آسمان گشوده می شود، پس به صورت درهایی درمی آید.
خرمشاهی: و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد فولادوند: و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود قمشهای: و درهای آسمان به ابواب مختلف گشوده شود (تا هر فوجی از دری شتابند). مکارم شیرازی: و آسمان گشوده ميشود، و به صورت درهاي متعددي در ميآيد
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا
﴿۲۰﴾
انصاریان: و کوه ها را [از جای خود] روان کنند و سرابی شوند!
خرمشاهی: و كوهها روان كرده شود و چون سرابى باشد فولادوند: و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند قمشهای: و کوهها را به گردش آرند تا به مانند سراب گردد. مکارم شیرازی: و كوهها به حركت در ميآيد و به صورت سرابي ميشود! |
||