ParsQuran
سوره 71: نوح - جزء 29

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿۹﴾
انصاریان: سپس آشکار و پنهان آنان را خواندم.
خرمشاهی: آنگاه آشكارا به ايشان گفتم و پنهانى به ايشان گفتم‏
فولادوند: باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشيده نيز به ايشان گفتم
قمشه‌ای: و آن گاه آشکار و علنی خواندم و در خلوت و پنهانی خواندم (به هیچ وجه اثری نکرد).
مکارم شیرازی: و پنهان آنها را به سوي تو خواندم.
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿۱۰﴾
انصاریان: پس [به آنان] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره بسیار آمرزنده است.
خرمشاهی: سپس گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد چرا كه او آمرزگار است‏
فولادوند: و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است
قمشه‌ای: باز گفتم: به درگاه خدای خود توبه کنید و آمرزش طلبید که او بسیار خدای آمرزنده‌ای است.
مکارم شیرازی: به آنها گفتم از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است.
يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا ﴿۱۱﴾
انصاریان: تا بر شما از آسمان باران پی در پی و با برکت فرستد،
خرمشاهی: تا بر شما از آسمان بارانى پيوسته و پيگير بفرستد
فولادوند: [تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد
قمشه‌ای: تا باران آسمان بر شما فراوان نازل کند.
مکارم شیرازی: تا بارانهاي پر بركت آسمان را پي درپي بر شما فرستد،
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا ﴿۱۲﴾
انصاریان: و شما را با اموال و فرزندان یاری کند، و برایتان باغ ها و نهرها قرار دهد،
خرمشاهی: و شما را با بخشيدن اموال و پسران مدد رساند و براى شما باغها و براى شما جويبارها پديد آورد
فولادوند: و شما را به اموال و پسران يارى كند و برايتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پديد آورد
قمشه‌ای: و شما را به مال بسیار و پسران متعدد مدد فرماید و باغهای خرّم و نهرهای جاری به شما عطا کند.
مکارم شیرازی: و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد كند، و باغهاي سر سبز و نهرهاي جاري در اختيارتان قرار دهد.
مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿۱۳﴾
انصاریان: شما را چه شده که [ربوبیت خدا را نفی کرده و در نتیجه از بندگی اش دست برداشته و] به عظمت و بزرگی خدا امید ندارید؟
خرمشاهی: شما را چه مى‏شود كه از عظمت خداوند نمى‏ترسيد؟
فولادوند: شما را چه شده است كه از شكوه خدا بيم نداريد
قمشه‌ای: چرا شما مردم خدای را به عظمت و وقار باور ندارید؟
مکارم شیرازی: چرا شما براي خدا عظمت قائل نيستيد؟
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا ﴿۱۴﴾
انصاریان: در حالی که شما را مرحله به مرحله [خاک، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و...] آفریده است
خرمشاهی: و حال آنكه شما را گونه‏گون آفريده است‏
فولادوند: و حال آنكه شما را مرحله به مرحله خلق كرده است
قمشه‌ای: و حال آنکه او شما را (از نطفه‌ای) به انواع خلقت و اطوار گوناگون (ارمتب آدمیّت) بیافرید.
مکارم شیرازی: در حالي كه شما را در مراحل مختلف آفريده است.
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿۱۵﴾
انصاریان: آیا ندانسته اید که خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز یکدیگر آفرید؟
خرمشاهی: آيا نينديشيده‏ايد كه خداوند چگونه هفت آسمان را توبرتو آفريده است؟
فولادوند: مگر ملاحظه نكرده‏ ايد كه چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفريده است
قمشه‌ای: آیا ندیدید که خدا چگونه هفت آسمان را به طبقاتی (بسیار منظم و محکم) خلق کرد،
مکارم شیرازی: آيا نمي‏دانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكي بالاي ديگري آفريده ؟
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿۱۶﴾
انصاریان: و ماه را در میان آنها روشنی بخش، و خورشید را چراغ فروزان قرار داد،
خرمشاهی: و ماه را در آن پرتوافشان و خورشيد را [چون‏] چراغى قرار داده است‏
فولادوند: و ماه را در ميان آنها روشنايى‏ بخش گردانيد و خورشيد را [چون] چراغى قرار داد
قمشه‌ای: و در آن آسمانها ماه شب را فروغی تابان و خورشید روز را چراغی فروزان ساخت؟
مکارم شیرازی: و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنائي، و خورشيد را چراغ فروزاني قرار داده است.
وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿۱۷﴾
انصاریان: و خدا شما را از زمین [مانند] گیاهی رویانید،
خرمشاهی: و خداوند شما را مانند گياهى از زمين روياند
فولادوند: و خدا[ست كه] شما را [مانند] گياهى از زمين رويانيد
قمشه‌ای: و خدا شما را مانند نباتات مختلف از زمین برویانید.
مکارم شیرازی: و خداوند شما را همچون گياهي از زمين رويانيد!
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا ﴿۱۸﴾
انصاریان: سپس شما را در آن باز می گرداند و باز به صورتی ویژه بیرون می آورد،
خرمشاهی: سپس شما را به آن باز مى‏گرداند، و [پس از آن‏] شما را [دوباره‏] بيرون مى‏آورد
فولادوند: سپس شما را در آن بازمى‏ گرداند و بيرون مى ‏آورد بيرون‏ آوردنى [عجيب]
قمشه‌ای: آن گاه بار دیگر (پس از مرگ) به زمین باز گرداند و دیگر بار هم شما را (از خاک به روز حساب) برانگیزد.
مکارم شیرازی: سپس شما را به همان زمين باز مي‏گرداند، و بار ديگر شما را خارج مي‏سازد.