به نام خداوند رحمتگر مهربان

انصاریان: آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت که چیزی در خور ذکر نبود؟
خرمشاهی: آرى مدتى از روزگار بر انسان گذشت كه هنوز چيزى قابل ذكر نبود
فولادوند: آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود
قمشه‌ای: آیا بر انسان روزگارانی نگذشت که چیزی هیچ لایق ذکر نبود؟
مکارم شیرازی: آيا چنين نيست كه زماني طولاني بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكري نبود؟!

انصاریان: ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شکلی به شکلی [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی کامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم.
خرمشاهی: ما انسان را از نطفه‏اى آميخته آفريده‏ايم و به آزمونش كشانده‏ايم، و او را شنوا و بينا ساخته‏ايم‏
فولادوند: ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مى ‏آزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم
قمشه‌ای: ما انسان را از آب نطفه مختلط (بی حس و شعور) خلق کردیم و او را می‌آزماییم و بدین سبب دارای قوای چشم و گوش (و مشاعر و عقل و هوش) گردانیدیم.
مکارم شیرازی: ما انسان را از نطفه مختلطي آفريديم، و او را مي‏آزمائيم (لذا) او را شنوا و بينا قرار داديم.

انصاریان: ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس.
خرمشاهی: ما او را به راه آورده‏ايم، چه سپاسگزار باشد، چه ناسپاس‏
فولادوند: ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس
قمشه‌ای: ما به حقیقت راه (حق و باطل) را به او نمودیم حال خواهد (هدایت پذیرد و) شکر (این نعمت) گوید و خواهد (آن نعمت را) کفران کند.
مکارم شیرازی: ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا كفران كند.

انصاریان: ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده ایم.
خرمشاهی: ما براى كافران زنجيرها و بندها و آتش فروزان آماده ساخته‏ايم‏
فولادوند: ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعله ‏هاى سوزان آتش آماده كرده‏ ايم
قمشه‌ای: ما برای (کیفر) کافران غل و زنجیرها و آتش سوزان مهیّا ساخته‌ایم.
مکارم شیرازی: ما براي كافران زنجيرها و غلها و شعله‏ هاي سوزان آماده كرده‏ ايم.

انصاریان: همانا نیکان همواره از جامی می نوشند که نوشیدنی اش آمیخته به کافور [آن ماده سرد، سپید و معطر] است.
خرمشاهی: بى‏گمان نيكان از جامى كه آميزه آن كافور است، مى‏نوشند
فولادوند: به يقين ابرار و نيكان از جامى مى ‏نوشند كه با عطر خوشى آميخته است
قمشه‌ای: نکوکاران عالم (که در این آیه حضرت علی و فاطمه و حسنین علیهم السّلام و شیعیانشان به اجماع خاصّه و اخبار عامّه مقصودند) در بهشت از جام شرابی نوشند که طبعش (در لطف و رنگ و بوی) کافور است.
مکارم شیرازی: ابرار (نيكان) از جامي مي‏نوشند كه با عطر خوشي آميخته است.

انصاریان: آن جام از چشمه ای است که همواره بندگان خدا از آن می نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه که بخواهند جاری می نمایند.
خرمشاهی: چشمه‏اى كه بندگان [درستكار] خداوند از آن مى‏آشامند و روان مى‏كنندش هرگونه بخواهند
فولادوند: چشمه‏ اى كه بندگان خدا از آن مى ‏نوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مى كنند
قمشه‌ای: از سرچشمه گوارایی آن بندگان خاص خدا می‌نوشند که به اختیارشان هر کجا خواهند جاریش سازند.
مکارم شیرازی: از چشمه‏ اي كه بندگان خاص خدا از آن مي‏نوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاري مي‏سازند!

انصاریان: [همانان که] همواره نذرشان را وفا می کنند، و از روزی که آسیب و گزندش گسترده است، می ترسند،
خرمشاهی: آنان به نذر خود وفا مى‏كنند و از روزى كه شرش دامن‏گستر است، بيم دارند
فولادوند: [همان بندگانى كه] به نذر خود وفا میکردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مى‏ ترسيدند
قمشه‌ای: به عهد و نذر خود وفا می‌کنند و از روزی که شر و سختیش همه اهل محشر را فراگیرد می‌ترسند.
مکارم شیرازی: آنها به نذر خود وفا مي‏كنند، و از روزي كه عذابش گسترده است مي‏ترسند.

انصاریان: و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می کنند.
خرمشاهی: و خوراك را با وجود دوست داشتنش به بينوا و يتيم و اسير اطعام كنند
فولادوند: و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‏ دادند
قمشه‌ای: و هم بر دوستی او (یعنی خدا) به فقیر و طفل یتیم و اسیر طعام می‌دهند.
مکارم شیرازی: و غذاي (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند به مسكين و يتيم و اسير مي‏دهند.

انصاریان: [و می گویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم.
خرمشاهی: [و در دل گويند] ما فقط براى خشنودى خداوند شما را اطعام مى‏كنيم، از شما نه پاداشى مى‏خواهيم، و نه سپاسى‏
فولادوند: ما براى خشنودى خداست كه به شما مى ‏خورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمى‏ خواهيم
قمشه‌ای: (و گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی‌طلبیم.
مکارم شیرازی: (و مي‏گويند) ما شما را براي خدا اطعام مي‏كنيم و، هيچ پاداش و تشكري از شما نمي‏خواهيم.

انصاریان: ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می ترسیم.
خرمشاهی: ما از پروردگارمان در روزى كه دژم و دشوار است، مى‏ترسيم‏
فولادوند: ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم
قمشه‌ای: ما از (قهر) پروردگار خود به روزی که (از رنج و سختی آن رخسار خلق) در هم و غمگین است می‌ترسیم.
مکارم شیرازی: ما از پروردگارمان خائفيم در آن روز كه عبوس و شديد است.