ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا
﴿۹﴾
انصاریان: سپس آشکار و پنهان آنان را خواندم.
خرمشاهی: آنگاه آشكارا به ايشان گفتم و پنهانى به ايشان گفتم فولادوند: باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشيده نيز به ايشان گفتم قمشهای: و آن گاه آشکار و علنی خواندم و در خلوت و پنهانی خواندم (به هیچ وجه اثری نکرد). مکارم شیرازی: و پنهان آنها را به سوي تو خواندم.
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا
﴿۱۰﴾
انصاریان: پس [به آنان] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره بسیار آمرزنده است.
خرمشاهی: سپس گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد چرا كه او آمرزگار است فولادوند: و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است قمشهای: باز گفتم: به درگاه خدای خود توبه کنید و آمرزش طلبید که او بسیار خدای آمرزندهای است. مکارم شیرازی: به آنها گفتم از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است.
يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا
﴿۱۱﴾
انصاریان: تا بر شما از آسمان باران پی در پی و با برکت فرستد،
خرمشاهی: تا بر شما از آسمان بارانى پيوسته و پيگير بفرستد فولادوند: [تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد قمشهای: تا باران آسمان بر شما فراوان نازل کند. مکارم شیرازی: تا بارانهاي پر بركت آسمان را پي درپي بر شما فرستد،
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا
﴿۱۲﴾
انصاریان: و شما را با اموال و فرزندان یاری کند، و برایتان باغ ها و نهرها قرار دهد،
خرمشاهی: و شما را با بخشيدن اموال و پسران مدد رساند و براى شما باغها و براى شما جويبارها پديد آورد فولادوند: و شما را به اموال و پسران يارى كند و برايتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پديد آورد قمشهای: و شما را به مال بسیار و پسران متعدد مدد فرماید و باغهای خرّم و نهرهای جاری به شما عطا کند. مکارم شیرازی: و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد كند، و باغهاي سر سبز و نهرهاي جاري در اختيارتان قرار دهد.
مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا
﴿۱۳﴾
انصاریان: شما را چه شده که [ربوبیت خدا را نفی کرده و در نتیجه از بندگی اش دست برداشته و] به عظمت و بزرگی خدا امید ندارید؟
خرمشاهی: شما را چه مىشود كه از عظمت خداوند نمىترسيد؟ فولادوند: شما را چه شده است كه از شكوه خدا بيم نداريد قمشهای: چرا شما مردم خدای را به عظمت و وقار باور ندارید؟ مکارم شیرازی: چرا شما براي خدا عظمت قائل نيستيد؟
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا
﴿۱۴﴾
انصاریان: در حالی که شما را مرحله به مرحله [خاک، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و...] آفریده است
خرمشاهی: و حال آنكه شما را گونهگون آفريده است فولادوند: و حال آنكه شما را مرحله به مرحله خلق كرده است قمشهای: و حال آنکه او شما را (از نطفهای) به انواع خلقت و اطوار گوناگون (ارمتب آدمیّت) بیافرید. مکارم شیرازی: در حالي كه شما را در مراحل مختلف آفريده است.
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا
﴿۱۵﴾
انصاریان: آیا ندانسته اید که خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز یکدیگر آفرید؟
خرمشاهی: آيا نينديشيدهايد كه خداوند چگونه هفت آسمان را توبرتو آفريده است؟ فولادوند: مگر ملاحظه نكرده ايد كه چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفريده است قمشهای: آیا ندیدید که خدا چگونه هفت آسمان را به طبقاتی (بسیار منظم و محکم) خلق کرد، مکارم شیرازی: آيا نميدانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكي بالاي ديگري آفريده ؟
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا
﴿۱۶﴾
انصاریان: و ماه را در میان آنها روشنی بخش، و خورشید را چراغ فروزان قرار داد،
خرمشاهی: و ماه را در آن پرتوافشان و خورشيد را [چون] چراغى قرار داده است فولادوند: و ماه را در ميان آنها روشنايى بخش گردانيد و خورشيد را [چون] چراغى قرار داد قمشهای: و در آن آسمانها ماه شب را فروغی تابان و خورشید روز را چراغی فروزان ساخت؟ مکارم شیرازی: و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنائي، و خورشيد را چراغ فروزاني قرار داده است.
وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا
﴿۱۷﴾
انصاریان: و خدا شما را از زمین [مانند] گیاهی رویانید،
خرمشاهی: و خداوند شما را مانند گياهى از زمين روياند فولادوند: و خدا[ست كه] شما را [مانند] گياهى از زمين رويانيد قمشهای: و خدا شما را مانند نباتات مختلف از زمین برویانید. مکارم شیرازی: و خداوند شما را همچون گياهي از زمين رويانيد!
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا
﴿۱۸﴾
انصاریان: سپس شما را در آن باز می گرداند و باز به صورتی ویژه بیرون می آورد،
خرمشاهی: سپس شما را به آن باز مىگرداند، و [پس از آن] شما را [دوباره] بيرون مىآورد فولادوند: سپس شما را در آن بازمى گرداند و بيرون مى آورد بيرون آوردنى [عجيب] قمشهای: آن گاه بار دیگر (پس از مرگ) به زمین باز گرداند و دیگر بار هم شما را (از خاک به روز حساب) برانگیزد. مکارم شیرازی: سپس شما را به همان زمين باز ميگرداند، و بار ديگر شما را خارج ميسازد. |
||