|
وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا
﴿۱۷﴾
انصاریان: و در آنجا جامی که نوشیدنی اش آمیخته به زنجبیل است، به آنان می نوشانند،
خرمشاهی: و در آنجا به آنان جامى بنوشانند كه آميزه آن زنجبيل است فولادوند: و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مى نوشانند قمشه‌ای: و آنجا شرابی که طبعش چون زنجبیل (گرم و عطرآگین) است به آنها بنوشانند. مکارم شیرازی: و در آنجا از جامهائي سيراب ميشوند كه لبريز از شراب طهوري است كه با زنجبيل آميخته است.
عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا
﴿۱۸﴾
انصاریان: از چشمه ای در آنجا که «سلسبیل» نامیده شود،
خرمشاهی: از چشمهاى در آنجا كه سلسبيل ناميده مىشود فولادوند: از چشمه اى در آنجا كه سلسبيل ناميده مى شود قمشه‌ای: در آنجا چشمه‌ای است که سلسبیلش نامند. مکارم شیرازی: از چشمه اي در بهشت كه نامش سلسبيل است.
وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا
﴿۱۹﴾
انصاریان: و پیرامونشان نوجوانانی جاودانی [برای پذیرایی از آنان] می گردند، که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکنده اند،
خرمشاهی: و پسرانى جاويدان برگرد آنان گردند، كه چون بنگريشان، پنداريشان كه مرواريد پراكندهاند فولادوند: و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى گردند چون آنها را ببينى گويى كه مرواريدهايى پراكنده اند قمشه‌ای: و دور آن بهشتیان پسرانی زیبا که تا ابد نوجوانند و خوش سیما به خدمت می‌گردند که در آنها چو بنگری (از فرط صفا) گمان بری که لؤلؤ منثورند. مکارم شیرازی: و بر گرد آنها نوجواناني جاوداني (براي پذيرائي) ميگردند كه هر گاه آنها را ببيني گمان ميكني مرواريد پراكنده اند!
وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا
﴿۲۰﴾
انصاریان: و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و کشوری بزرگ بینی،
خرمشاهی: و چون آنجا را بنگرى، ناز و نعمت [فراوان] و ملك بيكران بينى فولادوند: و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و كشورى پهناور مى بينى قمشه‌ای: و چون آن جایگاه نیکو را مشاهده کنی عالمی پر نعمت و کشوری بی نهایت بزرگ خواهی یافت. مکارم شیرازی: و هنگامي كه آنجا را ببيني نعمتها و ملك عظيمي را ميبيني!
عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا
﴿۲۱﴾
انصاریان: بر اندامشان جامه هایی از حریر نازک و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می نوشاند.
خرمشاهی: بر بالاى آنان جامههايى از ابريشم نازك سبز و ابريشم ستبر است، و به دستبندهاى سيمين آراستهاند، و پروردگارشان به آنان شرابى پاكيزه نوشاند فولادوند: [بهشتيان را] جامه هاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان باده اى پاك به آنان مى نوشاند قمشه‌ای: بر بالای بهشتیان، لطیف دیبای سبز و حریر ستبر است و بر دستهاشان دستبند نقره خام، و خدایشان شرابی پاک (و گوارا از کوثر عنایت) بنوشاند. مکارم شیرازی: بر اندام آنها (بهشتيان) لباسهائي است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباي ضخيم و با دستبندهائي از نقره تزيين شده اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنها مينوشاند!
إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا
﴿۲۲﴾
انصاریان: [به آنان گوید:] یقیناً این [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛
خرمشاهی: اين پاداشى براى شماست و سعى شما مشكور است فولادوند: اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است قمشه‌ای: این بهشت به حقیقت پاداش (اعمال) شماست و سعی و اشتیاقتان (در راه طاعت حق) مشکور و مقبول است. مکارم شیرازی: اين جزاي شما است و سعي و تلاش شما مورد قدرداني است.
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا
﴿۲۳﴾
انصاریان: به راستی ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم؛
خرمشاهی: ما خود قرآن را بر تو چنانكه بايد و شايد فرو فرستادهايم فولادوند: در حقيقت ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم قمشه‌ای: محققا ما این قرآن (عظیم الشأن) را بر تو فرو فرستادیم. مکارم شیرازی: مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم.
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا
﴿۲۴﴾
انصاریان: پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار یا کافری از آنان اطاعت مکن،
خرمشاهی: به انتظار حكم پروردگارت شكيبا باش و از آنان از هيچ گناهكار يا ناسپاسى اطاعت مكن فولادوند: پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر قمشه‌ای: پس بر اطاعت حکم پروردگارت صبور و شکیبا باش و هیچ از مردم بدکار کفر کیش اطاعت مکن. مکارم شیرازی: پس در (تبليغ و اجراي) حكم پروردگارت شكيبا باش، و از هيچ گنهكار و كافري از آنان اطاعت مكن.
وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا
﴿۲۵﴾
انصاریان: و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن.
خرمشاهی: و هر بامداد و شامگاهى نام پروردگارت را ياد كن فولادوند: و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن قمشه‌ای: و نام خدایت را صبح و شام (به عظمت) یاد کن. مکارم شیرازی: و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور.
وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا
﴿۲۶﴾
انصاریان: و پاره ای از شب را سر به سجده گذار، و او را در شب طولانی تسبیح گوی.
خرمشاهی: و در بخشى از شب براى او [به نماز] سجده كن و در بخشى بلند از شب او را نيايش كن فولادوند: و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز او را به پاكى بستاى قمشه‌ای: و شب را برخی (در نماز) به سجده خدا پرداز و شام دراز به تسبیح و ستایش او صبح گردان. مکارم شیرازی: و در شبانگاه براي او سجده كن، و مقداري طولاني از شب، او را تسبيح گوي. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو