|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا
﴿۱﴾
انصاریان: آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت که چیزی در خور ذکر نبود؟
خرمشاهی: آرى مدتى از روزگار بر انسان گذشت كه هنوز چيزى قابل ذكر نبود فولادوند: آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود قمشهای: آیا بر انسان روزگارانی نگذشت که چیزی هیچ لایق ذکر نبود؟ مکارم شیرازی: آيا چنين نيست كه زماني طولاني بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكري نبود؟!
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا
﴿۲﴾
انصاریان: ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شکلی به شکلی [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی کامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم.
خرمشاهی: ما انسان را از نطفهاى آميخته آفريدهايم و به آزمونش كشاندهايم، و او را شنوا و بينا ساختهايم فولادوند: ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مى آزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم قمشهای: ما انسان را از آب نطفه مختلط (بی حس و شعور) خلق کردیم و او را میآزماییم و بدین سبب دارای قوای چشم و گوش (و مشاعر و عقل و هوش) گردانیدیم. مکارم شیرازی: ما انسان را از نطفه مختلطي آفريديم، و او را ميآزمائيم (لذا) او را شنوا و بينا قرار داديم.
إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا
﴿۳﴾
انصاریان: ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس.
خرمشاهی: ما او را به راه آوردهايم، چه سپاسگزار باشد، چه ناسپاس فولادوند: ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس قمشهای: ما به حقیقت راه (حق و باطل) را به او نمودیم حال خواهد (هدایت پذیرد و) شکر (این نعمت) گوید و خواهد (آن نعمت را) کفران کند. مکارم شیرازی: ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا كفران كند.
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا
﴿۴﴾
انصاریان: ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده ایم.
خرمشاهی: ما براى كافران زنجيرها و بندها و آتش فروزان آماده ساختهايم فولادوند: ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعله هاى سوزان آتش آماده كرده ايم قمشهای: ما برای (کیفر) کافران غل و زنجیرها و آتش سوزان مهیّا ساختهایم. مکارم شیرازی: ما براي كافران زنجيرها و غلها و شعله هاي سوزان آماده كرده ايم.
إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
﴿۵﴾
انصاریان: همانا نیکان همواره از جامی می نوشند که نوشیدنی اش آمیخته به کافور [آن ماده سرد، سپید و معطر] است.
خرمشاهی: بىگمان نيكان از جامى كه آميزه آن كافور است، مىنوشند فولادوند: به يقين ابرار و نيكان از جامى مى نوشند كه با عطر خوشى آميخته است قمشهای: نکوکاران عالم (که در این آیه حضرت علی و فاطمه و حسنین علیهم السّلام و شیعیانشان به اجماع خاصّه و اخبار عامّه مقصودند) در بهشت از جام شرابی نوشند که طبعش (در لطف و رنگ و بوی) کافور است. مکارم شیرازی: ابرار (نيكان) از جامي مينوشند كه با عطر خوشي آميخته است.
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا
﴿۶﴾
انصاریان: آن جام از چشمه ای است که همواره بندگان خدا از آن می نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه که بخواهند جاری می نمایند.
خرمشاهی: چشمهاى كه بندگان [درستكار] خداوند از آن مىآشامند و روان مىكنندش هرگونه بخواهند فولادوند: چشمه اى كه بندگان خدا از آن مى نوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مى كنند قمشهای: از سرچشمه گوارایی آن بندگان خاص خدا مینوشند که به اختیارشان هر کجا خواهند جاریش سازند. مکارم شیرازی: از چشمه اي كه بندگان خاص خدا از آن مينوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاري ميسازند!
يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا
﴿۷﴾
انصاریان: [همانان که] همواره نذرشان را وفا می کنند، و از روزی که آسیب و گزندش گسترده است، می ترسند،
خرمشاهی: آنان به نذر خود وفا مىكنند و از روزى كه شرش دامنگستر است، بيم دارند فولادوند: [همان بندگانى كه] به نذر خود وفا میکردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مى ترسيدند قمشهای: به عهد و نذر خود وفا میکنند و از روزی که شر و سختیش همه اهل محشر را فراگیرد میترسند. مکارم شیرازی: آنها به نذر خود وفا ميكنند، و از روزي كه عذابش گسترده است ميترسند.
وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا
﴿۸﴾
انصاریان: و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می کنند.
خرمشاهی: و خوراك را با وجود دوست داشتنش به بينوا و يتيم و اسير اطعام كنند فولادوند: و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى دادند قمشهای: و هم بر دوستی او (یعنی خدا) به فقیر و طفل یتیم و اسیر طعام میدهند. مکارم شیرازی: و غذاي (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند به مسكين و يتيم و اسير ميدهند.
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا
﴿۹﴾
انصاریان: [و می گویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم.
خرمشاهی: [و در دل گويند] ما فقط براى خشنودى خداوند شما را اطعام مىكنيم، از شما نه پاداشى مىخواهيم، و نه سپاسى فولادوند: ما براى خشنودى خداست كه به شما مى خورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمى خواهيم قمشهای: (و گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام میدهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمیطلبیم. مکارم شیرازی: (و ميگويند) ما شما را براي خدا اطعام ميكنيم و، هيچ پاداش و تشكري از شما نميخواهيم.
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا
﴿۱۰﴾
انصاریان: ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می ترسیم.
خرمشاهی: ما از پروردگارمان در روزى كه دژم و دشوار است، مىترسيم فولادوند: ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم قمشهای: ما از (قهر) پروردگار خود به روزی که (از رنج و سختی آن رخسار خلق) در هم و غمگین است میترسیم. مکارم شیرازی: ما از پروردگارمان خائفيم در آن روز كه عبوس و شديد است.
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا
﴿۱۱﴾
انصاریان: پس خدا نگه دار آنان از آسیب و گزند آن روز است و شادابی و شادمانی به آنان عطا می کند.
خرمشاهی: سپس خداوند آنان را از شر آن روز در امان دارد و به ايشان تازگى و خرمى بنماياند فولادوند: پس خدا [هم] آنان را از آسيب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت قمشهای: خدا هم از شر و فتنه آن روز آنان را محفوظ داشت و به آنها روی خندان و دل شادمان عطا نمود. مکارم شیرازی: از اين رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه ميدارد و از آنها استقبال ميكند در حالي كه شادمان و مسرورند.
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا
﴿۱۲﴾
انصاریان: و آنان را برای اینکه [در برابر تکالیف دینی و حوادث روزگار] شکیبایی ورزیدند، بهشتی [عنبرسرشت] و لباسی ابریشمین پاداش می دهد.
خرمشاهی: و به آنان به خاطر شكيبى كه ورزيدهاند بوستانى [بهشتى] و [جامه] ابريشم پاداش دهد فولادوند: و به [پاس] آنكه صبر كردند بهشت و پرنيان پاداششان داد قمشهای: و پاداش آن صبر کامل بر ایثارشان باغ بهشت و لباس حریر بهشتی لطف فرمود. مکارم شیرازی: خداوند در برابر شكيبائي آنان، بهشت و لباسهاي حرير بهشتي را به آنها پاداش ميدهد.
مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا
﴿۱۳﴾
انصاریان: در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند، در حالی که آفتابی [که از گرمایش ناراحت شوند] و سرمایی [که از سختی اش به زحمت افتند] نمی بینند،
خرمشاهی: در آنجا بر اورنگها تكيه زده، در آنجا نه [گرماى] خورشيدى بينند و نه سرماى سختى فولادوند: در آن [بهشت] بر تختها[ى خويش] تكيه زنند در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى قمشهای: که در آن بهشت بر تختها (ی عزت) تکیه زنند و آنجا نه آفتابی سوزان بینند و نه سرمای ز مهریر (بلکه در هوایی بسیار خوش و باغی وسیع و دلکش تفرج کنند). مکارم شیرازی: اين در حالي است كه بر تختهاي زيبا تكيه كرده اند، نه آفتاب را در آنجا ميبينند، نه سرما را.
وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا
﴿۱۴﴾
انصاریان: و سایه های درختان به آنان نزدیک و میوه هایش به آسانی در دسترس است،
خرمشاهی: و سايههاى آن به ايشان نزديك باشد، و ميوههاى آن در كمال دسترس پذيرى باشد فولادوند: و سايه ها[ى درختان] به آنان نزديك است و ميوه هايش [براى چيدن] رام قمشهای: و سایه درختان بهشتی بر سر آنها و میوههایش در دسترس و به اختیار آنهاست. مکارم شیرازی: و در حالي است كه سايه هاي آن (درختان بهشتي) بر آنها فرو افتاده، و چيدن ميوه هايش بسيار آسان است.
وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا
﴿۱۵﴾
انصاریان: و ظرف هایی از نقره فام، و قدح هایی بلورین [که پر از غذا و نوشیدنی است] پیرامون آنان می گردانند؛
خرمشاهی: و بر ايشان ظرفهايى سيمين و كوزههايى كه آبگينه است مىگردانند فولادوند: و ظروف سيمين و جامهاى بلورين پيرامون آنان گردانده مى شود قمشهای: و (ساقیان زیبای حور و غلمان) با جامهای سیمین و کوزههای بلورین بر آنها دور زنند. مکارم شیرازی: و در گرداگرد آنها ظرفهائي از نقره، و قدحهائي بلورين ميگردانند (مملو از بهترين غذاها و نوشيدني ها)
قَوَارِيرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا
﴿۱۶﴾
انصاریان: جام هایی از نقره که آنها را به اندازه مناسب اندازه گیری کرده اند،
خرمشاهی: آبگينههايى از سيم كه آنها را به اندازه پيموده باشند فولادوند: جامهايى از سيم كه درست به اندازه [و با كمال ظرافت] آنها را از كار در آورده اند قمشهای: که آن بلورین کوزهها به رنگ نقره خام و به اندازه و تناسب (اهلش) مقدر کردهاند. مکارم شیرازی: ظرفهاي بلوريني از نقره! كه آنها را به اندازه لازم آماده كرده اند.
وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا
﴿۱۷﴾
انصاریان: و در آنجا جامی که نوشیدنی اش آمیخته به زنجبیل است، به آنان می نوشانند،
خرمشاهی: و در آنجا به آنان جامى بنوشانند كه آميزه آن زنجبيل است فولادوند: و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مى نوشانند قمشهای: و آنجا شرابی که طبعش چون زنجبیل (گرم و عطرآگین) است به آنها بنوشانند. مکارم شیرازی: و در آنجا از جامهائي سيراب ميشوند كه لبريز از شراب طهوري است كه با زنجبيل آميخته است.
عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا
﴿۱۸﴾
انصاریان: از چشمه ای در آنجا که «سلسبیل» نامیده شود،
خرمشاهی: از چشمهاى در آنجا كه سلسبيل ناميده مىشود فولادوند: از چشمه اى در آنجا كه سلسبيل ناميده مى شود قمشهای: در آنجا چشمهای است که سلسبیلش نامند. مکارم شیرازی: از چشمه اي در بهشت كه نامش سلسبيل است.
وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا
﴿۱۹﴾
انصاریان: و پیرامونشان نوجوانانی جاودانی [برای پذیرایی از آنان] می گردند، که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکنده اند،
خرمشاهی: و پسرانى جاويدان برگرد آنان گردند، كه چون بنگريشان، پنداريشان كه مرواريد پراكندهاند فولادوند: و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى گردند چون آنها را ببينى گويى كه مرواريدهايى پراكنده اند قمشهای: و دور آن بهشتیان پسرانی زیبا که تا ابد نوجوانند و خوش سیما به خدمت میگردند که در آنها چو بنگری (از فرط صفا) گمان بری که لؤلؤ منثورند. مکارم شیرازی: و بر گرد آنها نوجواناني جاوداني (براي پذيرائي) ميگردند كه هر گاه آنها را ببيني گمان ميكني مرواريد پراكنده اند!
وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا
﴿۲۰﴾
انصاریان: و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و کشوری بزرگ بینی،
خرمشاهی: و چون آنجا را بنگرى، ناز و نعمت [فراوان] و ملك بيكران بينى فولادوند: و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و كشورى پهناور مى بينى قمشهای: و چون آن جایگاه نیکو را مشاهده کنی عالمی پر نعمت و کشوری بی نهایت بزرگ خواهی یافت. مکارم شیرازی: و هنگامي كه آنجا را ببيني نعمتها و ملك عظيمي را ميبيني!
عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا
﴿۲۱﴾
انصاریان: بر اندامشان جامه هایی از حریر نازک و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می نوشاند.
خرمشاهی: بر بالاى آنان جامههايى از ابريشم نازك سبز و ابريشم ستبر است، و به دستبندهاى سيمين آراستهاند، و پروردگارشان به آنان شرابى پاكيزه نوشاند فولادوند: [بهشتيان را] جامه هاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان باده اى پاك به آنان مى نوشاند قمشهای: بر بالای بهشتیان، لطیف دیبای سبز و حریر ستبر است و بر دستهاشان دستبند نقره خام، و خدایشان شرابی پاک (و گوارا از کوثر عنایت) بنوشاند. مکارم شیرازی: بر اندام آنها (بهشتيان) لباسهائي است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباي ضخيم و با دستبندهائي از نقره تزيين شده اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنها مينوشاند!
إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا
﴿۲۲﴾
انصاریان: [به آنان گوید:] یقیناً این [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛
خرمشاهی: اين پاداشى براى شماست و سعى شما مشكور است فولادوند: اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است قمشهای: این بهشت به حقیقت پاداش (اعمال) شماست و سعی و اشتیاقتان (در راه طاعت حق) مشکور و مقبول است. مکارم شیرازی: اين جزاي شما است و سعي و تلاش شما مورد قدرداني است.
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا
﴿۲۳﴾
انصاریان: به راستی ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم؛
خرمشاهی: ما خود قرآن را بر تو چنانكه بايد و شايد فرو فرستادهايم فولادوند: در حقيقت ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم قمشهای: محققا ما این قرآن (عظیم الشأن) را بر تو فرو فرستادیم. مکارم شیرازی: مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم.
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا
﴿۲۴﴾
انصاریان: پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار یا کافری از آنان اطاعت مکن،
خرمشاهی: به انتظار حكم پروردگارت شكيبا باش و از آنان از هيچ گناهكار يا ناسپاسى اطاعت مكن فولادوند: پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر قمشهای: پس بر اطاعت حکم پروردگارت صبور و شکیبا باش و هیچ از مردم بدکار کفر کیش اطاعت مکن. مکارم شیرازی: پس در (تبليغ و اجراي) حكم پروردگارت شكيبا باش، و از هيچ گنهكار و كافري از آنان اطاعت مكن.
وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا
﴿۲۵﴾
انصاریان: و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن.
خرمشاهی: و هر بامداد و شامگاهى نام پروردگارت را ياد كن فولادوند: و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن قمشهای: و نام خدایت را صبح و شام (به عظمت) یاد کن. مکارم شیرازی: و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور.
وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا
﴿۲۶﴾
انصاریان: و پاره ای از شب را سر به سجده گذار، و او را در شب طولانی تسبیح گوی.
خرمشاهی: و در بخشى از شب براى او [به نماز] سجده كن و در بخشى بلند از شب او را نيايش كن فولادوند: و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز او را به پاكى بستاى قمشهای: و شب را برخی (در نماز) به سجده خدا پرداز و شام دراز به تسبیح و ستایش او صبح گردان. مکارم شیرازی: و در شبانگاه براي او سجده كن، و مقداري طولاني از شب، او را تسبيح گوي.
إِنَّ هَؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا
﴿۲۷﴾
انصاریان: بی تردید اینان [که گنهکار و ناسپاس اند] دنیای زودگذر را دوست دارند [و فقط برای به دست آوردن آن می کوشند] و روز هولناک و سختی را که پیش رو دارند وامی گذارند.
خرمشاهی: بىگمان اينان بهره [زودياب] دنيوى را دوست دارند و روزى سنگين را كه در پيش دارند، رها مىكنند فولادوند: اينان دنياى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت سر مى افكنند قمشهای: این مردم کافر غافل همه دنیای نقد عاجل را دوست میدارند و آن روز (قیامت) سخت سنگین را به کلی از یاد میبرند. مکارم شیرازی: آنها زندگي زودگذر دنيا را دوست دارند در حالي كه پشت سر خود روز سخت و سنگيني را رها ميكنند.
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا
﴿۲۸﴾
انصاریان: ما آنان را آفریدیم و مفاصلشان را [با رشته های اعصاب و عضلات] محکم و استوار کردیم، و هرگاه بخواهیم [آنان را نابود می کنیم و] امثال و نظایرشان را [که مطیع و فرمانبردارند] به جای آنان قرار می دهیم.
خرمشاهی: ما آنان را آفريدهايم و پيوندشان را استوار داشتهايم، و چون خواهيم آنان را به همانندانشان جانشين مىسازيم فولادوند: ماييم كه آنان را آفريده و پيوند مفاصل آنها را استوار كرده ايم و چون بخواهيم [آنان را] به نظايرشان تبديل مى كنيم قمشهای: ما اینان را آفریدیم و محکم بنیان ساختیم و هرگاه بخواهیم همه را فانی ساخته و مانندشان قوم دیگر خلق میکنیم. مکارم شیرازی: ما آنها را آفريديم و پيوندهاي وجودشان را محكم كرديم، و هر زمان بخواهيم جاي آنان را به گروه ديگري ميدهيم.
إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا
﴿۲۹﴾
انصاریان: همانا این [آیات قرآن] تذکر و هشداری است؛ پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [با تکیه بر این آیات] برگزیند،
خرمشاهی: اين پندآموزى است، پس هر كس كه خواهد راهى به سوى پروردگارش در پيش گيرد فولادوند: اين [آيات] پندنامه اى است تا هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خود پيش گيرد قمشهای: این آیات پند و تذکری است، پس هر که (سعادت و حسن عاقبت) بخواهد راهی به سوی خدای خود پیش گیرد. مکارم شیرازی: اين يك تذكر و ياد آوري است و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهي به سوي پروردگارش انتخاب ميكند.
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا
﴿۳۰﴾
انصاریان: و تا خدا نخواهد، نخواهید خواست؛ یقیناً خدا همواره دانا و حکیم است.
خرمشاهی: و [چنين چيزى] نخواهيد مگر آنكه خدا خواهد، بىگمان خداوند داناى فرزانه است فولادوند: و تا خدا نخواهد [شما] نخواهيد خواست قطعا خدا داناى حكيم است قمشهای: و شما (کافران، راه حق را) نمیخواهید مگر خدای بخواهد (و به قهر شما را به این راه بدارد)، که البته خدا دانا و به صلاح بندگان آگاه است. مکارم شیرازی: و شما چيزي را نميخواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، خداوند عالم و حكيم است.
يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا
﴿۳۱﴾
انصاریان: هر کس را بخواهد در رحمتش درآورد و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده است.
خرمشاهی: هر كس را كه خواهد به جوار رحمت خويش در آورد، و براى ستمكاران [مشرك] عذابى دردناك آماده ساخته است فولادوند: هر كه را خواهد به رحمت خويش در مى آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده كرده است قمشهای: هر که را بخواهد در (بهشت) رحمت خود داخل گرداند و برای ستمکاران عالم عذاب دردناک مهیّا ساخته است. مکارم شیرازی: هر كس را بخواهد (و شايسته ببيند) در رحمت خود وارد ميكند، و براي ظالمان عذاب دردناكي فراهم ساخته است. |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو