|
فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَكِينٍ
﴿۲۱﴾
انصاریان: پس آن را در جایگاهی استوار قرار دادیم
خرمشاهی: كه سپس آن را در جايگاهى استوار قرار داديم فولادوند: پس آن را در جايگاهى استوار نهاديم قمشه‌ای: و آن نطفه را (از صلب پدر) به قرارگاه استوار (رحم) منتقل ساختیم. مکارم شیرازی: سپس آن را در قرارگاهي محفوظ و آماده قرار داديم.
إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ
﴿۲۲﴾
انصاریان: تا زمانی معین؛
خرمشاهی: تا هنگامى معين فولادوند: تا مدتى معين قمشه‌ای: تا مدتی معین و معلوم (در رحم بماند). مکارم شیرازی: تا مدتي معين.
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ
﴿۲۳﴾
انصاریان: پس توانا بودیم و چه نیکو تواناییم.
خرمشاهی: پس سامان داديم و چه نيك سامانگريم فولادوند: و توانا آمديم و چه نيك تواناييم قمشه‌ای: و ما تقدیر (مدت رحم و تعیین سرنوشت او تا ابد) کردیم که نیکو مقدّر (حکیمی) هستیم. مکارم شیرازی: ما قدرت بر اين كار داشتيم پس ما قدرتمند خوبي هستيم (و امر معاد براي ما سهل است)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۲۴﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا
﴿۲۵﴾
انصاریان: آیا زمین را فراهم آورنده [انسان ها] قرار ندادیم؟
خرمشاهی: آيا زمين را فراگير نساختيم؟ فولادوند: مگر زمين را محل اجتماع نگردانيديم قمشه‌ای: آیا ما زمین را جامع (حوایج و کفایت بر مسکن و هر امر بشر) قرار ندادیم؟ مکارم شیرازی: آيا زمين را مركز اجتماع انسانها قرار نداديم ؟
أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا
﴿۲۶﴾
انصاریان: هم در حال حیاتشان و هم زمان مرگشان
خرمشاهی: چه براى زندگان، چه براى مردگان فولادوند: چه براى مردگان چه زندگان قمشه‌ای: تا زندگان روی زمین تعیّش کنند و مردگان درونش پنهان شوند. مکارم شیرازی: هم در حال حياتشان و هم مرگشان.
وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا
﴿۲۷﴾
انصاریان: و کوه های استوار و بلند در آن قرار دادیم و شما را آبی گوارا نوشاندیم.
خرمشاهی: و در آن كوههاى بلند پديد آورديم و به شما آبى شيرين نوشانديم فولادوند: و كوه هاى بلند در آن نهاديم و به شما آبى گوارا نوشانيديم قمشه‌ای: و در آن کوههای بلند برافراشتیم و (از ابر و باران) به شما آب زلال گوارا نوشانیدیم. مکارم شیرازی: و در آن كوههاي استوار و بلند قرار داديم، و آبي گوارا به شما نوشانديم.
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۲۸﴾
انصاریان: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان!
خرمشاهی: در چنين روز واى بر منكران فولادوند: آن روز واى بر تكذيب كنندگان قمشه‌ای: وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. مکارم شیرازی: واي در آن روز بر تكذيب كنندگان.
انْطَلِقُوا إِلَى مَا كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
﴿۲۹﴾
انصاریان: [آن روز به آنان گویند:] به سوی آتشی که همواره آن را تکذیب می کردید، بروید؛
خرمشاهی: به سوى چيزى كه انكارش مىكرديد برويد فولادوند: برويد به سوى همان چيزى كه آن را تكذيب میکرديد قمشه‌ای: (خطاب رسد: ای منکران) شما امروز به سوی آن دوزخی که تکذیب می‌کردید بروید. مکارم شیرازی: (و در آن روز به آنها گفته ميشود) بيدرنگ برويد به سوي همان چيزي كه پيوسته آنرا انكار ميكرديد!
انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ
﴿۳۰﴾
انصاریان: و [نیز] به سوی سایه ای [از دود متراکم و آتش زا] که دارای سه شاخه است، بروید.
خرمشاهی: به سوى دودى داراى سه شاخه برويد فولادوند: برويد به سوى [آن] دود سه شاخه قمشه‌ای: بروید زیر سایه دودهای آتش دوزخ که از سه جانب (شما را) احاطه کند. مکارم شیرازی: برويد به سوي سايه سه شاخه (دودهاي خفقان بار آتش!). |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو